1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση

Sound space: a methodological approach to 20th century new music

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)   

Αποθετήριο :
Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών  | ΕΚΤ ΕΑΔΔ   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*



Ο ηχητικός χώρος: μια μεθοδολογική προσέγγιση για τη νέα μουσική του 20ου αιώνα
Sound space: a methodological approach to 20th century new music
Diamantopoulos, Taxiarchis
Διαμαντόπουλος, Ταξιάρχης
PhD Thesis
2024
Ο Ηχητικός Χώρος αποτελεί ένα προτεινόμενο θεωρητικό μοντέλο το οποίο μπορείνα χρησιμοποιηθεί προκειμένου να αποτυπωθούν δομικές συμπεριφορές και συσχετίσεις του μουσικού υλικού. Αν και πρωτίστως βασίζεται σε προσληπτικά χαρακτηριστικά τα οποία λειτουργούν διαμορφώνοντας ένα έντονο χωροποιητικό στοιχείο –μια χωρική επικράτεια των ήχων με ομοιογενή ηχητική συμπεριφορά (όπωςλ.χ. ένα συγκεκριμένο ηχοτοπίο)–, τα χαρακτηριστικά αυτά μπορούν να τυποποιηθούν και να αποτυπώσουν με αντικειμενικά κριτήρια το σώμα ενός μουσικού έργου. Η εφαρμογή του συγκεκριμένου μοντέλου φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα εργαλείο ανάλυσης ανεξαρτήτως μουσικού ιδιώματος. Ιστορικά αντανακλά ουσιαστικά το πέρασμα από την Κλασική περίοδο στον Ρομαντισμό, όπου η μουσική ύλη αποκτά για πρώτη φορά μια αίσθηση χωρικού υπόβαθρου μέσω της νέας μουσικής οργανοποιίας, κυρίως δε αυτή του πιάνου. Στην ενόργανη μουσική γνωρίζει την μεγάλη άνθιση κατά τις απαρχές της νεοτερικότητας στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, κυρίως με τους Γάλλους Ηχοχρωματιστές και τις έντονες εικονοποιητικές συνθέσεις τους, καθώς και από μεμονωμένους συνθέτες της αμερικανικής ηπείρου. Μεταπολεμικά με την έλευση των νέων μέσων τα οποία σηματοδοτούν την ευρύτερη Ηλεκτρονική Μουσική δημιουργία (μαγνητοταινία, γεννήτριες, ηλεκτρονικοί υπολογιστές) τυποποιείται και εκφέρεται ως μια συνειδητή πλέον τάση. Κατά την μεταψηφιακή τέλος εποχή στα τέλη του 20ού και στις αρχές του 21ου αιώνα διαπλέκεται και με άλλες μορφές καλλιτεχνικής δημιουργίας οι οποίες εδράζονται σε μια πολυαισθητηριακή προσληπτική λειτουργία. Εκτός όμως από μουσικό σύστημα και ιστορικό φαινόμενο ο Ηχητικός Χώρος εκφέρει και προτάσσει συγκεκριμένα αισθητικά κριτήρια τα οποία σε ένα πρώτο επίπεδο εντάσσονται και προσδιορίζονται με βάση την εκάστοτε περίοδο. Σκοπός της εργασίας αυτής αποτελεί και η ανάδειξη των στοιχείων αυτών τα οποία ανεξαρτήτου περιόδου διαμορφώνουν ένα κοινό θεωρητικό υπόβαθρο μιας αισθητικής της ηχητικής χωρικότητας.
Sound Space provides a theoretical framework for interpreting structural behavior and associations among musical material. Although primarily based on perceptual properties responsible for shaping spatial qualities –a space domain of sounds which exhibits homogenous behavior as in a soundscape for example–, such features may as well be standardized and objectified in order to achieve better understanding of the body of a musical work. The proposed model intends to contribute as an analysis tool regardless of musical genres. Historically it reflects the transition from Classical period to Romanticism where for the first time a sense of spatial setting is articulated in the fabrics of music, mainly through the use of new instruments – the piano in particular. In instrumental music it flourished at the start of Modernism (end of 19th/ beginning of 20th century)mainly expressed by the vivid, picturesque compositions of the French Impressionists, as well as in a number of works composed by individual American modernists composers. During the postwar era as new media emerged that shaped the new Electronic Music (tape-machines, generators, computers), spatial attributes become formalized as a conscious compositional practice. Finally, during the post-digital era(end of 20th/ beginning of 21st century) the notion of sound space is combiden with expanded forms of artistic expression focusing at a multisensory perceptual process. Apart from functioning as a musical system, sound space exhibits its own aesthetic criteria which at a first glance are depended on and articulated through different compositional styles. This research aims at unveiling the specific elements that, regardless of historical periods, constitute a common theoretical and aesthetic framework of sound spatiality.
Ανθρωπιστικές Επιστήμες και Τέχνες ➨ Τέχνες (Τέχνες, Ιστορία της Τέχνης, Ερμηνευτικές Τέχνες, Μουσική) ➨ Μουσική
Ανθρωπιστικές Επιστήμες και Τέχνες ➨ Τέχνες (Τέχνες, Ιστορία της Τέχνης, Ερμηνευτικές Τέχνες, Μουσική) ➨ Τέχνη
Art
Humanities and the Arts
Μουσική μορφολογία
Sound space
New music
Μοντερνισμός
Τέχνες (Τέχνες, Ιστορία της Τέχνης, Ερμηνευτικές Τέχνες, Μουσική)
Aesthetics of music
Μουσική
Arts (arts, history of arts, performing arts, music)
Musical composition
Romanticism
Music
Ηχητικός χώρος
Ρομαντισμός
Αισθητική της μουσικής
Νέα μουσική
Ανθρωπιστικές Επιστήμες και Τέχνες
Μουσική σύνθεση
Modernism
Musical morphology
Τέχνη
Ελληνική γλώσσα
Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ)
Athens School of Fine Arts (ASFA)
Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ). Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών
Συλλογή ΕΑΔΔ



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των αντίστοιχων Φορέων περιεχομένου.