Information Technologies in Education (ICT), through the introduction of computing systems, plays an important role in the educational and learning process in the 21st century. Teachers of Theology who teach the Religious Lesson are considered to be required to use modern means to properly transmit their high meanings. Equally necessary is the use of teaching and learning theories of teaching supported by ICTs through appropriate learning strategies. Internet tools (Weblog, Wiki, etc.), Distance Learning, Telemedicine (Modern and Asynchronous) are important tools that can contribute through digital literacy to religious literacy of students. This dissertation builds on the effort of the teaching of the Religious Lesson in Secondary Education through the use of ICTs, with the creation of virtual-digital classes, using Asynchronous eLearning through the Greek School Network, from 2009 to 2013. All of this with the use of mixed learning, living in the classroom and through the Web Learning Environment (WLE). At the same time, a digital system of assessment and self-assessment of pupils, but also of the whole effort, was formed, with equally good results, due to the special adaptation of pupils to the digital era, as digital natives. The results were considered particularly encouraging and successful because the teaching was done in a context of full match with the interests and needs of the pupils, alongside the teaching objectives.
Οι Τεχνολογίες της Πληροφορίας στην Εκπαίδευση (Τ.Π.Ε.), μέσω της εισαγωγής των υπολογιστικών συστημάτων διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εκπαιδευτική και μαθησιακή διαδικασία τον 21ο αιώνα. Οι εκπαιδευτικοί Θεολόγοι, που διδάσκουν το Μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ) θεωρείται αναγκαίο να χρησιμοποιούν τα σύγχρονα μέσα για την ορθή μετάδοση των υψηλών νοημάτων του. Εξίσου αναγκαία είναι η χρήση των εκπαιδευτικών θεωριών διδασκαλίας και μάθησης που υποστηρίζουν οι Τ.Π.Ε., μέσω των κατάλληλων στρατηγικών μάθησης Τα εργαλεία του Διαδικτύου (Weblog, Wiki κλπ), η Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση, η Τηλεκπαίδευση (Σύγχρονη και Ασύγχρονη) αποτελούν σημαντικά εργαλεία που μπορούν να συνεισφέρουν, μέσω του ψηφιακού γραμματισμού, στον θρησκευτικό γραμματισμό των μαθητών/τριών. Η παρούσα διατριβή δομείται γύρω από την προσπάθεια της διδασκαλίας του ΜτΘ στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση με την χρήση των Τ.Π.Ε., με τη δημιουργία εικονικών-ψηφιακών τάξεων, με τη χρήση της Ασύγχρονης Τηλεκπαίδευσης, μέσω του Πανελληνίου Σχολικού Δικτύου Π.Σ.Δ.), από το 2009 έως το 2013. Όλα αυτά με την χρήση της μικτής μάθησης, δια ζώσης στην αίθουσα και μέσω Διαδικτυακού Περιβάλλοντος Μάθησης (Δ.Π.Μ). Παράλληλα, διαμορφώθηκε ένα ψηφιακό σύστημα αξιολόγησης και αυτοαξιολόγησης των μαθητών/τριών, αλλά και της όλης προσπάθειας, με εξίσου καλά επακόλουθα, λόγω της ιδιαίτερης προσαρμογής των μαθητών/τριών στα επακόλουθα της ψηφιακής εποχής (digital era), ως digital natives. Τα αποτελέσματα θεωρήθηκαν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά και επιτυχημένα, επειδή η διδασκαλία συντελέστηκε σε συνθήκες πλήρους ταύτισης με τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες των μαθητών/τριών, παράλληλα με τους διδακτικούς στόχους.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
