Οι διαταραχές της αιμόστασης στην παθολογία της χρόνιας νεφρικής νόσου συνδέονται με υψηλό κίνδυνο θρομβωτικών και αιμορραγικών επεισοδίων. Μαζί με την αναιμία, οι διαταραχές της πήξης αποτελούν σημαντικές αιματολογικές διαταραχές που παρατηρούνται στη νεφρική ανεπάρκεια. Η συσσώρευση ουραιμικών τοξινών σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου (ESRD) προάγει την ανάπτυξη διαταραχών στα αιμοπετάλια, που θεωρείται ότι είναι υπεύθυνες για τον κίνδυνο αιμορραγιών που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι ασθενείς. Ωστόσο, υπάρχουν επιπρόσθετοι παράγοντες κινδύνου που δυνητικά οδηγούν σε θρομβωτικά επεισόδια σε αυτήν την ομάδα ασθενών, συμπεριλαμβανομένων των αιματολογικών διαταραχών, της φλεγμονής, των συννοσηροτήτων και της ενδοθηλιακής δυσλειτουργίας. Η αιμοκάθαρση (HD) είναι η κύρια θεραπεία της νεφρικής υποκατάστασης που χρησιμοποιείται για την εξάλειψη των τοξικών υποπροϊόντων. Στο παρελθόν, η HD, έχει ενοχοποιηθεί για τη πυροδότηση της φλεβικής θρόμβωσης. Συνεπώς, οι υπάρχουσες μελέτες για τις διαταραχές της αιμόστασης στην ESRD περιλαμβάνουν αναφορές για αυξημένο κίνδυνο αιμορραγιών και θρομβωτικών επεισοδίων.
Η παρούσα διδακτορική διατριβή στοχεύει στη διερεύνηση των διαταραχών της αιμόστασης που σχετίζονται με την αλληλεπίδραση μεταξύ διαλυτών παραγόντων της πήξης, ερυθρών αιμοσφαιρίων (RBCs) και αιμοπεταλίων (PLTs) και των επιδράσεων της HD σε ασθενείς με ESRD. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν τριάντα δύο (32) ασθενείς με ESRD υπό θεραπεία HD και δεκαπέντε υγιείς μάρτυρες. Δείγματα ολικού αίματος συλλέχθηκαν από τους ασθενείς πριν και μετά τη συνεδρία HD. Η αξιολόγηση του μηχανισμού της αιμόστασης περιελάμβανε τον έλεγχο της πρωτογενούς και της δευτερογενούς αιμόστασης, των παραγόντων της πήξης, του ινωδολυτικού μηχανισμού, των έλεγχο των φυσικών ανασταλτών της αιμόστασης και της δραστικότητας του ενζύμου ADAMTS-13 (δισιντεγρίνη και μεταλλοπρωτεϊνάση με μοτίβο θρομβοσπονδίνης τύπου 1, της ομάδας 13) και του ανασταλτή της. Εξετάστηκαν επίσης, η έκθεση της φωσφατιδυλοσερίνης (PS) και τα επίπεδα των ενδοκυτταρικών δραστικών ριζών οξυγόνου (ROS) στα RBCs και στα PLTs, μαζί με το δείκτη ενεργοποίησης τους, την Ρ-σελεκτίνη. Η ανάλυση της λειτουργικότητας των
xxi
PLTs έδειξε παθολογικές τιμές σε ασθενείς με ESRD παρά τα αυξημένα επίπεδα δεικτών ενεργοποίησης (PS, Ρ-σελεκτίνη, ROS). Η λειτουργικότητα των περισσότερων παραγόντων της αιμόστασης, του ινωδολυτικού μηχανισμού και των φυσικών ανασταλτών ήταν εντός του φυσιολογικού εύρους, αλλά η HD προκάλεσε αύξηση στους περισσότερους από αυτούς. Επιπλέον, η HD αύξησε περαιτέρω τα επίπεδα του ανασταλτή ADAMTS-13. Τέλος, βρέθηκαν παθολογικά επίπεδα PS και ROS στα RBCs.
Συνολικά, η μελέτη αυτή παρέχει στοιχεία για έναν σύνθετο φαινότυπο πήξης στην ESRD. Η αιμοκάθαρση φαίνεται να αυξάνει το προθρομβωτικό δυναμικό, ενώ τα δυσλειτουργικά αιμοπετάλια δύνανται να εξουδετερώνουν την αυξημένη προδιάθεση για θρομβωτικά συμβάντα μετά την αιμοκάθαρση. Η αλληλεπίδραση των RBCs με τα PLTs, τα σημεία ανάπτυξης θρόμβου, το ενδοθήλιο, τα διαλυτά συστατικά των μονοπατιών της πήξης και η συμβολή των εξωκυτταρικών κυστιδίων στην αιμόσταση, καθώς επίσης η ταυτοποίηση του άγνωστης προέλευσης ανασταλτή ADAMTS-13 χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης στην ουραιμία της χρόνιας νεφρικής νόσου.
.jpg){kind=logo}
University of West Attica
