Σκοπός της μελέτης ήταν η ανίχνευση των Chlamydia trachomatis στον πληθυσμό της Β.Δ. Ελλάδος, με μοριακές μεθόδους και κυτταροκαλλιέργεια, σε δείγματα από το ουροποιογεννητικό σύστημα και τους οφθαλμούς, καθώς και η συσχέτιση των χλαμυδιακών λοιμώξεων με πιθανούς παράγοντες κινδύνου. Συνολικά ελέγχθηκαν για C. trachomatis 3.340 σεξουαλικώς ενεργά άτομα και 86 ασθενείς με επιπεφυκίτιδα, σε διάστημα 5 Vi ετών (Οκτώβριος 1998 - Μάιος 2004). Σε όλα τα δείγματα (επιχρίσματα και ούρα) εφαρμόσθηκε η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης PCR (Cobas Amplicor CT) και η κυτταροκαλλιέργεια (μόνο στα επιχρίσματα) σε ειδικά σωληνάρια (shell vials), (Vircell S.L., Granada, Spain). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μας, σε 3.098 γυναίκες, 929 συμπτωματικές και 2.169 ασυμπτωματικές, C.trachomatis ανιχνεύθηκαν σε 2%, 4,3% και 1% αντιστοίχως. Σε 242 άνδρες, 207 συμπτωματικούς και 35 ασυμπτωματικούς, C.trachomatis ανιχνεύθηκαν σε 5,4%, 6,3% και 0,0% αντιστοίχως. Στους 86 ασθενείς με επιπεφυκίτιδα, C.trachomatis ανιχνεύθηκαν σε 3 (3,5%): σε ένα παιδί 1 Vi ετών και σε 2 άνδρες με σύνδρομο Reiter. Από τη μελέτη του πληθυσμού διαπιστώθηκε ότι η μικρή ηλικία (<30 ετών) και η εναλλαγή πολλών σεξουαλικών συντρόφων αποτελούν παράγοντες κινδύνου για λοίμωξη από C.trachomatis. Η μέθοδος PCR παρουσίασε υψηλή ευαισθησία και ειδικότητα, με ελαφρώς μεγαλύτερη ευαισθησία στους συμπτωματικούς ασθενείς και στα επιχρίματα σε σχέση με τα δείγματα ούρων, χωρίς όμως στατιστικά σημαντικές διαφορές. Η ευαισθησία της κυτταροκαλλιέργειας ήταν αρκετά χαμηλή. Συμπερασματικά, η ανίχνευση του γενετικού υλικού των C.trachomatis με τη μέθοδο PCR, σε δείγματα από το ουροποιογεννητικό σύστημα και τους οφθαλμούς, μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην αξιόπιστη και έγκαιρη διάγνωση των χλαμυδιακών λοιμώξεων.
The aim of this study was the detection of Chlamydia trachomatis in the population of North-Western Greece by Nucleic acid amplification techniques (NAAT's) and cell culture, in samples taken from the urogenital system and eyes; as well as the correlation of C. trachomatis infections with variable risk factors. Totally, 3,340 sexually active people and 86 patients with conjunctivitiswere examined for C. trachomatis in 5 Vi - years period of time (from October 1998 to May 2004).All samples (swabs and urine) were examined by Polymerase Chain Reaction (PCR, Cobas Amplicor CT) and "shell vial" culture (only the swabs), (Vircell S.L., Granada, Spain). According to our results, in 3,098 women, 929 symptomatic and 2,169 asymptomatics, C. trachomatis were found in 2%, 4,3% and 1 % respectively. In 242 men, 207 symptomatic and 35 asymptomatic, C. trachomatis were found in 5,4%, 6,3% and 0% respectively. In 86 patients suffering from conjunctivitis C. trachomatis were found in 3 (3,5%): one child 1 Vi years old and two men suffering from Reiter's syndrome. Based on the study of population it has been found that the early age (<30 years old) many sexual partners are risk factors for C. trachomatis infection. In our study PCR presented high sensitivity and specificity, with slightly higher sensitivity in symptomatic patients and in swabs relation to urine samples, but without statistically important differences. The sensitivity of cell culture was low enough. In conclusion, the detection of C. trachomatis DNA in urogenital and ocular swabs and in urines, by PCR, may offer considerable benefit in the reliable and accurate diagnosis of C. trachomatis infections.
National Documentation Centre (EKT)
