The present study attempts to deal with the crimes against transportation that occupy the provisions of art. 290-292 PK and constitute the first section of the 14th chapter of PK. The specific crimes can be classified into two main categories, namely (a) the crime of disrupting the safety of transport (art. 290-291 of the Penal Code) and (b) the crime of obstructing transport (art. 292 of the Penal Code). The study is the first systematic attempt to analyze the critical crimes, which after the entry into force of the new Penal Code (law 4619/2019) acquired an upgraded content with the critical provisions undergoing a radical upgrade. This fact, as well as the appearance of these crimes in a large number of cases of fatal accidents, necessitates their interpretive clarification, with the aim of being a useful tool for the theoretician, the practitioner, and also the legislator. This specific research aims at the extensive analysis of the provisions by highlighting key issues that arise during their interpretation and application. Therefore, the theoretical interpretation of critical terms that have been limited or incompletely explored by theory and jurisprudence is attempted, as well as the recording and commenting of jurisprudential trends related to the issues in question. It is important to underline the two main pillars of the work. The first is related to the reference to the new and current legislative regime that restructured the present crimes, clearly highlighting the changes, their critical evaluation and supporting proposals to improve the provisions, and the second to the constant comparison in all chapters with the positions supported in other countries, namely Germany, England and Switzerland.
Στην παρούσα μελέτη επιχειρείται η ενασχόληση με τα εγκλήματα κατά των συγκοινωνιών που καταλαμβάνουν τις διατάξεις των άρ. 290-292 ΠΚ και συνιστούν την πρώτη ενότητα του 14ου κεφαλαίου του ΠΚ. Τα συγκεκριμένα εγκλήματα μπορούν να καταταχθούν σε δύο βασικές κατηγορίες, ήτοι (α) στα εγκλήματα της διατάραξης της ασφάλειας των συγκοινωνιών (άρ. 290-291 ΠΚ) και (β) στο έγκλημα της παρακώλυσης των συγκοινωνιών (άρ. 292 ΠΚ). Η μελέτη αποτελεί την πρώτη συστηματική προσπάθεια ανάλυσης των κρίσιμων εγκλημάτων, τα οποία μετά την ισχύ του νέου Ποινικού Κώδικα (ν. 4619/2019) απέκτησαν ένα αναβαθμισμένο περιεχόμενο με τις κρίσιμες διατάξεις να υφίστανται μία ριζική αναβάθμιση. Το γεγονός αυτό, αλλά και η εμφάνιση αυτών των εγκλημάτων σε μία πληθώρα περιπτώσεων πολύνεκρων δυστυχημάτων καθιστά αναγκαία την ερμηνευτική αποσαφήνισή τους, με σκοπό τόσο να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο για τον θεωρητικό, τον εφαρμοστή, αλλά και τον νομοθέτη. Η συγκεκριμένη έρευνα αποσκοπεί στην εκτενή ανάλυση των διατάξεων με την επισήμανση κομβικών ζητημάτων που ανακύπτουν κατά την ερμηνεία και την εφαρμογή τους. Ως εκ τούτου, επιχειρείται η θεωρητική ερμηνεία κρίσιμων όρων που έτυχαν περιορισμένης ή ελλιπούς αναζήτησης από τη θεωρία και τη νομολογία, αλλά και η καταγραφή και ο σχολιασμός των νομολογιακών τάσεων που σχετίζονται με τα αφορώμενα ζητήματα. Είναι σημαντικό να υπογραμμισθούν οι δύο βασικοί πυλώνες της εργασίας. Ο πρώτος σχετίζεται με την αναφορά στο νέο και ισχύον νομοθετικό καθεστώς που αναδιάρθρωσε τα παρόντα εγκλήματα, με τη σαφή επισήμανση των αλλαγών, την κριτική τους αποτίμηση και την υποστήριξη προτάσεων βελτίωσης των διατάξεων, και ο δεύτερος με τη διαρκή σύγκριση σε όλα τα κεφάλαια με τις θέσεις που έχουν υποστηριχθεί σε άλλες χώρες, και συγκεκριμένα στη Γερμανία, την Αγγλία και την Ελβετία.
National Documentation Centre (EKT)
