Η απαίτηση συνεργασίας μεταξύ προσχολικών κέντρων και δημοτικών σχολείων δεν είναι νέα και έχει γίνει σημαντικό πεδίο έρευνας στα γερμανικά δημοτικά σχολεία τα τελευταία χρόνια. Σε αντίθεση με τη Γερμανία, ελάχιστη έρευνα έχει διεξαχθεί σε άλλες χώρες, συγκεκριμένα στην Ελλάδα, σχετικά με τη μετάβαση και την προσαρμογή των παιδιών από την προσχολική στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Συμπερασματικά, σύμφωνα με τα δεδομένα της έρευνάς μας, η επιτυχής αντιμετώπιση των μεταβάσεων έχει αντίκτυπο στην περαιτέρω ανάπτυξη των παιδιών. Για το λόγο αυτό, ο χρόνος μετάβασης δεν πρέπει να βαρύνει μόνο το προσχολικό κέντρο και τους γονείς, αλλά και την έγκαιρη συνεργασία με το σχολείο. Ωστόσο, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι σήμερα υπάρχει συνεργασία μεταξύ των δύο δομών, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει ένα ευρύ φάσμα ανασταλτικών παραγόντων, όπως η έλλειψη χρόνου του εκπαιδευτικού προσωπικού, προβλήματα κατάστασης (διαφορετικά εκπαιδευτικά μαθήματα και αμοιβές), οργανωτικά και προβλήματα συντονισμού μεταξύ των εκπαιδευτικών (νηπιαγωγείου και δημοτικού), έλλειψη γνώσεων σχετικά με μορφές συνεργασίας και έλλειψη συνέχειας όσον αφορά το περιεχόμενο, που εμποδίζουν την ομαλή συνεργασία.
(EL)
Das Erfordernis einer Zusammenarbeit von Kindertagesstätten und Schulen ist nicht neu und ist in den letzten Jahren zu einem wichtigen Forschungsfeld in der deutschen Grundschulforschung geworden. Im Gegensatz zu Deutschland wurden die letzten Jahren in anderen Länder, und zwar in Griechenland, wenige Forschungen bezüglich des Übergangs und der Anpassung der Kinder vom Elementar zum Primarbereich durch-geführt. Zusammenfassend, nach den Daten unserer Forschung, dass eine erfolgreiche Bewältigung von Übergänge auf die weitere Entwicklung von Kindern sich auswirkt. Eine erfolgreiche Bewältigung stärkt die Kompetenz der Kinder, während sich bei Nichtbewältigung die Wahrscheinlichkeit erhöht, dass auch nachfolgende Übergänge nicht adäquat bewältigt werden können. Aus diesem Grund soll die Zeit des Übergangs nicht allein vom Kindergarten und Elternarbeit getragen werden, sondern frühzeitig in Kooperation auch mit der Schule. Dennoch ist abzuleiten, dass heutzutage eine Kooperation zwischen beiden Einrichtungen stattfindet aber es gibt noch eine breite Palette von Hemmfaktoren, wie zum Beispiel der Zeitmangel der pädagogischen Kräfte, die Statusprobleme (unterschiedliche Ausbildungsgänge und Vergütungen), organisatorische und Koordinierungsprobleme zwischen Lehrkräfte und Erzieher/innen, fehlendes Wissen über Kooperation-sformen und die fehlende inhaltliche Kontinuität, die eine reibungslose Kooperation behindern.
(EN)
Τμήμα Βιοχημείας και Βιοτεχνολογίας Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Λάρισα)
