Στη χειρουργική κοιλίας, ανέκαθεν υπήρχε η ανάγκη και η πρόκληση να βρεθούν τρόποι, ώστε να ενισχυθούν οι αναστομώσεις και επομένως να μειωθούν οι διαφυγές, οι μετεγχειρητικές επιπλοκές και η θνητότητα των ασθενών που υποβάλλονταν σε ενδοκοιλιακές επεμβάσεις. Για τον παραπάνω σκοπό χρησιμοποιήθηκαν πολλών ειδών τεχνικές και υλικά. Σκοπός: Η παρούσα μελέτη έχει σαν σκοπό τη διερεύνηση της επουλωτικής και στηρικτικής δράσης, του επικαλυμμένου με ανθρώπινο ινωδογόνο και ανθρώπινη θρομβίνη σπόγγου, σε αναστομώσεις λεπτού και παχέος εντέρου σε υγιείς επίμυες και ταυτόχρονα της πιθανώς διαφορετικής του δράσης στα δύο αυτά είδη των αναστομώσεων του πεπτικού. Επίσης τη διερεύνηση της επουλωτικής και στηρικτικής δράσης της κόλλας ινικής σε αναστομώσεις λεπτού και παχέος εντέρου, όπως και τη σύγκριση της δράσης των δύο υλικών και τον εντοπισμό τυχόν πλεονεκτημάτων/μειονεκτημάτων εκάστου και σε σχέση με τα είδη των αναστομώσεων.Υλικό - Μέθοδος: Τα πειραματόζωα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν 160 θηλυκοί επίμυες τύπου Wistar. Ανάλογα με τον τύπο της αναστόμωσης (τέλεια ή ατελής), τον τύπο του εντέρου που αναστομώθηκε (λεπτό/παχύ) και το υλικό που χρησιμοποιήθηκε (σπόγγος/κόλλα), οι επίμυες χωρίστηκαν σε δώδεκα ομάδες των 15 πειραματοζώων. Όλοι οι επίμυες υποβλήθηκαν σε λαπαροτομία, εκτομή τμήματος του εντέρου και τελικο-τελική αναστόμωση. Η προγραμματισμένη θυσία έγινε την 2η, την 4η και την 7η μετεγχειρητική ημέρα. Ελέγξαμε τις αλλαγές στο σωματικό βάρος των επίμυων, την εμφάνιση περιτονίτιδας, ειλεού, τη συχνότητα διαφυγής και αξιολογήσαμε τις συμφύσεις. Εκτιμήθηκε η ενδοαυλική πίεση διάσπασης της αναστόμωσης. Τμήμα της αναστόμωσης στάλθηκε για ιστολογική εξέταση και εκτίμηση των λευκοκυττάρων, της νεοαγγειογένεσης, της σύνθεσης κολλαγόνου και των ινοβλαστών. Επίσης έγινε προσδιορισμός των επιπέδων υδροξυπρολίνης και της μεταλλοπρωτεϊνάσης 2 (MMP2).Αποτελέσματα: Η διαφυγή στο λεπτό έντερο είναι μεγαλύτερη στην ομάδα του σπόγγου (7η ημέρα) σε σχέση με τις ομάδες ελέγχου και κόλλας. Ο σπόγγος συντελεί στην αυξημένη πίεση διάσπασης της αναστόμωσης στο λεπτό έντερο την 4η και στο παχύ έντερο τη 2η ημέρα. Η κόλλα και ο σπόγγος ευνοούν τις συμφύσεις στο λεπτό έντερο την 4η ημέρα και στο παχύ έντερο σε όλη τη μτχ περίοδο. Η κόλλα προάγει τη συγκέντρωση της υδροξυπρολίνης τη 2η ημέρα στο λεπτό και την 7η στο παχύ έντερο, ενώ ο σπόγγος, την 7η ημέρα στις αναστομώσεις του λεπτού και την 4η σε αυτές του παχέος εντέρου. Η κόλλα ευνοεί την αύξηση της συγκέντρωσης της ΜΜΡ-2 στο λεπτό έντερο (2η,7η) ενώ στο παχύ έντερο (4η,7η), σε αντίθεση με το σπόγγο. Η κόλλα και ο σπόγγος δεν επηρεάζουν το βαθμό φλεγμονής σε κανένα τύπο εντέρου σε όλες τις μτχ ημέρες. Η κόλλα ευνοεί την νεοαγγειογένεση στο λεπτό (2η,7η) και στο παχύ την 4η. Αντίθετα, ο σπόγγος δεν ευνοεί την νεοαγγειογένεση στο λεπτό έντερο. Ο σπόγγος και η κόλλα δεν ευνοούν την παραγωγή ινοβλαστών στις αναστομώσεις. Ο σπόγγος και η κόλλα δεν επηρεάζουν την παραγωγή κολλαγόνου στις εντερικές αναστομώσεις. Συμπεράσματα: Η κόλλα και ο σπόγγος επιδρούν θετικά στη στεγανότητα των αναστομώσεων του γαστρεντερικού με διαφορετικούς μηχανισμούς. Η απόφαση χρήσης ή όχι του εκάστοτε υλικού θα ληφθεί από το χειρουργό διεγχειρητικά, λαμβάνοντας υπόψη τους παράγοντες που μπορούν να καταστήσουν την αναστόμωση επισφαλή τις πρώτες ή τις μετέπειτα μετεγχειρητικές ημέρες.
