Εισαγωγή: Ο καρκίνος του μαστού είναι ένας από τους πιο διαδεδομένους τύπους
καρκίνου παγκοσμίως. Η διάγνωση και θεραπεία του, σηματοδοτούν ποικίλες
σωματικές και ψυχολογικές αλλαγές στους εν λόγω ασθενείς. Η σωματική άσκηση
είναι ένα μη φαρμακευτικό, συμπληρωματικό μέσο θεραπείας, ικανό να μειώσει τις
αρνητικές επιπτώσεις που προκύπτουν από την ασθένεια. Ο χορός, όπως και κάθε
μορφή θεραπευτικής του χρήσης, είναι μία μορφή φυσικής δραστηριότητας, η οποία
τελευταία ολοένα και περισσότερο μελετάται ως προς τις θετικές αλλαγές που
μπορεί να προσφέρει στη ζωή των ασθενών με καρκίνο μαστού.
Σκοπός: Η παρούσα συστηματική ανασκόπηση διερευνά την αποτελεσματικότητα
του χορού ως θεραπευτική παρέμβαση σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού.
Συγκεκριμένα, στόχος είναι να εξακριβωθεί η θεραπευτική επίδραση διαφόρων
προγραμμάτων χορού στην ποιότητα ζωής, το εύρος κίνησης της ωμικής ζώνης και
τη λειτουργικότητα – αισθητικότητα του άνω άκρου, τα συμπτώματα της κόπωσης
και της κατάθλιψης, την καρδιοαναπνευστική αντοχή, τη φυσική δραστηριότητα και
τον πόνο του μελετώμενου πληθυσμού.
Μεθοδολογία: Οι βάσεις δεδομένων που χρησιμοποιήθηκαν για την αναζήτηση
μελετών ήταν η Pubmed και η Cochrane Database. Η κλίμακα Pedro
χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση της μεθοδολογικής ποιότητας των μελετών
αυτών.
Αποτελέσματα: Σε αυτή τη συστηματική ανασκόπηση χρησιμοποιήθηκαν 10
μελέτες, οι οποίες πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης. Οι 7 στόχευαν στην
αποτελεσματικότητα διαφόρων ειδών χορού, οι 2 στην επίδραση της χοροθεραπείας
και η 1 στον συνδυασμό των δύο παραπάνω παρεμβάσεων. Η κλίμακα Pedro έδειξε
2 μελέτες χαμηλής ποιότητας, 6 μέτριας ποιότητας και 2 υψηλής ποιότητας. Η
ποιότητα ζωής, αξιολογήθηκε σε 6 από τα 10 άρθρα, το εύρος κίνησης (ROM) –
ευλυγισία της ωμικής ζώνης σε 3, η δύναμη του άνω άκρου σε 2, η κόπωση σε 3, ο
πόνος σε 2, η κατάθλιψη σε 6, η καρδιοαναπνευστική αντοχή σε 2 και η φυσική
δραστηριότητα σε 3.
Συμπεράσματα: Ο χορός, ως μέσο μη φαρμακευτικής συμπληρωματικής
θεραπείας, αποτελεί μια αποτελεσματική παρέμβαση με σκοπό τη βελτίωση της
ποιότητας ζωής, της φυσικής κατάστασης, του εύρους κίνησης της ωμικής ζώνης και
της λειτουργικότητας – αισθητικότητας του άνω άκρου, καθώς και τη μείωση των
επιπέδων κόπωσης, κατάθλιψης και πόνου σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού.
Αποτελεί, τέλος, μια πολλά υποσχόμενη, συμπληρωματική θεραπεία, παρόλα αυτά
απαιτείται περαιτέρω κλινική έρευνα για τη διερεύνηση της αποτελεσματικότητάς
της.
.jpg){kind=logo}
Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής (ΠΑ.Δ.Α.)
