The lack of fiscal policy co-ordination of the Eurozone member states has led to different rates of growth, unemployment and public debt among its members. Inefficient control mechanisms of the European Union has led to budget imbalances, with a typical case of Greece. The latter faces a serious sovereign debt crisis since 2009, resulting in financial support from the International Monetary Fund in 2010 with the implementation of Fiscal Adjustment Programs. Monetary policy also plays an important role in stabilizing the economic environment in addition to fiscal policy. However, before examining the effectiveness of the latter, the fundamental characteristics of the banking system and their exposure to risks should be studied as they affect the effectiveness of monetary policy. One of the most important changes in the banking system is the adoption of International Financial Reporting Standards (IFRS). Since the entry of a country into the Eurozone entails a loss of monetary policy exercised by the European Central Bank, it would be interesting to study the co-ordination of fiscal and monetary, conventional and non-conventional, policy in order for a country to achieve greater benefits. Empirical results support a contractionary consumption policy as it produces a minor decrease in output and substantially decreases public debt, while a contractionary wage policy shock is suitable only when the government aims to sharply reduce public debt, as the consequences for the economy are harsh. The IFRS introduction reinforces the explanatory ability of accounting data, on systematic and non-systematic risks of Greek financial institutions. Although, the implementation of fair value as well as the model of realized losses has catalytically contributed to the increase of banks' financial instability, mainly due to increased profit and loan volatility. Conventional monetary policy offers no extra benefits, while non-conventional reduces debt in the short term to a greater extent than the implementation of fiscal policy.
Η έλλειψη συντονισμού της δημοσιονομικής πολιτικής των κρατών-μελών της Ευρωζώνης έχει οδηγήσει σε διαφορετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ανεργίας και δημοσίου χρέους μεταξύ των μελών της. Αυτή η απουσία ελεγκτικών μηχανισμών εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει οδηγήσει σε ανισορροπίες του προϋπολογισμού με χαρακτηριστική περίπτωση την Ελλάδα. Η τελευταία αντιμετωπίζει μια σοβαρή κρίση δημοσίου χρέους από το 2009 με αποτέλεσμα την οικονομική υποστήριξη από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το 2010 με την εφαρμογή Προγραμμάτων Δημοσιονομικής Προσαρμογής. Σημαντικό όμως ρόλο στη σταθεροποίηση του οικονομικού περιβάλλοντος εκτός από τη δημοσιονομική πολιτική ασκεί και η νομισματική πολιτική. Προτού όμως εξεταστεί η αποτελεσματικότητα της τελευταίας θα πρέπει να μελετηθούν τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του τραπεζικού συστήματος και η έκθεση αυτών στους κινδύνους καθώς επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα της. Μια από τις σημαντικότερες αλλαγές που έλαβε χώρα στο τραπεζικό σύστημα είναι η υιοθέτηση των Διεθνών Προτύπων Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης (ΔΠΧΠ). Καθότι η είσοδος μιας χώρας στην Ευρωζώνη συνεπάγεται της απώλεια άσκησης νομισματικής πολιτικής, η οποία ασκείται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, θα είχε ενδιαφέρον η μελέτη του συντονισμού της δημοσιονομικής και νομισματικής, συμβατικής και μη, πολιτικής προκειμένου μια χώρα να πετύχει μεγαλύτερα οφέλη από ότι με την άσκηση μόνο της δημοσιονομικής πολιτικής. Τα εμπειρικά αποτελέσματά συνηγορούν υπέρ μιας συσταλτικής καταναλωτικής πολιτικής, λόγω μικρής μείωσης του προϊόντος και ηπιότερης αύξησης της ανεργίας τη στιγμή που το χρέος μειώνεται αρκετά ικανοποιητικά. Μια συσταλτική μισθολογική πολιτική, οδηγεί σε άμεση και μεγάλη μείωση του χρέους με δυσμενείς επιπτώσεις όμως στο προϊόν και την απασχόληση. Η εφαρμογή των ΔΠΧΠ έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της ερμηνευτικής δύναμης στη περιγραφή των τραπεζικών κινδύνων όπως αποτυπώνεται από το R2. Η εισαγωγή της εύλογης αξίας μέσω των ΔΠΧΠ καθώς και του μοντέλου πραγματοποιηθέντων ζημιών, επέδρασε καταλυτικά στην αύξηση της χρηματοοικονομικής αστάθειας των τραπεζών, κυρίως λόγω της αύξησης της μεταβλητότητας των κερδών και των δανείων. Η συμβατική νομισματική πολιτική δεν προσφέρει επιπλέον οφέλη ενώ η μη συμβατική μειώνει το χρέος βραχυπρόθεσμα σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι μόνο η άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής.
National Documentation Centre (EKT)
