The pharmacokinetics of Sparfloxacin, a new third generation quinolone, was studied in 7 healthy volunteers, in 20 patients with different degree of chronic renal failure, in 8 patients undergoing haemodialysis and 6 patients undergoing continuous ambulatory peritoneal dialysis. Sparfloxacin was given in one dose of 400 mg per os. The most important conclusions are summarized as follow. 1. The Mean Serum concentration of Sparfloxacin in healthy volunteers was 1,2 mg/lit and the time of maximum concentration (Tmax) was 2,1 hours. The plasma concentration, 24 hours later was many times greater than the MICS for the sensitive organisms. The serum half life was 16,2 hours which permits the once daily dosage. The main elimination pathway is non renal, through the liver, bileand intestine as we can conclude from the renal clearance. 2. In patients with different degree of chronic renal failure the plasma concentration of sparfloxacin was a little higher than the healthyvolunteers and independent of the severity of chronic renal failure. The serum half-life was double than in the healthy volunteers (33-37 hours). The renal clearance of sparfloxacin was 7,2 ml/min, 5,6ml/min and 3,7 ml/min in the patients with light, medium and severe of chronic renal failure respectively. According to our findings we suggest that in these patients we give 400 mg sparfloxacin the first day and 200 mg every second day. 3. Haemodialysis increases the elimination of sparfloxacin by 30 % of the dosage. 4. During continuous ambulatory peritoneal dialysis the elimination ofsparfloxacin was 1,6 % of the dosage.
Μελετήθηκε η φαρμακοκινητική της σπαφλοξασίνης, νέας κινολόνης τρίτης γενιάς, σε 7 υγιείς εθελοντές, σε 20 ασθενείς με διάφορο βαθμό χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας, σε 8 ασθενείς που υποβάλλονταν σε χρόνιο πρόγραμμα αιμοκάθαρσης με τεχνητό νεφρό και σε 6 ασθενείς που υποβάλλονταν σε χρόνια φορητή περιτοναϊκή κάθαρση. Η σπαρφλοξασίνη χορηγήθηκε σε όλους σε μια εφάπαξ δόση από του στόματος 400 mg. Τα σπουδαιότερα αποτελέσματα και συμπεράσματα της μελέτης συνοψίζονται στα εξής: 1. Στους υγιείς εθελοντές, η μέγιστη συγκέντρωση του ορού (μέση τιμή) ήταν 1,2 mg/lit και ο χρόνος που επιτυγχάνονταν η μέγιστη συγκέντρωση ήταν 2,1 ώρες. Μέχρι 24 ώρες μετά τη χορήγηση οι συγκεντρώσεις του πλάσματος ήταν πολλαπλάσιες των ελάχιστων ανασταλτικών συγκεντρώσεων (MIC) για τους ευαίσθητους μικροοργανισμούς. Η ημιπερίοδος ζωής του φαρμάκου ήταν 16,2 ώρες, γεγονός που επιτρέπει τη χορήγησή του μια φορά την ημέρα. Κύρια οδός απέκκρισης είναι η εξωνεφρική, δια του ηπατικού μεταβολισμού, της χολής και του εντέρου, όπως αυτό υποδηλώνεται από τη μικρή συμμετοχή της νεφρικής κάθαρσης (35,3 ml/min) στην ολική κάθαρση (171,1 ml/min). 2. Στους ασθενείς με διάφορο βαθμό νεφρικής ανεπάρκειας οι συγκεντρώσεις της σπαρφλοξασίνης του πλάσματος ήταν ελαφρά υψηλότερες των αντιστοίχων των υγιών εθελοντών και ανεξάρτητες του βαθμού της νεφρικής ανεπάρκειας. Η ημιπερίοδος ζωής ήταν διπλάσια στους ασθενείς αυτούς από ότι στους υγιείς (33-37 ώρες έναντι 16,2 ώρες αντίστοιχα). Η νεφρική κάθαρση της σπαρφλοξασίνης ήταν μικρή και ανέρχονταν σε 7,2 ml/min, 5,6 ml/min και 3,7 ml/min στους ασθενείς με ελαφρά, μέση και βαριά νεφρική ανεπάρκεια. Με βάση τα φαρμακοκινητικά δεδομένα προτείνεται ένα δοσολογικό σχήμα, που συνίσταται σε ελαφρά ελάττωση της δοσολογίας στους ασθενείς με τελικό στάδιο χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας, δηλ. 400 mg per os την πρώτη ημέρα και στη συνέχεια 200 mg per os κάθε 2 ημέρες. 3. Η αιμοκάθαρση επηρεάζει την απέκκριση του φαρμάκου από τον οργανισμό σε μικρό βαθμό, αφού το ποσοστό απέκκρισης δια του τεχνητού νεφρού ανέρχεται στο 29% της χορηγούμενης δόσης. 4. Κατά τη διάρκεια της χρόνιας φορητής περιτοναϊκής κάθαρσης , η απομάκρυνση του φαρμάκου δια του περιτοναίου ήταν πολύ μικρή και ανέρχονταν στο 1,6% της χορηγηθείσης δόσης.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
