A limited number of studies have shown that music training can improve auditory and musical perception in children with cochlear implants. One of the main research questions of the study is whether rhythm, pitch and timbre training improves music perception in pediatric cochlear implant recipients and whether this improvement is more pronounced in recipients implanted before the age of two years. Based on the OPERA hypothesis (Patel, 2011), it was also investigated whether music training has a positive effect on users’ speech perception in quiet and in noise. In addition, it was investigated whether timbre training can particularly improve users’ speech perception in noise. Fourteen children with cochlear implants aged between seven and 17 were recruited for the study. The participants were divided into a control and an experimental group, with the latter taking part in a structured music training program over a period of three months. The music program was specifically tailored to the particular needs of this research population. The results showed a statistically significant improvement in all trained musical skills in the experimental group after the three-month training program, but no correlation was found between the age of implantation and the degree of improvement. In addition, the results of the study indicated a statistically significant improvement in speech perception in noise, but did not provide a positive correlation with the perception of timbre. Furthermore, there was no evidence of a statistically significant improvement in speech perception in quiet. The results suggest that music training has the potential to improve music and speech perception in noise in children with cochlear implants. However, future studies of longer duration and with a larger number of participants are needed to determine the effects on speech perception in quiet and the possible relationship with age of implantation.
Ένας περιορισμένος αριθμός ερευνών δείχνει ότι η μουσική εκπαίδευση συνδέεται με τη βελτίωση της ακουστικής και μουσικής αντίληψης παιδιών με κοχλιακά εμφυτεύματα. Ένα από τα κύρια ερωτήματα της έρευνας αφορά το εάν η εκπαίδευση της αντίληψης του τονικού ύψους, του ρυθμού και του ηχοχρώματος μπορεί να επιφέρει βελτίωση στη μουσική αντίληψη παιδιατρικών χρηστών κοχλιακών εμφυτευμάτων και αν θα υπάρχει μεγαλύτερη επίδραση στα παιδιά που εμφυτεύτηκαν πριν τα δύο έτη. Επίσης, με βάση την υπόθεση OPERA (Patel, 2011) αναζητήθηκαν δεδομένα για το κατά πόσο η μουσική εκπαίδευση μπορεί να βελτιώσει την ομιλητική αντίληψη σε ησυχία και θόρυβο και τέλος διερευνήθηκε εάν η εκπαίδευση του ηχοχρώματος μπορεί να βελτιώσει την αντίληψη του λόγου σε θόρυβο. Η έρευνα υιοθέτησε το ψευδο-πειραματικό σχέδιο με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις και στρατολόγησε 14 παιδιά χρήστες κοχλιακών εμφυτευμάτων ηλικίας από επτά έως 17 ετών. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε ομάδα ελέγχου και εξομοιωμένη πειραματική ομάδα, η οποία συμμετείχε σε δομημένο πρόγραμμα μουσικής εκπαίδευσης διάρκειας τριών μηνών, το οποίο αναπτύχθηκε αποκλειστικά για τις ανάγκες της παρούσας έρευνας. Τα αποτελέσματα έδειξαν στατιστικά σημαντική βελτίωση στην πειραματική ομάδα σε όλες τις εκπαιδευόμενες μουσικές δεξιότητες μετά την τρίμηνη εκπαίδευση, χωρίς ωστόσο να βρεθεί συσχέτιση μεταξύ της ηλικίας εμφύτευσης και του βαθμού βελτίωσης. Ακόμη, τα αποτελέσματα της έρευνας υπέδειξαν στατιστικά σημαντική βελτίωση στην αντίληψη του λόγου σε θόρυβο και παρόλο που παρουσιάστηκε θετική συσχέτιση με την αντίληψη του ηχοχρώματος δεν ήταν στατιστικά σημαντική. Επιπλέον, δεν εντοπίστηκε στατιστικά σημαντική βελτίωση στην αντίληψη του λόγου σε ησυχία. Συνεπώς, τα αποτελέσματα εμφανίζουν ενδείξεις ότι η μουσική εκπαίδευση πιθανόν να έχει τη δυνατότητα να βελτιώσει τη μουσική και ομιλητική αντίληψη σε θόρυβο παιδιών με κοχλιακά εμφυτεύματα, ωστόσο απαιτούνται μελλοντικές έρευνες μεγαλύτερης διάρκειας και συμμετεχόντων, ώστε να διαπιστωθεί η επίδρασή της ή μη στην αντίληψη του λόγου σε ησυχία και η πιθανή συσχέτισή της με την ηλικία εμφύτευσης.