Μελετήθηκε πειραματικά η μεταβολή της συγκρατητικής ικανότητας τριών τύπων προκατασκευασμένων συνδέσμων ακριβείας και δύο μαγνητών, που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή επένθετων ολικών οδοντοστοιχιών. Η καταπόνηση των παραπάνω μονάδων, έγινε με στροφαλοφόρα συσκευή, που είχε πέντε έμβολα. Έγιναν αρχικές μετρήσεις της συγκρατητικής ικανότητας και ακολούθησαν μετρήσεις μετά την συμπλήρωση 250, 500, 1.000, 1.500, 2.000, 2.500, 5.000, 7.500, 10.000, 25.000 και 50.000 κύκλων καταπόνησης. Τα συμπεράσματα, που προέκυψαν από την παραπάνω πειραματική εργασία, συνοψίζονται στα εξής: 1. Η συγκρατητική ικανότητα των συνδέσμων ακριβείας και των μαγνητών, που μελετήθηκαν, είναι διαφορετική ακόμη και για τις μονάδες, που ανήκουν στην ίδια ομάδα. 2. Η αρχική τιμή συγκρατητικής ικανότητας των συνδέσμων ακριβείας που μελετήθηκαν, είναι πάντοτε μεγαλύτερη από αυτή των μαγνητών. 3. Αν εξαιρέσουμε τον σύνδεσμο Micro Fix, του οποίου η μέση τιμή της συγκρατητικής ικανότητας μετά την συμπλήρωση των 50.000 κύκλων καταπόνησης, είναι μεγαλύτερη από αυτή των μικρών μαγνητών, οι υπόλοιποι σύνδεσμοι εμφανίζουν χαμηλότερη μέση τιμή συγκρατητικής ικανότητας από αυτή των μαγνητών μικρών και μεγάλων, στο στάδιο αυτό. 4. Οι τιμές της συγκρατητικής ικανότητας των συνδέσμων που μελετήσαμε, κατεβαίνουν στο επίπεδο των τιμών των μαγνητών μετά την ολοκλήρωση διαφορετικού για κάθε σύνδεσμο αριθμού κύκλων καταπόνησης (2.500 για τον Zest Anchor, 7.500 για τον Dalbo και 25.000 για τον Micro Fix). 5. Η συγκρατητική ικανότητα των συνδέσμων Dalbo, Micro Fix και Zest Anchor, παρουσιάζει μιαν εμφανή μεταβολή της τιμής της, ήδη από το τέλος του πρώτου κύκλου καταπόνησης. 6. Μετά την συμπλήρωση των 50.000 κύκλων καταπόνησης, ορισμένα δοκίμια, που χρησιμοποιήθηκαν, είχαν καταστραφεί εντελώς (Zest Anchor 4 από τα 10, Dalbo 1 από τα 10). 7. Όλοι οι μαγνήτες, εμφάνισαν οξείδωση της επιφάνειάς τους, που έρχεται σ’ επαφή με τα θυλάκια, που αντίθετα παρέμειναν ουσιαστικά άφθαρτα. 8. Η συγκρατητική ικανότητα των συνδέσμων ακριβείας, μετά την συμπλήρωση των 50.000 κύκλων καταπόνησης, παρουσίασε μία μείωση, που για τον Dalbo είναι της τάξης του 56,97%, για τον Micro Fix 70,59% και για τον Zest Anchor φθάνει στο 89,94%. 9. Τη μεγαλύτερη τιμή συγκράτησης μας έδωσε ο Micro Fix, και συγκεκριμένα το δοκίμιο Νο IV, με 986 gr* και με μέση τιμή αρχικών μετρήσεων 804,4 gr* και τη μικρότερη το δοκίμιο Νο VI, των μικρών μαγνητών με 120 gr* και με μέση τιμή αρχικών μετρήσεων 194,5 gr*. 10. Μ’ εξαίρεση τους μαγνήτες, που η συγκρατητική τους ικανότητα παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητη, σ’ όλη τη διάρκεια της καταπόνησής τους, οι υπόλοιπες ομάδες των συνδέσμων ακριβείας, που μελετήθηκαν, παρουσίασαν μεταβολή της συγκρατητικής τους ικανότητας, που είναι συνάρτηση του αριθμού των κύκλων καταπόνησης, που πραγματοποιήθηκαν.
The change in the retentive force of three types of prefabricated attachments and two magnets used in manufacturing overdentures has been studied by experiment. The strain put on the above units came from a crank apparatus with five pistons. There have been initial measurements of the retentive force and the following measurements were taken after completing 250, 500, 1,000, 1,500, 2,000, 2,500, 5,000, 7,500, 10,000, 25,000 and 50,000 strain cycles. The conclusions drawn by the above experiment are summarised as follows: 1. The retentive force of the prefabricated attachments and the magnets studied is different even for the units that belong to the same group. 2. The initial value of the retentive force of the prefabricated attachments studied is always higher than the value of the magnets. 3. Apart from the attachment Micro Fix, whose retentive force, after 50,000 strain cycles have been completed, has an average value which is higher than that of the small magnets, the remaining prefabricated attachments produce, in this stage, an average value of retentive force which is lower than that of the magnets, whether they are big or small. 4. The values of the retentive force of the prefabricated attachments studied, are reduced to the levels of the magnets, after completing a different number of strain cycles for each attachment (2,500 for the Zest Anchor, 7,500 for the Dablo and 25,000 for the Micro Fix). 5. The retentive force of the attachments Dablo, Micro Fix and Zest Anchor shows a clear change in value, already evident at the end of the first strain cycle. 6. After completing 50,000 strain cycles, certain elements used were completely destroyed (Zest Anchor 4 out of 10, Dablo 1 out of 10). 7. The surface of all the magnets which comes into contact with the follicles was oxidised, while the follicles showed practically no signs of wear. 8. The retentive force of the prefabricated attachments, after completing 50,000 strain cycles, were on a decrease; the decrease for the Dablo was in the order of 56.97%, for the Micro Fix in the order of 70.59% and for the Zest Anchor reached 89.94%. 9. The highest value of retentive force, that the Micro Fix and more specifically the element No IV reached, was 986 gr* and the average value of the initial measurements was 804.4 gr*, while the lowest value, that the element No VI of the small magnets reached, was 120 gr* and the average value of the initial measurements was 194.5 gr*. 10. Except for the magnets, whose retentive force remained practically unchanged during their strain, there have been changes in the retentive force of the remaining prefabricated attachments studied, in connection with th number of strain cycles carried out
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
