Οι τεχνολογίες αναγνώρισης προσώπου ολοένα και χρησιμοποιούνται στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, δίχως επαρκείς διασφαλίσεις. Αυτή η διατριβή εξετάζει σημαντικές ρυθμιστικές προκλήσεις σχετικά με τη χρήση των τεχνολογιών αυτών στην Ευρώπη. Βρίσκοντας τεχνολογική ουδετερότητα στο νόμο, ανασφάλεια δικαίου στη νομολογία και το ρίσκο της υπερ-επίβλεψης, προτείνει μια εκ των προτέρων και στοχευμένη προσέγγιση ταξινόμησης, προκειμένου να περιοριστεί η παρέμβαση στο δικαίωμα στη ιδιωτικότητα. Σύμφωνα με τη προτεινόμενη προσέγγιση, μια ομάδα ειδικών μπορεί να εξετάσει μια συγκεκριμένη τεχνολογία, να σταθμίσει τα συγκρουόμενα συμφέροντα, να ταξινομήσει τη συγκεκριμένη χρήση και, τελικά, να εκδώσει μια απόφαση που θα επιτρέπει (ενδεχομένως υπό όρους) ή θα απορρίπτει τη χρήση της τεχνολογίας (πριν την, στην πράξη, υιοθέτηση αυτής).
Private face recognition technologies are increasingly entering the private and public sphere, with no adequate checks and balances. This thesis explores crucial regulatory challenges, stemming from the use of private face recognition technologies in Europe. After detecting technological neutrality in law, legal uncertainty in case law and the risk of over-surveillance, it recommends an ex ante and targeted classification approach with a view to minimising privacy harms. Under the proposed scheme, an expert agency can scrutinise a given technology, balance conflicting stakes, classify that technological use and, finally give a ‘go’, ‘no-go’ or ‘go-in-condition’ decision, before its actual implementation in the real-world.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
