De-industrialization is a phenomenon of developed economies, where a number of manufacturing industries is getting closed, in order to, be active in other economic sectors, mainly in services. Economists have made tremendous efforts to understand the processes of emerging markets, but only few studies have been published to the contrary. The decline and exit from the market may be a sad phenomenon, but cannot be ignored.The approach of the research started by collecting data on the whole manufacturing industry from the Greek statistical service, the Bank of Greece, Eurostat and the OECD. Attention focused on sectors that suffered most from disinvestment, with lower sales, investment, production, closure of factories or branches, with an increase of jobs lost and recording of losses. The processing of the data showed the sub-sector of Dyeing industry as the most overloaded, in terms of disinvestment. The study of such a case will be described primarily the idiosyncratic factors affecting exit and in a next phase macroeconomic factors filled out the causes of disinvestment in the country.I studied the details of the balance sheets of most companies in the sub-sector for a period of 17 years from 1993 to 2009. The results showed that the idiosyncratic factors caused the exit from the market is the low rate of profitability, lack of capital, economies scale, high inventories and the difficulty of collecting receivables, low liquidity and the aggregate liabilities. Checking at the macroeconomic hypothesis, if the divestiture is a cyclical phenomenon and not a structural one, the findings showed that the rate of capital is presented as a highly statistically significant factor of disinvestment, aided by low productivity, reducing investment and reduced extroversion of the Greek companies.
Η αποβιομηχάνιση αποτελεί ένα φαινόμενο των ανεπτυγμένων οικονομιών, όπου αριθμός μεταποιητικών βιομηχανιών κλείνει για να δραστηριοποιηθεί σε άλλους τομείς της, με κυριότερη κατεύθυνση τις υπηρεσίες. Οι οικονομολόγοι έχουν καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες για να αντιληφθούν τις διεργασίες των αναπτυσσόμενων αγορών, αλλά μόλις ελάχιστες μελέτες έχουν δημοσιευτεί για το αντίθετο. Η συρρίκνωση και η έξοδος από την αγορά μπορεί να αποτελεί ένα θλιβερό φαινόμενο, αλλά δεν μπορεί να αγνοηθεί.Η μεθόδευση της έρευνας ξεκίνησε με τη συλλογή στοιχείων για το σύνολο της ελληνικής βιομηχανίας από την στατιστική υπηρεσία, την τράπεζα της Ελλάδος, τη Eurostat και τον ΟΟΣΑ. Η προσοχή εστιάστηκε στους κλάδους που υπέφεραν περισσότερο από την αποεπένδυση, με μείωση των πωλήσεων, των επενδύσεων, της παραγωγής, με κλείσιμο εργοστασίων ή υποκαταστημάτων, με αύξηση των χαμένων θέσεων εργασίας, με εμφάνιση ζημιών. Η επεξεργασία των στοιχείων έδειξε τον υποκλάδο των Βαφείων – Φινηριστηρίων, ως τον πλέον επιβαρυμένο από πλευράς αποεπένδυσης. Η μελέτη μιας τέτοιας περίπτωσης θα περίγραφε ανάγλυφα πρωτίστως τους ιδιοσυγκρασιακούς παράγοντες που επηρέασαν την έξοδο και σε επόμενη φάση τους μακροοικονομικούς παράγοντες που συμπλήρωσαν τις αιτίες της αποεπένδυσης στη χώρα.Μελετήθηκαν τα στοιχεία των ισολογισμών της πλειοψηφίας των εταιρειών του υποκλάδου για μια περίοδο 17 ετών, από το 1993 έως το 2009. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι οι ιδιοσυγκρασιακοί παράγοντες εξόδου από την αγορά είναι ο χαμηλός δείκτης κερδοφορίας, η έλλειψη ιδίων κεφαλαίων, οι οικονομίες κλίμακας, η υψηλή αποθεματοποίηση και η δυσκολία συλλογής των απαιτήσεων, η χαμηλή κυκλοφοριακή ρευστότητα και το σύνολο του Παθητικού. Εξετάζοντας τη μακροοικονομική υπόθεση, αν η αποεπένδυση είναι κυκλικό φαινόμενο και όχι δομικό, τα ευρήματα έδειξαν ότι το επιτόκιο του κεφαλαίου κίνησης παρουσιάζεται ως ένας ισχυρά στατιστικά σημαντικός παράγοντας αποεπένδυσης, συνεπικουρούμενος από τη χαμηλή παραγωγικότητα, την περιστολή των επενδύσεων και τη μειωμένη εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων.
