Η παρούσα μελέτη διερευνά κατά πόσον η χρήση ενδοκυστικών θεραπευτικών σχημάτων επηρεάζει τους βιολογικούς δείκτες CD10, Her2, Ki67, p53, E-cadherin, Β-catenin στον επιφανειακό καρκίνο της ουροδόχου κύστης. Μελετήθηκαν οι 6 καρκινικοί δείκτες στο βιοπτικό υλικό της 1ης TUR-BT και οι ίδιοι δείκτες στο βιοπτικό υλικό της 2ης TUR-BT. Όλες αυτές οι μελέτες πραγματοποιήθηκαν με ανοσοϊστoχημικές μεθόδους, προκειμένου να αναδειχθεί μια προγνωστική ομάδα που θα περιλαμβάνει ορισμένους από τους προαναφερόμενους δείκτες. Η υπό μελέτη ομάδα αποτελείται από 24 ασθενείς του Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Θεαγένειο» με επιφανειακό καρκίνο της ουροδόχου κύστης (pTa, pT1), οι οποίοι έχουν υποβληθεί για πρώτη φορά σε διουρηθρική εκτομή καρκινώματος της ουροδόχου κύστης – 1η TUR-BT (αρχικό σημείο 0). Στο σημείο 1 μελετήθηκαν οι ίδιοι ασθενείς οι οποίοι εμφάνισαν πρώτη υποτροπή, ενώ προηγήθηκε θεραπεία με ενδοκυστικά σκευάσματα και οι οποίοι υποβλήθηκαν σε 2η TUR-BT–διουρηθρική εκτομή καρκινώματος της ουροδόχου κύστης. Οι 24 ασθενείς ταξινομούνται με βάση τη χρήση των ενδοκυστικών θεραπευτικών σκευασμάτων: 8 από αυτούς υποβλήθηκαν σε συμπληρωματική θεραπεία με BCG, 8 με Mitomycin, 8 με Epirubicin, αντίστοιχα. Με αυτόν τον τρόπο, παρατηρήθηκαν οι μεταβολές που συνέβησαν στην έκφραση των ιδίων μοριακών δεικτών μετά τη χορήγηση ενδοκυστικών θεραπευτικών σχημάτων, με σκοπό την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητάς τους σε μοριακό επίπεδο, καθώς και τη δυνατότητα σχεδιασμού νέων σκευασμάτων με βάση τα εξαγόμενα συμπεράσματα. Από τη μελέτη μας προέκυψε ότι μετά τη θεραπεία υπήρξε μείωση στην έκφραση των δεικτών CD10 και p53, ενώ παρατηρήθηκε αύξηση για τον δείκτη HER2. Όσον αφορά τους δείκτες Ki67, E-cadherin και B-catenin είχαμε μικτά αποτελέσματα μετά τη θεραπεία. Σε κανέναν δείκτη δεν παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική μεταβολή ως προς την έκφρασή του μετά τη θεραπεία. Ο ρόλος που έχει ο δείκτης HER2 στην επιβίωση του ασθενούς, είναι αρνητικός, συγκρινόμενος με τους δείκτες CD10, p53, ki67, E-cadherin, Β-catenin. Τα περιστατικά με θετική έκφραση στο HER2 δεν φαίνεται να ωφελήθηκαν από την θεραπεία (επειδή αυξήθηκε η έκφραση του HER2 μετά την θεραπεία). Ίσως πρέπει μελλοντικά να σχεδιασθούν πιο κατάλληλα θεραπευτικά σχήματα. Τα περιστατικά στα οποία μειώθηκε η έκφραση των δεικτών μετά την θεραπεία, δηλαδή στο CD10 και το P53, μάλλον ωφελήθηκαν από την θεραπεία. Από τη στατιστική ανάλυση προέκυψαν αποτελέσματα που αφορούσαν δευτερεύουσες παραμέτρους της μελέτης όπως αυτά αναφέρονται αναλυτικά στα συμπεράσματά μας.
This study investigates whether the use of intravesical treatment regimes affects biomarkers CD10, Her2, Ki67, p53, E-cadherin, B-catenin in superficial bladder cancer. The 6 tumour markers were studied in the biopsy material of the 1st TUR-BT and 2nd TUR-BT respectively. All of these studies were performed using immunohistochemical methods in order to identify a prognostic group including certain of the above-mentioned markers. The studied group consists of 24 patients with superficial bladder cancer (pTa, pT1) from the Theagenio Cancer Hospital of Thessaloniki, who underwent first-time transurethral resection of bladder tumour - 1st TUR-BT (starting point 0). At point 1, the same patients were studied upon first relapse, after being treated with intravesical formulations and undergoing a 2nd TUR-BT. The 24 patients are classified based on the use of the intravesical therapeutic formulations: 8 of them received supplementary therapy with BCG, 8 with Mitomycin and 8 with Epirubicin, respectively. The changes occurring in the expression of the same molecular markers following the administration of intravesical regimens were thus noted, aiming to evaluate their efficacy at the molecular level, as well as the possibility of designing new formulations based on the conclusions drawn. Our study showed that, after treatment, there was a decrease in the expression of CD10 and p53, and an increase of HER2. For markers Ki67, E-cadherin and B-catenin, post-treatment results were mixed. No statistically significant change in post-treatment expression was observed for any of the markers. The role of the HER2 marker in patient survival is negative, as compared to CD10, p53, ki67, E-cadherin, Β-catenin. Cas-es with positive HER2 expression did not appear to have benefited from treatment (as HER2 expression increased after treatment). Perhaps more appropriate therapeutic regimes should be designed in the future. Cases in which the post-treatment expression of markers CD10 and p53 decreased probably benefited from the treatment. The statistical analysis revealed results concerning secondary parameters of the study, as detailed in our conclusions.
National Documentation Centre (EKT)
