Είναι ευρέως αποδεκτό και καλά τεκμηριωμένο ότι η οξεία ασυνήθιστη έκκεντρη άσκηση συνοδεύεται από μυϊκό μικροτραυματισμό. Η σχέση όμως αυτή αιτίας – αιτιατού αμφισβητείται. Η έκκεντρη άσκηση δεν είναι ο μοναδικός τύπος άσκησης που μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκό μικροτραυματισμό. H υψηλής έντασης σύγκεντρη άσκηση ή η ισομετρική σύσπαση πυροδοτημένη από ηλεκτρικό ερέθισμα μπορούν επίσης να τον προκαλέσουν. Φαίνεται ότι καθοριστικός παράγοντας για την πρόκληση μυϊκού μικροτραυματισμού είναι το μήκος δράσης της μυϊκής ίνας, συγκεκριμένα όσο πιο μεγάλο είναι το μήκος που δρα o μυς τόσο μεγαλύτερος θα είναι κι ο μυϊκός μικροτραυματισμός. Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης του μεγάλου μήκους μυός κατά τη διάρκεια σύγκεντρης και έκκεντρης μυϊκής σύσπασης στον ασκησιογενή μυϊκό μικροτραυματισμό. Εξετάστηκαν οι μεταβολές στα λειτουργικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά των καμπτήρων της άρθρωσης του αγκώνα. Δεκατρείς μέτρια γυμνασμένες δοκιμαζόμενες, οι οποίες απείχαν από την άσκηση με αντιστάσεις τους τελευταίους τρεις μήνες (ηλικία 23 ± 3 έτη, σωματική μάζα 61 ± 9 κιλά, ύψος 167 ± 6 εκατοστά) επισκέφτηκαν πέντε φορές το εργαστήριο. Στην πρώτη επίσκεψη πραγματοποιήθηκε ισοκινητική σύγκεντρη και έκκεντρη άσκηση, μία σε κάθε άκρο (καμπτήρες του αγκώνα), επιλεγμένη με τυχαιοποιημένο τρόπο. Ο κάθε τύπος άσκησης αποτελούνταν από 5 σετ των 15 επαναλήψεων μέγιστης έντασης, με γωνιακή ταχύτητα 45°/s, ενώ το εύρος της κίνησης περιορίστηκε στις 45° (5°-50°, όπου 0° η πλήρης έκταση). Για την αξιολόγηση του μυϊκού μικροτραυματισμού μετρήθηκαν η μέγιστη ροπή, ο καθυστερημένος μυϊκός πόνος, το εύρος κίνησης και υπερηχογραφικές παράμετροι (πάχος μυός και ένταση υπερηχογραφικής απεικόνισης). Όλοι οι βιοδείκτες του μυϊκού μικροτραυματισμού μετρήθηκαν πριν την άσκηση, καθώς και 24, 48, 72 και 96 ώρες μετά. Για την στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε αμφίδρομη ανάλυση διακύμανσης επαναλαμβανόμενων μετρήσεων ANOVA. Ως επίπεδο σημαντικότητας σε όλες τις στατιστικές αναλύσεις ορίστηκε το 5% (p < 0,05). Η μέγιστη έκκεντρη ροπή, το εύρος κίνησης ο καθυστερημένος μυϊκός πόνος και ένταση της υπερηχογραφικής απειικόνισης του δικέφαλου βραχιόνιου εμφάνισαν στατιστικά σημαντική διαφορά στο χρόνο (p < 0,05) αλλά όχι στον τύπο της άσκησης. Το πάχος του μυός και η ένταση στον πρόσθιο βραχιόνιο δεν εμφάνισε διαφορές τόσο στο χρόνο όσο και στον τύπο της άσκησης. Η μέγιστη ισομετρική και σύγκεντρη ροπή δεν έδειξαν σημαντικές διαφορές ως προς τον χρόνο αλλά έδειξαν ως προς την συνθήκη (p < 0,05). Από τα αποτελέσματα προέκυψε ότι η πραγματοποίηση άσκησης σε μεγάλο μήκος μυός μπορεί να προκαλέσει ασκησιογενή μυϊκό μικροτραυματισμό ανεξαρτήτως του τύπου της μυϊκής σύσπασης.
(EL)
It is widely accepted and well documented that acute unusual eccentric exercise is accompanied by muscle damage. However, this cause-causation relationship is disputed. Eccentric exercise is not the only type of exercise that can lead to muscle damage. High-intensity concentric exercise or isometric contraction triggered by electrical stimulation can also cause muscle damage. It seems that the decisive factor for causing muscle damage is the action length of the muscle fiber, specifically the longer the length that the muscle acts, the greater the muscle damage will be. The purpose of the study was to investigate the effect of long muscle length during concentric and eccentric muscle contraction on exercise-induced muscle damage. The changes in the functional and morphological characteristics of the flexors of the elbow joint were examined. Thirteen moderately active subjects, who had abstained from resistance exercise for the past three months (age 23 ± 3 years, body mass 61 ± 9 kg, height 167 ± 6 cm) visited the laboratory five times. At the first visit, an isokinetic concentric and eccentric exercise was performed, one on each upper limb (elbow flexors), selected in a randomized way. Each type of exercise consisted of 5 sets of 15 repetitions of maximum intensity, with an angular velocity of 45°/s, while the range of motion was limited to 45° (5°-50°, where 0° is full extension). Peak torque, delayed onset muscle soreness, range of motion, and ultrasound parameters (muscle thickness and echo intensity) were measured to assess muscle damage. All biomarkers of muscle damage were measured before exercise, as well as 24, 48, 72 and 96 hours after.A two-way ANOVA repeated measures analysis of variance was performed. The level of significance in all statistical parameters was set at 5% (p < 0.05). Peak eccentric torque, range of motion, delayed onset muscle soreness, and biceps brachii echo intensity showed a statistically significant difference in time (p < 0.05) but not type of exercise. Muscle thickness and echo intensity in the anterior humerus showed no differences in both time and type of exercise. Maximum isometric and concentric torque did not show significant differences by time but did by condition (p < 0.05). The results showed that performing exercise on a long muscle can cause exercise-induced muscle damage regardless of the type of muscle contraction.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
