Η παρούσα έρευνα εμβαθύνει στη χρήση της τέχνης και των καλλιτεχνικών εκφραστικών μέσων ως στρατηγική αντιμετώπισης, πρόληψης των στρεσογόνων καταστάσεων και μείωσης του στρες και του άγχους που βιώνουν οι εκπαιδευτικοί και οι παιδαγωγοί στην Ελλάδα. Η παρουσία των αρνητικών αυτών φαινομένων αποτελεί απειλή για την πρόοδο και ευημερία του ατόμου και της ποιότητας της εργασίας που προσφέρει. Οι αιτίες και οι αφορμές για την εμφάνισή τους είναι σύνθετες, ποικίλες και αγγίζουν τα όρια του ψυχολογικού και συναισθηματικού κόσμου του ατόμου. Η διαχείρισή τους με τις συμβατικές μεθόδους και τεχνικές δεν αποτελεί αλάνθαστο αξίωμα. Οι καλλιτεχνικές μέθοδοι αποβλέπουν στην διαχείριση στης συναισθηματικής και ψυχολογικής κατάστασης του ατόμου με γνώμονα τον σεβασμό της ατομικότητας, των ψυχοσυαναισθηματικών αναγκών και την ανθρώπινη φύση της ανθρώπινης φύσης. Με τον τρόπο αυτό η τέχνη υπηρετεί τον σκοπό της: Τον Άνθρωπο. Στην σημερινή πραγματικότητα ωστόσο, θα πρέπει να υπάρχει μια σχέση ανάλογης συνάρτησης μεταξύ του στρες και των τρόπων αντιμετώπισής του. Όσο περισσότερες και πολυπλοκότερες εμφανίζονται οι στρεσογόνες καταστάσεις και τα επακόλουθά τους στην ψυχοσωματική υγεία του ατόμου, τόσο μεγαλύτερη θα πρέπει να είναι η προσπάθεια εύρεσης για εφαρμογής διαφορετικών πρακτικών για την διαχείριση και πρόληψή τους. Συνεπώς χρειάζεται συνεχής επανεκτίμηση της εμφάνισης του φαινομένου και προσαρμογή των μεθόδων αντιμετώπισης σύμφωνα με τα κάθε φορά εμφανιζόμενα δεδομένα. Σε αυτό το σημείο έρχεται η τέχνη, με το μη λεκτικό επικοινωνιακό, θετικό της πρόσημο, να καλύψει τα κενά που οι άλλες επιστήμες έχουν αφήσει. Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκε μεικτή μεθοδολογική προσέγγιση συλλογής δεδομένων. Το ερωτηματολόγιο συμπλήρωσαν εκατό εικοσιπέντε άτομα, επτά άτομα συμμετείχαν σε συνέντευξη και δέκα στην μέθοδο βασισμένη στην τέχνη (art based method). Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί των Περιφερειών της Αττικής και της Κρήτης, αν και έχουν υψηλή αυτοεκτίμηση, εμφανίζουν αναίτιο άγχος, ένταση και αγωνία. Οι στρατηγικές που επιλέγουν για την αντιμετώπιση των στρεσογόνων καταστάσεων είναι η αναζήτηση κοινωνικής υποστήριξης, η θετική και ορθολογική σκέψη και, σε μεγάλο βαθμό, η δημιουργικότητα. Το συμπέρασμα αυτό συνδέεται και ενισχύεται από τις απαντήσεις των ερευνητικών ερωτημάτων. Σε αυτές διαπιστώνεται μια ισχυρή συσχέτιση της ενασχόλησης με κάποια μορφή τέχνης, της διαμόρφωση και καλλιτεχνικής διακόσμησης των εργασιακών χώρων και της προσωπικής θεώρησης για την χρήση της τέχνης, με τον τρόπο αντιμετώπισης του εργασιακού στρες και του άγχους που βιώνουν οι εκπαιδευτικοί.
.jpg){kind=logo}
University of West Attica
