AIM: To evaluate the utility of fecal calprotectin (FC) in predicting relapse and endoscopic activity during follow-up in an inflammatory bowel disease (IBD) cohort. METHODS: All FC measurements that were obtained during a 3-year period from patients with inflammatory bowel disease in clinical remission were identified. Data regarding the short-term (6 mo.) course of the disease were extracted from the medical files. Exclusion criteria were defined as: An established flare of the disease at the time of FC measurement, Loss to follow up within 6 mo. from baseline FC measurement, and, Insufficient data on file. Statistical analysis was performed to evaluate whether baseline FC measurement could predict the short-term clinical relapse and/or the presence of mucosal healing. RESULTS: We included 149 [Crohn’s disease (CD) = 113, Ulcerative colitis (UC) = 36, male = 77] IBD patients in our study. Within the determined 6-month period post-FC measurement, 47 (31.5%) had a disease flare. Among 76 patients who underwent endoscopy, 39 (51.3%) had mucosal healing. Baseline FC concentrations were significantly higher in those who had clinical relapse compared to those who remained in remission during follow up (481.0 μg/g, 286.0-600.0 vs 89.0, 36.0-180.8, P < 0.001). The significant predictive value of baseline median with IQR FC for clinical relapse was confirmed by multivariate Cox analysis [HR for 100μg/g: 1.75 (95%CI: 1.28-2.39), P = 0.001]. Furthermore, lower FC baseline values significantly correlated to the presence of mucosal healing in endoscopy (69.0 μg/g, 30.0-128.0 vs 481.0, 278.0-600.0, in those with mucosal inflammation, median with IQR, P < 0.001). We were able to extract cut-off values for FC concentration with a high sensitivity and specificity for predicting clinical relapse (261 μg/g with AUC = 0.901, sensitivity 87.2%, specificity 85.3%, P < 0.001) or mucosal healing (174 μg/g with AUC = 0.956, sensitivity 91.9%, specificity 87.2%, P < 0.001). FC was better than CRP in predicting either outcome; nevertheless, having a pathological CRP (> 5 mg/L) in addition to the cutoffs for FC, significantly enhanced the specificity for predicting clinical relapse (95.1% from 85.3%) or endoscopic activity (100% from 87.2%). CONCLUSION: Serial FC measurements may be useful in monitoring IBD patients in remission, as FC appears to be a reliable predictor of short-term relapse and endoscopic activity.
ΣΚΟΠΟΣ: Αξιολόγηση της χρησιμότητας της καλπροτεκτίνης κοπράνων στην πρόγνωση της υποτροπής και της ενδοσκοπικής ενεργότητας κατά τη διάρκεια παρακολούθησης σε μια ομάδα ασθενών με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νόσο του εντέρου (ΙΦΝΕ). ΜΕΘΟΔΟΙ: Ανευρέθηκαν όλες οι εξετάσεις καλπροτεκτίνης κοπράνων ασθενών με ΙΦΝΕ που παρακολουθούνται στην ΠΓΚ και είναι καταχωρημένες στα ηλεκτρονικά αρχεία του Νοσοκομείου σε περίοδο τριών χρόνων. Καταγράφηκε η εμφάνιση υποτροπής σε σύντομο βάθος χρόνου (< 6 μήνες) και τα ενδοσκοπικά ευρήματα ασθενών που υποβλήθηκαν σε ενδοσκόπηση. Συσχετίστηκαν οι τιμές καλπροτεκτίνης με κλινικές και εργαστηριακές παραμέτρους, την κλινική υποτροπή τους επόμενους 6 μήνες και την παρουσία ενδοσκοπικής βλεννογονικής επούλωσης. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην μελέτη συμπεριλήφθηκαν 149 ασθενείς με νόσο Crohn (CD) = 113, ελκώδης κολίτιδα (UC) = 36, άρρεν= 77). Εντός της καθορισμένης περιόδου 6 μηνών μετά τη μέτρηση καλπροτεκτίνης, 47 (31,5%) εμφάνισαν έξαρση. Μεταξύ των 76 ασθενών που υποβλήθηκαν σε ενδοσκόπηση, 39 (51,3%) είχαν βλεννογονική επούλωση. Οι αρχικές τιμές καλπροτεκτίνης ήταν σημαντικά υψηλότερες σε εκείνους που είχαν κλινική υποτροπή σε σύγκριση με αυτούς που παρέμειναν σε ύφεση κατά την παρακολούθηση (481,0 μg / g, 286,0-600,0 έναντι 89,0, 36,0-180,8, Ρ <0,001). Η σημαντική προγνωστική τιμή για κλινική υποτροπή επιβεβαιώθηκε με πολυμεταβλητή ανάλυση Cox [HR για 100μg / g: 1,75 (95% CI: 1,28-2,39), P = 0,001]. Επιπρόσθετα, οι χαμηλότερες αρχικές τιμές καλπροτεκτίνης συσχετίζονται σημαντικά με την παρουσία επούλωσης του βλεννογόνου στην ενδοσκόπηση (69,0 μg / g, 30,0-128,0 έναντι 481,0, 278,0-600,0, σε αντίθεση ασθενών με φλεγμονή του βλεννογόνου, διάμεση με IQR, P <0,001). Είχαμε τη δυνατότητα να καθορίσουμε μέσο όρο τιμής καλπροτεκτίνης με υψηλή ευαισθησία και ειδικότητα για την πρόβλεψη κλινικής υποτροπής (261 μg / g με AUC = 0,901, ευαισθησία 87,2%, ειδικότητα 85,3%, Ρ <0,001) ή βλεννογονικής επούλωσης (174 μg / g με AUC = 0.956, ευαισθησία 91.9%, ειδικότητα 87.2%, Ρ <0.001). Η καλπροτεκτίνη ήταν καλύτερη από την CRP στην πρόβλεψη της έκβασης της νόσου. (95,1% από 85,3%) ή της ενδοσκοπικής δραστηριότητας (100% από 87,2%), ενώ τιμές CRP (> 5 mg / L) σε συνδυασμό με τιμές καλπροτεκτίνης ενίσχυαν σημαντικά την ειδικότητα για πρόβλεψη κλινικής υποτροπής. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Αυξημένη συγκέντρωση καλπροτεκτίνης κοπράνων σε ασθενείς με ΙΦΝΕ σχετίζεται με παρουσία ενδοσκοπικά ενεργού νόσου και αυξημένη πιθανότητα κλινικής υποτροπής εντός εξαμήνου. Η χρήση της καλπροτεκτίνης στην καθημερινή κλινική πράξη μπορεί να βελτιώσει την παρακολούθηση των ασθενών με ΙΦΝΕ, επιλέγοντας αυτούς οι οποίοι έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες για υποτροπή και χρήζουν στενότερης παρακολούθησης.
National Documentation Centre (EKT)
