Η ελονοσία είναι μια νόσος που ήταν ενδημική στον ελλαδικό χώρο από την αρχαιότητα. Μετά την κήρυξη της ανεξαρτησίας της Ελλάδας άρχισε και ο αγώνας για την εξάλειψη της νόσου από την επικράτεια. Στη παρούσα εργασία θα αναλυθεί η διαχείριση της νόσου στην Ελλάδα, από τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν η χώρα ανεξαρτητοποιήθηκε μέχρι σήμερα. Συλλέχθηκαν δεδομένα από ποικίλες βιβλιογραφικές αναφορές, όπως ο ΠΟΥ, ο ΕΟΔΥ και δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά από ιστορικούς και λοιπούς ερευνητές που ανέλυσαν τις προσπάθειες και τις μεθόδους αντιμετώπισης της νόσου στην νεότερη εποχή της Ελλάδας. Ο ανθελονοσιακός αγώνας πέρασε από διάφορα στάδια, που αντιστοιχούν σε διακριτές χρονικές περιόδους, με επιτυχίες και πισωγυρίσματα, που αντιστοιχούσαν σε περιόδους πολέμων, προσφυγικής κρίσης και κατά καιρούς οικονομικής δυσπραγίας του
κράτους. Ξεκίνησε αρχικά σαν ιδιωτική πρωτοβουλία, με την ίδρυση του Συλλόγου προς Περιστολής Ελωδών Νόσων, γρήγορα όμως την πρωτοβουλία ανέλαβε το κράτος. Τα προγράμματα που εφαρμόστηκαν χρησιμοποίησαν τις γνώσεις, τις μεθόδους και τα
εργαλεία κάθε εποχής. Είχαν δύο στόχους, ο πρώτος ήταν να ελέγξουν τη νόσο μεταξύ του πληθυσμού, πράγμα που επιτεύχθηκε με τη χορήγηση κινίνης για την θεραπεία των πασχόντων. Ο δεύτερος στόχος ήταν ο περιορισμός της μετάδοσης μέσω της
καταπολέμησης των κουνουπιών-διαβιβαστών. Αυτός προσεγγίστηκε με την υγειονομική διευθέτηση του περιβάλλοντος, με αποξηράνσεις των ελωδών περιοχών και τη χρήση εντομοκτόνων. Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε η υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου προγράμματος καταπολέμησης κουνουπιών που περιλάμβανε τη χρήση του DDT. Το αποτέλεσμα ήταν να κηρυχτεί η Ελλάδα ελεύθερη ελονοσίας το 1974, και στόχος από εκεί και πέρα ήταν η διατήρηση αυτού του επιτεύγματος κατά τα επόμενα χρόνια. Η διαχείριση της ελονοσίας συνέχισε να είναι επιτυχής, με αναφορές σχεδόν αποκλειστικά εισαγόμενων
κρουσμάτων, μέχρι το 2011, όπου ενέκυψε επιδημία στην περιοχή του Ευρώτα Λακωνίας. Η επιδημία, που χρειάστηκε τρία χρόνια έντονης προσπάθειας για να λήξει, υπενθύμισε στους αρμόδιους πόσο εύκολη είναι η επανεμφάνιση της νόσου και για αυτό από το 2012 και μετά, οργανώνονται και ανανεώνονται συνεχώς σχέδια καταπολέμησης της ελονοσίας. Το τελευταίο κατά σειρά είναι μέρος του συνολικού Εθνικού Σχεδίου Δράσης Δημόσιας Υγείας. Εν κατακλείδι, ο ανθελονοσιακός αγώνας άρχισε να έχει επιτυχίες από τη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία το Κράτος. Στην Ελλάδα υπάρχει πάντα κίνδυνος επανεγκατάστασης της ελονοσίας, γι’ αυτό και απαιτείται αυξημένη επαγρύπνηση. Σημαντικά συστατικά ενός σχεδίου αντιμετώπισης της ελονοσίας είναι η συνοχή των σταδίων δράσης του, η συστηματική παρακολούθηση της πορείας της ελονοσίας στη χώρα και η ορθή και διαρκώς ανανεώσιμη ενημέρωση του πληθυσμού.
.jpg){kind=logo}
University of West Attica
