Η διεξοδική ανάλυση της εσωτερικής απάτης αποτελεί μείζων ζήτημα, ιδίως όταν αφορά σε τομείς που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής και παγκόσμιας οικονομικής σταθερότητας, όπως ο χρηματοπιστωτικός κλάδος. Η παρούσα εργασία διερευνά τις πολύπλευρες πτυχές της εσωτερικής απάτης στον ελληνικό χρηματοπιστωτικό τομέα, εστιάζοντας στην ευαισθητοποίηση των εργαζομένων, στις αντιλήψεις για την ευπάθεια, στην αποτελεσματικότητα των προληπτικών μέτρων, στην τεχνολογική ενσωμάτωση, στην οργανωτική κουλτούρα, στους ρόλους της ηγεσίας και στις προσαρμοστικές ενέργειες των οργανισμών. Τα ευρήματα της πρωτογενούς ποσοτικής έρευνας καταδεικνύουν ότι ενώ υπάρχει σημαντικό επίπεδο ευαισθητοποίησης των εργαζομένων σχετικά με τους κινδύνους εσωτερικής απάτης, ωστόσο καταγράφονται σημαντικές διαφορές στον τρόπο με τον οποίο οι διάφοροι οργανισμοί διαχειρίζονται αυτούς τους κινδύνους. Για παράδειγμα, παρόλο που ορισμένοι εργαζόμενοι αναφέρουν τακτικούς και αποτελεσματικούς εσωτερικούς ελέγχους ένα μεγάλο μέρος τονίζει σημαντικές ελλείψεις. Επιπλέον, η ανεξαρτησία των λειτουργιών εσωτερικού ελέγχου και η συχνότητα των ειδικών για την απάτη ελέγχων τους ποικίλλει, υποδεικνύοντας ασυνέπειες στη διακυβέρνηση και την εποπτεία, ενώ τα τεχνολογικά εργαλεία για την ανίχνευση της απάτης δεν αξιοποιούνται επαρκώς. Η οργανωτική κουλτούρα και η δέσμευση της ηγεσίας για την πρόληψη της απάτης είναι επίσης κρίσιμες, ωστόσο τα ευρήματα δείχνουν ότι δεν διαθέτουν όλες οι εταιρείες επίσημους μηχανισμούς ώστε να υποστηρίζουν την ηθική συμπεριφορά. Από την έρευνα διαπιστώνεται ότι απαιτείται μια ολιστική προσέγγιση για την ενίσχυση των πρακτικών διαχείρισης της ενδοεταιρικής απάτης, η οποία περιλαμβάνει την υιοθέτηση και συνεχή ενημέρωση προηγμένων τεχνολογικών εργαλείων, την ενίσχυση των εσωτερικών ελέγχων και των λειτουργιών ελέγχου, την προώθηση μιας προληπτικής οργανωτικής κουλτούρας που υποστηρίζει ενεργά την ηθική συμπεριφορά. Οι εν λόγω διαπιστώσεις υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη για μια αύξηση των προτύπων και των πρακτικών που σχετίζονται με την ευαισθητοποίηση και την πρόληψη της εσωτερικής απάτης, με στόχο μια ολοκληρωμένη και προληπτική στάση ασφαλείας που όχι μόνο ανιχνεύει αλλά και προλαμβάνει αποτελεσματικά την απάτη.
(EL)
Η διεξοδική ανάλυση της εσωτερικής απάτης αποτελεί μείζων ζήτημα, ιδίως όταν αφορά σε τομείς που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής και παγκόσμιας οικονομικής σταθερότητας, όπως ο χρηματοπιστωτικός κλάδος. Η παρούσα εργασία διερευνά τις πολύπλευρες πτυχές της εσωτερικής απάτης στον ελληνικό χρηματοπιστωτικό τομέα, εστιάζοντας στην ευαισθητοποίηση των εργαζομένων, στις αντιλήψεις για την ευπάθεια, στην αποτελεσματικότητα των προληπτικών μέτρων, στην τεχνολογική ενσωμάτωση, στην οργανωτική κουλτούρα, στους ρόλους της ηγεσίας και στις προσαρμοστικές ενέργειες των οργανισμών. Τα ευρήματα της πρωτογενούς ποσοτικής έρευνας καταδεικνύουν ότι ενώ υπάρχει σημαντικό επίπεδο ευαισθητοποίησης των εργαζομένων σχετικά με τους κινδύνους εσωτερικής απάτης, ωστόσο καταγράφονται σημαντικές διαφορές στον τρόπο με τον οποίο οι διάφοροι οργανισμοί διαχειρίζονται αυτούς τους κινδύνους. Για παράδειγμα, παρόλο που ορισμένοι εργαζόμενοι αναφέρουν τακτικούς και αποτελεσματικούς εσωτερικούς ελέγχους ένα μεγάλο μέρος τονίζει σημαντικές ελλείψεις. Επιπλέον, η ανεξαρτησία των λειτουργιών εσωτερικού ελέγχου και η συχνότητα των ειδικών για την απάτη ελέγχων τους ποικίλλει, υποδεικνύοντας ασυνέπειες στη διακυβέρνηση και την εποπτεία, ενώ τα τεχνολογικά εργαλεία για την ανίχνευση της απάτης δεν αξιοποιούνται επαρκώς. Η οργανωτική κουλτούρα και η δέσμευση της ηγεσίας για την πρόληψη της απάτης είναι επίσης κρίσιμες, ωστόσο τα ευρήματα δείχνουν ότι δεν διαθέτουν όλες οι εταιρείες επίσημους μηχανισμούς ώστε να υποστηρίζουν την ηθική συμπεριφορά. Από την έρευνα διαπιστώνεται ότι απαιτείται μια ολιστική προσέγγιση για την ενίσχυση των πρακτικών διαχείρισης της ενδοεταιρικής απάτης, η οποία περιλαμβάνει την υιοθέτηση και συνεχή ενημέρωση προηγμένων τεχνολογικών εργαλείων, την ενίσχυση των εσωτερικών ελέγχων και των λειτουργιών ελέγχου, την προώθηση μιας προληπτικής οργανωτικής κουλτούρας που υποστηρίζει ενεργά την ηθική συμπεριφορά. Οι εν λόγω διαπιστώσεις υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη για μια αύξηση των προτύπων και των πρακτικών που σχετίζονται με την ευαισθητοποίηση και την πρόληψη της εσωτερικής απάτης, με στόχο μια ολοκληρωμένη και προληπτική στάση ασφαλείας που όχι μόνο ανιχνεύει αλλά και προλαμβάνει αποτελεσματικά την απάτη.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
