Σκοπός: Η νεοαγγειογένεση είναι απαραίτητη για την προσκόλληση και την διεισδυτικότητα των ενδομητριωτικών βλαβών σε γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση. Ο αγγειακός ενδοθηλιακός αυξητικός παράγοντας (VEGF), είναι ένα από τα κύρια συστατικά της αγγειογένεσης και αποτελεί κομμάτι της κύριας οδού του ιστικού παράγοντα (TF)-πρωτεάση ,ενεργοποιημένος υποδοχέας-2 (PAR-2)-VEGF, που οδηγεί σε νεοαγγειογένεση. Η πρωτεΐνη ειδικότητας 1 (SP1) είναι ένας μεταγραφικός παράγοντας που έχει πρόσφατα μελετηθεί για τον κρίσιμο ρόλο του στην αγγειογένεση μέσω μιας ξεχωριστής οδού. Υποθέτουμε ότι μπλοκάροντας αγγειογενετικές οδούς μπορούμε να καταστείλουμε τις ενδομητριωτικές βλάβες. Οι αγωνιστές εκλυτικής ορμόνης των γοναδοτροπινών (GnRH-a) χρησιμοποιούνται συνήθως, ιδιαίτερα προεγχειρητικά, στην ενδομητρίωση. Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να διευκρινιστεί ποιες αγγειογενετικές οδοί επηρεάζονται και ως εκ τούτου, να ανοίξει ο δρόμος για περαιτέρω έρευνα σχετικά με τις αντι-αγγειογενετικές επιδράσεις στην ενδομητρίωση. Μέθοδοι: Χρησιμοποιήσαμε ποσοτική αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης σε πραγματικό χρόνο (qRT-PCR) για να μελετήσουμε τα επίπεδα έκφρασης mRNA των TF, PAR-2, VEGF και SP1 σε ενδομητριωτικούς ιστούς γυναικών που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση για ενδομητρίωση και έλαβαν GnRH-a (οξική λευπρολίδη ) προεγχειρητικά. Αποτελέσματα: Η έκφραση VEGF, TF και PAR-2 είναι σημαντικά χαμηλότερη σε ασθενείς που έλαβαν θεραπεία (p <0,001) σε σύγκριση με αυτούς που δεν έλαβαν θεραπεία, ενώ η έκφραση SP1 δεν μεταβάλλεται (p=0,779). Συμπεράσματα: Η χορήγηση GnRH-a όντως επηρεάζει ορισμένες οδούς αγγειογένεσης στις ενδομητριωτικές βλάβες, αλλά όχι όλες. Επομένως, θα πρέπει να αναπτυχθούν συμπληρωματικές θεραπείες που επηρεάζουν την οδό αγγειογένεσης του SP1 για την ενίσχυση της αντιαγγειογενετικής επίδρασης του GnRH-a σε ασθενείς με ενδομητρίωση.
Purpose: Neoangiogenesis is necessary for adhesion and invasiveness of endometriotic lesions in women affected by endometriosis. Vascular endothelial growth factor (VEGF) is one of the major components of angiogenesis and is part of the major pathway tissue factor (TF)-protease activated receptor-2 (PAR-2)-VEGF that leads to neoangiogenesis. Specificity protein 1 (SP1) is a transcriptional factor that has recently been studied for its crucial role in angiogenesis via a distinct pathway. We hypothesize that by blocking angiogenetic pathways we can suppress endometriotic lesions. Gonadotrophin-releasing hormone-agonists (GnRH-a) are routinely used, especially preoperatively, in endometriosis. It would be of great interest to clarify which angiogenetic pathways are affected and, thereby, pave the way for further research into antiangiogenetic effects on endometriosis. Methods: We used quantitative real-time polymerase chain reaction (qRT-PCR) to study mRNA expression levels of TF, PAR-2, VEGF, and SP1 in endometriotic tissues of women who underwent surgery for endometriosis and received GnRH-a (leuprolide acetate) preoperatively. Results: VEGF, TF, and PAR-2 expression is significantly lower in patients who received treatment (p <0,001) compared to those who did not, whereas SP1 expression is not altered (p=0.779). Conclusions: GnRH-a administration does affect some pathways of angiogenesis in endometriotic lesions, but not all of them. Therefore, supplementary treatments that affect the SP1 pathway of angiogenesis should be developed to enhance the antiangiogenetic effect of GnRH-a in patients with endometriosis.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
