Background: Hemorrhage is a frequent event in hospital and prehospital settings. The aim of the present study is to investigate whether centhaquin improves 24-hour survival and reduces the total volume of required fluids in an established model of swine hemorrhagic shock.Material and methods: Twenty-five pigs were instrumented and subjected to hemorrhagic shock. The animals were randomly allocated in two experimental groups, the control (vehicle) (n=10) and the centhaquin group (0.015 mg/kg), (n=10); all animals received Lactated Ringer's solution in the resuscitation phase until their mean arterial pressure reached 90% of the baseline. A sham group (n=5) was added a posteriori to mimic the hemodynamic profile of the centhaquin group.Results: A statistically significant difference was observed in the time required for the three groups to reach their target MAP, 36.88 ± 3.26 min for the control group versus 9.40±1.01 min for the sham group and 7.10 ± 0.97 min for the centhaquin group (p<0.001). The total amount of fluids in the control and the sham group was significantly higher when compared to that of the centhaquin treated animals (p<0.001). All ten animals in the centhaquin group survived for 24 hours, whereas only three animals survived in the control group and one animal in the sham group (p=0.002).Conclusions: Centhaquin 0.015 mg/kg, administered in the fluid resuscitation phase resulted in lower volume of fluids and better survival compared to control and sham operated animals.
Εισαγωγή: Η αιμορραγική καταπληξία αποτελεί μείζον πρόβλημα με μεγάλη θνητότητα. Κύρια θεραπεία είναι η αποκατάσταση του κυκλοφορούντος όγκου αίματος με τη χορήγηση υγρών. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί εάν η σενθακίνη βελτιώνει την επιβίωση στις 24 ώρες καθώς και εάν δύναται να μειώσει την συνολική χορήγηση υγρών και τον απαιτούμενο χρόνο ανάνηψης σε χοίρειο μοντέλο αιμορραγικής καταπληξίας.Υλικό και Μέθοδοι: Τα χοίρεια μοντέλα που συμπεριελήφθησαν στην παρούσα μελέτη ήταν είκοσι πέντε. Οι φάσεις του ερευνητικού πρωτοκόλλου ήταν έξι: η σταθεροποίηση, η πρόκληση αιμορραγίας, η συντήρηση, η αναζωογόνηση, η ωριαία παρατήρηση και η 24ωρη παρακολούθηση. Σε όλα τα ζώα προκλήθηκε οξεία αιμορραγία έως ότου η μέση αορτική πίεση (ΜΑΠ) να μειωθεί στα 40-45 mmHg. Είκοσι από αυτά τυχαιοποιήθηκαν σε δύο επιμέρους ομάδες των δέκα, την ομάδα ελέγχου και την ομάδα σενθακίνης, η οποία έλαβε την σενθακίνη σε δόση 0,015 mg/kg. Σε όλα τα ζώα χορηγήθηκε ''Lactated Ringer's solution'' κατά την φάση της αναζωογόνησης έως ότου η ΜΑΠ επανέλθει στο 90% της αρχικής. Μία επιπλέον ομάδα πέντε ζώων, η ομάδα μίμησης, προστέθηκε μεταγενέστερα, προκειμένου να μιμηθεί την αιμοδυναμική εικόνα της ομάδας που έλαβε σενθακίνη.Αποτελέσματα: Στατιστικώς σημαντική διαφορά παρατηρήθηκε ανάμεσα στις τρεις ομάδες όσον αφορά τον χρόνο επίτευξης της ΜΑΠ, κατά τη φάση της αναζωογόνησης, 36,88 ± 3,26 λεπτά για την ομάδα ελέγχου έναντι 9,40 ± 1,01 της ομάδας μίμησης και 7,10 ± 0,97 για την ομάδα σενθακίνης (p<0,001). Ο συνολικός όγκος των υγρών στις ομάδες ελέγχου και μίμησης ήταν σημαντικά υψηλότερος από τον αντίστοιχο της σενθακίνης (2093 ± 196 ml, 1830 ± 173 και 342 ± 48 αντίστοιχα, p<0,001). Όλα τα ζώα που έλαβαν σενθακίνη επεβίωσαν τις επόμενες 24 ώρες ενώ, αντίθετα, μόνο 3 από την ομάδα ελέγχου και μόλις 1 από την ομάδα μίμησης (p=0,002).Συμπέρασμα: Η σενθακίνη χορηγούμενη στη φάση της αναζωογόνησης βελτιώνει σημαντικά την επιβίωση ενώ απαιτεί μικρότερο όγκο υγρών καθώς και λιγότερο χρόνο ανάνηψης.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