There was always a challenge for a surgeon to find ways to strengthen the anastomosis and reduce the possibility of a leak, other post operative complications and finally mortality in abdominal surgery.Therefore, there were a lot of studies and experiments using several types of techniques or materials for the above purpose. Aim: Our aim is to study the healing and mechanical effect of the sponge on small (SB) and large bowel (LB) anastomoses on healthy rats and also to identify potential differenties between the two types of bowel. Furthermore we would like to study the result after applying FG on the suture line. Our aim is to investigate whether FG can have a positive effect or not on the healing and the integrity of the anastomosis comparing to the sponge.Methods: Hundred and sixty female Wistar rats were used for our study. According to the type of the anastomosis (complete or incomplete), the bowel type (small or large) and the use of FG, rats were split to twelve groups of fifteen animals each. All animals have had a laparotomy, enterotomy and end to end hadsewn anastomosis. Sacrifice was scheduled the 2nd, 4th and 7th post operative day. Bursting pressure of the anastomosis was measured. Part of the anastomosis was sent for histology and evaluation of leukocytes, neoangiogenesis, collagen and fibroblasts. Furthermore, Hydroxyproline and Metalloproteinase 2 MMP-2 levels were measured.Results: In SB, leak is more often in the sponge Group (7th post-op day) comparing with the control and the FB Group. The sponge is responsible for an increased bursting pressure of the anastomosis in SB the 4th and in LB the 2nd day. FG and sponge enhance adhesions in SB the 4th day and in LB the whole postop period. FG increases the Hydroxyproline's concentration the 2nd day in SB and the 7th day in LB. Sponge has the same effect the 7th day in SB and 4th in LB. MMP-2's concentration when FG is used is increased in SB (2nd,7th) and in LB (4th, 7th). Sponge has the opposite effect in this case. FG and sponge do not have any effect on the inflammation in any type of bowel the whole post op period. FG stimulates angiogenesis in SB (2nd,7th) and in LB the 4th day. Sponge does not stimulate angiogenesis in SB. Sponge and FB do not stimulate the production of fibroblasts and collagen production in anastomoses. Conclusion: FG and the sponge have a positive effect in integrity of gastrointestinal anastomoses with different mechanisms. The decision to use or not a specific material each time, should be made by the surgeon intraoperatively, considering the factors that can make the anastomosis weak during the first day or later in the post operative period.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
