The purpose of this study was to determine the effect of traditional instruction (TI), computer-assisted instruction (CAI), and a mixed method (MI) on learning the skills of setting in volleyball, of shooting in basketball and the long jump in track and field, by comparing the knowledge and skill test scores of high school students following an instructional period. The participants were 144 high school students of first and second grade who were randomly assigned to one of three teaching method groups: a)TI, b)CAI, and c)MI. Each group received nine 40-min periods of instruction, including 5-10 min warm-up time, on successive and separate days. Each 40-min period was divided into 4 sections: a)5 min warm-up, b)15-min instructional time, c)15-min main practice time and d)5-min cool dawn and review. At the beginning and at the end of this study the groups received a 10-item multiple choice knowledge test, a skill test and an attitude questionnaire. The result indicated that: a)the mixed method as a teaching aid appears to be the most effective and profitable teaching method for cognitive learning and skill development of the setting ability in volleyball, the shooting ability in basketball and the long jump in track and field and b)the method of computer assisted instruction had more positive confrontation from the students concerning the traditional method of instruction. Conclusively the multimedia technology as a teaching aid is as effective and profitable as the traditional teaching method on learning skills.
Σκοπός αυτής της εργασίας ήταν η εξέταση της αποτελεσματικότητας τριών μεθόδων διδασκαλίας, της παραδοσιακής διδασκαλίας (ΤΙ), της διδασκαλίας με την βοήθεια υπολογιστή (CAI), και της μεικτής διδασκαλίας (MI), στη μάθηση τριών αθλητικών δεξιοτήτων. Αυτές ήταν α)η "πάσα με τα δάχτυλα' στο άθλημα της πετοσφαίρισης, β)το "σουτ σε στάση" στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης και γ)το "άλμα σε μήκος" στο άθλημα του κλασικού αθλητισμού. Μελετήθηκαν τα αποτελέσματα στις δοκιμασίες γνώσης και δεξιότητας μαθητών οι οποίοι συμμετείχαν σε μια περίοδο διδασκαλίας. Οι συμμετέχοντες ήταν 144 μαθητές γυμνασίου της πρώτης και δευτέρας τάξης, που τυχαία κατανεμήθηκαν σε μια από τις τρεις ομάδες διδασκαλίας: α)TI, β)CAI, και γ)MI. Κάθε ομάδα ασκήθηκε για εννιά 40-λεπτες περιόδους διδασκαλίας. Κάθε περίοδος εξάσκησης χωρίστηκε σε 4 τμήματα: α)5 λεπτά προθέρμανσης, β)15 λεπτά θεωρητικής διδασκαλίας, γ)15 λεπτά πρακτικής εξάσκησης, και δ)5 λεπτά αποθεραπείας και κριτικής του μαθήματος. Στην αρχή και στο τέλος της έρευνας οι ομάδες συμμετείχαν σε μία δοκιμασία αξιολόγησης των γνώσεων με σύστημα πολλαπλής επιλογής, σε μια δοκιμασία αξιολόγησης εκτέλεσης της δεξιότητας και μια αξιολόγηση στάσεων για τις μεθόδους διδασκαλίας. Μία βδομάδα μετά το πέρας της περιόδου απόδοσης ακολούθησε η αξιολόγηση της διατήρησης της μάθησης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι: α)η μέθοδος ΜΙ είχε την τάση να υπερτερεί στη μάθηση(γνωστική και κινητική) και στις τρεις δεξιότητες και β)η μέθοδος CAI είχε θετικότερη αντιμετώπιση από τους μαθητές σε σχέση με τη μέθοδο ΤΙ. Συμπερασματικά η τεχνολογία των πολυμέσων μπορεί να είναι ένα ενδιαφέρον και ελκυστικό μέσο διδασκαλίας και μάθησης κινητικών δεξιοτήτων, σε συνδυασμό με τους κλασσικούς τρόπους διδασκαλίας.
National Documentation Centre (EKT)
