Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η προοπτική αξιολόγηση της επίδρασης του θορύβου στην ακοή μιάς ομάδας εργαζομένων, χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της ακοομετρίας και των ωτοακουστικών εκπομπών. Σε μια μακροχρόνια παρακολούθηση 76 εργαζομένων σε περιβάλλον θορύβου μιάς βιομηχανικής μονάδας, οι 34 εξ αυτών (68 ώτα) ήταν διαθέσιμοι για τελική αξιολόγηση μετά την πάροδο 9 ετών. Για την διαπίστωση μεταβολών του έσω ωτός, λόγω της επίδρασης του θορύβου, χρησιμοποιήθηκαν ωτοακουστικές εκπομπές προϊόντα παραμόρφωσης (DP) στα 65/55 dB SPL και τονική ακοομετρία. Διεξήχθησαν αναλύσεις διασποράς για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις στους εργαζομένους, αλλά και σε μιά ομάδα μαρτύρων, ενώ υπολογίσθηκαν οι σημαντικές μεταβολές των ακουστικών ουδών (ΣΜΟ) και οι σημαντικές μεταβολές των εκπομπών (ΣΜΕ). Τόσον οι ακουστικοί ουδοί, όσον και και οι DP έδειξαν επιδείνωση στις υψηλές συχνότητες, αλλά δεν υπήρχε στατιστική συσχέτιση μεταξύ της ανύψωσης των ουδών και της ελάττωσης των DP. Δεν διαπιστώθηκε σαφές πρότυπο μεταξύ των ατομικών μεταβολών στους ακουστικούς ουδούς και στις DP, όλοι δε οι συνδυασμοί ανευρέθηκαν: ώτα με μόνον ΣΜΟ, ώτα με μόνον ΣΜΕ, ώτα με ΣΜΟ και ΣΜΕ και ώτα με απουσία ΣΜΟ και ΣΜΕ. Οι ακοομετρικές μεταβολές ήταν μέγιστες στα 4 και 6 kHz, ενώ οι μεταβολές των DP στα 2 και 3 kHz. Δεδομένου ότι οι σημαντικές ατομικές μεταβολές των εκπομπών δεν ακολουθούν κατ’ ανάγκην το ίδιο πρότυπο με τις μεταβολές των μέσων τιμών της ομάδας, η χρήση των DP μόνον, για την παρακολούθηση των εργαζομένων δεν συνίσταται. Εντούτοις, η χρήση τους σε συνδυασμό με την ακοομετρία στα προγράμματα προστασίας της ακοής είναι πολύτιμη.
The aim of this study was to prospectively evaluate the effect of noise on the hearing of a group of noise-exposed workers, using the methods of audiometry and otoacoustic emissions. In a longitudinal follow-up of 76 noise exposed industrial workers, 34 (68 ears) of them were available for final evaluation after 9 years of observation. Distortion-product otoacoustic emissions (DP) at 65/55dB SPL and pure-tone audiometry were used to detect noise-induced inner ear changes. Repeated-measures analyses of variance were made on the subjects and in a control group, whereas significant threshold shifts (STS) and significant emission shifts (SES) were calculated. Both hearing thresholds and DP showed a high-frequency deterioration, but there was absence of statistical correlation between elevation of hearing thresholds and decrease of DP. There was no clear pattern between individual changes in audiometric thresholds and DP, and all combinations were present: ears with only STS, ears with only SES, ears with both STS and SES and ears with absence of STS and SES. Audiometric changes were maximal at 4 and 6 kHz and DP changes at 2 and 3 kHz. Since significant individual emission changes do not necessarily follow the same pattern as the group-averaged results, the use of only DP for monitoring of individual subjects is not advised. However, its use in conjunction with audiometry in hearing conservation programs is highly recommended.
National Documentation Centre (EKT)
