The aim of this study was to investigate the appearance of anastomosis between median and ulnar nerve in people of different sex and the specification of the clinical importance. Especially, findings were about: 1. Frequency of appearance. 2. Distribution according to the sex. 3. Research of bilateral or unilateral appearance of anastomosis. 4. Co-existence with other anastomoses. 5. Length of anastomosis, height at which anastomosis joins median and ulnar nerves using the medial epicondyle as point of reference. Material - Method: A research was made on 100 cadavers (total 163 forearms) in detailed exploration in the morgue of Athens. The anatomic study was carried out with the use of magnifying glasses (4x). We used approach shape ‘S’ in all the flexion surface of the forearm (Mc Connell, 1927). Results: The results of this study are summarised as follows: 1. Anastomoses between median and ulnar nerves were found in 14 out 163 samples of forearms, which were studied. These anastomoses were classified into three types: Type I(n:12, 87%): Anastomosis between anterior interosseous nerve and ulnar nerve. Type II(n:1, 7%): Anastomosis between muscular branches of the flexor digitorum superficialis muscles and the ulnar nerve. Type IΙΙ(n:1, 7%): Anastomosis between median and ulnar nerve. 2. The average length of anastomosis was about 6,4 cm. Respectively the average height of origin from the medial epicondyle was about 6,8 cm, while the average height at which the connection joined the ulnar nerve was 11cm. 3. Anastomoses between ulnar nerve proximally to the median nerve distally weren’t found out, neither were anastomoses between these nerves and the radial nerve. 4. With regard to the analysis of frequency the following were found: a) By the cross - correlation between sex and presence or not anastomosis in the right forearm according to the Pearson test we received the following data: Χ²:0,11 and P:0,73. b) Respectively by the same cross - correlation for the left forearm we received the following data: Χ²:4,27 and P:0,038.
Σκοπός της εργασίας ήταν η διερεύνηση του ποσοστού εμφάνισης και της μορφής των αναστομώσεων μέσου και ωλένιου νεύρου σε άτομα διαφορετικού φύλου καθώς και ο καθορισμός της κλινικής σημασίας αυτών. Ειδικότερα ερευνήθησαν: 1. Συχνότητα εμφάνισης. 2. Κατανομή ως προς το φύλο. 3. Έρευνα για αμφοτερόπλευρη ή ετερόπλευρη εμφάνιση της αναστόμωσης. 4. Συνύπαρξη με άλλες αναστομώσεις. 5. Μήκος αναστόμωσης, ύψος της έκφυσης και κατάφυσης της ανα-στόμωσης από τον έσω επικόνδυλο. Υλικό - Μέθοδος: Ερευνήθησαν 100 ανθρώπινα πτώματα (σύνολο 163 αντιβράχια) με λεπτομερή παρασκευή στο νεκροτομείο Αθηνών. Η χειρουργική μελέτη έγινε με την χρήση μεγεθυντικών γυαλιών (4x). Χρη-σιμοποιήθηκε προσπέλαση σχήματος ‘S’ σε όλη την καμπτική επιφάνεια του αντιβραχίου (Mc Connell,1927). Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα της μελέτης συνοψίζονται στα παρακάτω. 1. Αναστομώσεις μέσου και ωλένιου νεύρου παρατηρήθηκαν σε 14 από τα 163 αντιβράχια που ελέγχθηκαν (9%). Οι αναστομώσεις αυτές κατατάσσονται σε τρείς τύπους όπως φαίνεται παρακάτω: Τύπος Ι (n:12, 86%): Αναστόμωση μεταξύ προσθίου μεσοστέου νεύρου και ωλένιου νεύρου. Τύπος ΙΙ (n:1, 7%): Αναστόμωση μεταξύ μυϊκών κλάδων για τους επιπολής καμπτήρες μύες του αντιβραχίου και το ωλένιο νεύρο. Τύπος ΙΙΙ (n:1, 7%): Αναστόμωση απευθείας μεταξύ μέσου και ωλένιου νεύρου. 2. Το μέσο μήκος της αναστόμωσης ήταν 6,4 εκ. Αντίστοιχα το μέσο ύψος έκφυσης από τον έσω επικόνδυλο ήταν 6,8 εκ. , ενώ το μέσο ύψος κατάφυσης ήταν 11εκ. 3. Δεν διαπιστώθηκαν αναστομώσεις μεταξύ του ωλένιου νεύρου κεντρικά και του μέσου νεύρου περιφερικά, ούτε και αναστομώσεις μεταξύ των παραπάνω νεύρων και του αντίστοιχου κερκιδικού νεύρου. 4. Όσον αφορά την ανάλυση συχνοτήτων βρέθηκαν τα εξής: α) Από την συσχέτιση φύλου και παρουσία ή μη αναστόμωσης στο δεξιό αντιβράχιο σύμφωνα με το Pearson test ελήφθησαν τα δεδομένα: Χ²: 0,11 και P: 0,73. β) Αντίστοιχα από την ίδια συσχέτιση για το αριστερό αντιβράχιο ελήφθησαν τα δεδομένα: Χ²: 4,27 και P: 0,038.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
