Η παρούσα διπλωματική εργασία στοχεύει να αποτελέσει διδακτικό βοήθημα για την καλύτερη εξοικείωση των μαθητών και των μαθητριών με το αρχαίο ελληνικό δράμα τόσο ως κείμενο με συγκεκριμένη γλωσσική ταυτότητα όσο και ως παραστατική τέχνη, αλλά και ως φορέα αξιών. Φιλοδοξεί, έτσι, να εγείρει προβληματισμούς στους μαθητές και στις μαθήτριες που καταλήγουν, μέσω της «συνάντησης» του αρχαίου με τον σύγχρονο κόσμο, τόσο στη σφυρηλάτηση του πολιτικού τους ήθους όσο και στη συνειδητοποίηση των διαφορετικών ανά πολιτισμό κωδίκων του προσδιορισμού των έμφυλων ταυτοτήτων. Οδηγός σε αυτό το πόνημα, θα είναι η αναζήτηση του δραματικού χαρακτήρα και της ταυτότητας της Αντιγόνης σε όλες τις σωζόμενες τραγωδίες του θηβαϊκού κύκλου, Ἑπτά ἐπί Θήβας του Αισχύλου, Ἀντιγόνη, Οἰδίπους Τύραννος του Σοφοκλή, Φοίνισσαι του Ευριπίδη και Οἰδίπους ἐπί Κολωνῷ του Σοφοκλή, όπου εμφανίζεται, κάτω από τις ταξινομίες: γυναικεία μορφή, παρθένα γυναίκα, νεαρό κορίτσι, παιδί. Με αυτήν τη μέθοδο γίνεται περισσότερο αντιληπτός ο τρόπος με τον οποίο οι μεγάλοι τραγικοί αναπαρέστησαν τη νεότητα στην έμφυλη εκδοχή της γυναίκας, μέσα στις δυνατότητες και τα όριά της, ή έξω από αυτά, ώστε να μπορέσουμε να έχουμε ένα μοντέλο παιδαγωγικής διδασκαλίας επαρκές για τη σύγχρονη, απαιτητική εκπαιδευτική διαδικασία.
(EL)
This thesis aims to provide a teaching aid for the better familiarization of students with the ancient Greek drama both as a text with a specific linguistic identity and as a performing art, but also as a carrier of values. It thus aspires to raise concerns for the students that end up, both in the forging of their political ethos, and in the awareness of the different definitions of gender identities per culture, through the “meeting” of the ancient with the modern world. A guide to this thought will be the search for the dramatic character and identity of Antigone in all the extant tragedies of the Theban cycle, Seven against Thebes by Aeschylus, Antigone, Oedipus Tyrannus by Sophocles, Phoenician Women by Euripides and Oedipus at Colonus by Sophocles, where she appears, under the taxonomies: female, virgin woman, young girl, child. By this method it becomes more noticeable how the great tragedians represented the youth in the gendered version of the woman, within her possibilities and limits, or outside them, so that we can have a model of pedagogical teaching adequate for the modern, demanding educational process.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
