ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΕΥΦΗΜΙΣΜΟΥ ΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΥΣ

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*



APPROCHE LINGUISTIQUE DE L'EUPHEMISME EXEMPLES TIRES DU GREC MODERNE COMMUN ET DIALECTAL
ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΕΥΦΗΜΙΣΜΟΥ ΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΥΣ

Γιακουμάκη, Ελευθερία

PhD Thesis

1995


ΣΚΟΠΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΥΦΗΜΙΣΜΟ ΑΠΟ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΑΠΟΨΗ.ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΦΟΡΑ. Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΘΕΩΡΕΙ ΤΟΝ ΕΥΦΗΜΙΣΜΟ ΩΣ ΜΙΑ ΑΣΤΑΘΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΙΟΝ ΤΩΝ ΣΗΜΑΣΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑΣ /ΑΝΤΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΤΟΥ ΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ. ΑΠΟ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ, ΣΥΝΩΝΥΜΑ ΕΥΦΗΜΙΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΤΙΣ ΓΛΩΣΣΙΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΝΕΑ ΣΗΜΑΣΙΑ, ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ, ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ. ΑΠΟ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΑΝΤΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΕΥΦΗΜΙΣΜΟΙ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΘΕΤΟΥ. ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΡΟΠΩΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ. Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΥΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΟΜΙΛΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΥΦΟΣ. Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΦΟΡΑ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥΣ ΕΥΦΗΜΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΦΟΒΟ, ΝΤΡΟΠΗ ΚΛΠ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΕΙΡΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΣΤΕΙΣΜΟ.

Ανθρωπιστικές Επιστήμες και Τέχνες
Γλώσσα και Λογοτεχνία

POLYSEMIE
METAPHORE
ΣΥΝΩΝΥΜΙΑ
Humanities and the Arts
Languages and Literature
Μεταφορά
HYPERONYMIE
Πολυσημία
OPPOSITION
Γλώσσα και Λογοτεχνία
SYNONYMIE
ΥΠΕΡΩΝΥΜΙΑ
ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ / ΕΥΦΗΜΙΣΜΟΣ
ΑΝΤΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ
Ανθρωπιστικές Επιστήμες και Τέχνες
EUPHEMISME / INDERDICTION

Ελληνική γλώσσα

Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)
Aristotle University Of Thessaloniki (AUTH)

Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Σχολή Φιλοσοφική. Τμήμα Φιλολογίας




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των αντίστοιχων Φορέων περιεχομένου.