1)The aim of the present dissertation is to define –after the proper analysis, comparison and criticism regarding the systems of administrative justice in France and Greece– if and to which extent the delegation of non-judicial competences on behalf of the administrative judges serves or harms the conferment of administrative justice and the rule of law and, in consequence, if a possible approximation of the aforementioned systems would be advisable and also feasible. 2) The dissertation opens with a quest of the historical origins of both French and Greek administrative justice and goes on with an analytical presentation of the consultative and other administrative competences of the administrative courts and their members, at the past and present times. These elements constitute the base for the second part of the present dissertation where –after the study of the legal status of the French and Greek administrative judges– is discussed whereas the delegation of non-judicial competences on their behalf threatens their independence and their impartiality, is analyzed the way with which the Administration is connected with the administrative justice in these two countries and also the importance of the non-judicial work of the administrative judges. And after the examination of the existing concerns, comes the final evaluation and weigh of both positive and negative consequences. 3) The conclusion of the present dissertation is that, ultimately, the delegation of non-judicial competences on behalf of the administrative judges rather serves than harms the conferment of justice and the rule of law – and also suggests that it would be a good idea to try the approximation of the two aforementioned systems.
1)Στόχος της διατριβής είναι να διερευνηθεί, ύστερα από ανάλυση, σύγκριση και κριτική των συστημάτων απονομής διοικητικής δικαιοσύνης της Γαλλίας και της Ελλάδας, αν και κατά πόσο η ανάθεση μη δικαστικών αρμοδιοτήτων στους διοικητικούς δικαστές ωφελεί ή βλάπτει την απονομή διοικητικής δικαιοσύνης και το κράτος δικαίου και κατ' επέκταση αν μια προσέγγιση των δύο συστημάτων θα ήταν σκόπιμη, αλλά και εφικτή. 2)Η διατριβή ξεκινά με την αναζήτηση της ιστορικής προέλευσης της γαλλικής και ελληνικής διοικητικής δικαιοσύνης και συνεχίζει με αναλυτική παρουσίαση των γνωμοδοτικών και λοιπών διοικητικών αρμοδιοτήτων των διοικητικών δικαστηρίων και των μελών τους, κατά το παρελθόν και στη σύγχρονη εποχή. Τα στοιχεία αυτά αποτελούν τη βάση για το δεύτερο μέρος της διατριβής, στο οποίο μετά και τη μελέτη του νομικού καθεστώτος των Γάλλων και Ελλήνων διοικητικών δικαστών ερευνάται το κατά πόσο η ανάθεση σε αυτούς μη δικαστικών καθηκόντων απειλεί την ανεξαρτησία και αμεροληψία τους, αναλύεται ο τρόπος με τον οποίο η Διοίκηση συνδέεται με τη διοικητική δικαιοσύνη στις δύο χώρες, καθώς και η σημασία του μη δικαστικού έργου των διοικητικών δικαστών, εκτίθενται οι υπάρχοντες προβληματισμοί και τελικά γίνεται στάθμιση μεταξύ θετικών και αρνητικών επιπτώσεων. 3) Το συμπέρασμα της διατριβής είναι ότι τελικά η ανάθεση μη δικαστικών αρμοδιοτήτων στους διοικητικούς δικαστές, εφόσον γίνεται με μέτρο, περισσότερο ωφελεί παρά βλάπτει την απονομή δικαιοσύνης και το κράτος δικαίου, καθώς και ότι θα ήταν σκόπιμο να επιχειρηθεί μια προσέγγιση των δύο συστημάτων.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
