Η γέφυρα Bailey είναι τύπος μεταλλικής δικτυωτής γέφυρας που αποτελείται από προκατασκευασμένα τμήματα τα οποία συναρμολογούνται επί τόπου με κοχλίες και με πείρους. Σχεδιάστηκε, μελετήθηκε και αναπτύχθηκε στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να καλύψει τις επιχειρησιακές ανάγκες των Συμμάχων για τη γεφύρωση κωλυμάτων μεταβλητού ανοίγματος και ταυτόχρονα μεταβλητής φέρουσας ικανότητας των εδαφών. Η δυνατότητα κάλυψης μεγάλων ανοιγμάτων, κατασκευής και καθέλκυσης μόνο με τα χέρια την κατέστησαν δημοφιλή και η χρήση της επεκτάθηκε μέχρι τις μέρες μας σε πολλές χώρες για τη κάλυψη αναγκών εθνικών οδικών δικτύων. Υπάρχουν γέφυρες οι οποίες έχουν καθελκυσθεί τη δεκαετία του ΄80 και παραμένουν σε χρήση μέχρι και σήμερα χωρίς να έχει πραγματοποιηθεί καμία επέμβαση και συντήρηση. Ταυτόχρονα τα φορτία των οχημάτων τα οποία διέρχονται από αυτές έχουν αυξηθεί με το πέρασμα του χρόνου και την εξέλιξη της αυτοκινητοβιομηχανίας. Αποτέλεσμα είναι η αύξηση αυτή να προκαλεί και τα ανάλογα αποτελέσματα επί των φορέων όπως είναι η αύξηση των δυναμικών μετακινήσεων με τις συνέπειες της. Η αδυναμία αύξησης της φέρουσας ικανότητας στις περισσότερες περιπτώσεις, με την αύξηση της ακαμψίας της γέφυρας, οδήγησε στη αναζήτηση προτάσεων μείωσης των δυναμικών φαινομένων. Προς τη κατεύθυνση αυτή επιχειρείται με την παρούσα εργασία μια προσέγγιση μείωσης των φαινομένων αυτών μέσω της ενίσχυσης του καταστρώματος της γέφυρας με πλάκα ωπλισμένου σκυροδέματος το πάχος της είναι 20 εκατοστά. Η συγκεκριμένη ενέργεια δύναται εκτός των άλλων να μειώσει το αίσθημα ανασφάλειας που δημιουργεί στους χρήστες της γέφυρας, η ταλάντωση του καταστρώματος.
.jpg){kind=logo}
University of West Attica
