Ο τρόπος σκέψης των εκπαιδευτικών είναι καθοριστικός στην τέλεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας αφού με βάση αυτόν οι εκπαιδευτικοί προβαίνουν στις διδακτικές και παιδαγωγικές τους επιλογές. Ο σημαντικός ρόλος του εκπαιδευτικού στην σχολική επίδοση των μαθητών έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλαπλών ερευνών με συμπεράσματα που υποστηρίζουν πως ο εκπαιδευτικός καθορίζει με τις γνώσεις και τη συμπεριφορά του την ποιότητα του εκπαιδευτικού αποτελέσματος (Ξωχέλλης, 2005 όπ. αναφ. στο Θεοδοσιάδου., 2016). Στην παρούσα εργασία διερευνήθηκαν οι απόψεις 7 εκπαιδευτικών σε δημόσια σχολεία της Αττικής σχετικά με τη σταθερή και ρέουσα νοημοσύνη, τη δύναμη της παρακίνησης των μαθητών, την εφαρμογή της διαφοροποιημένης διδασκαλίας και τη δύναμη της αυτοαντίληψης των μαθητών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας οι εκπαιδευτικοί του δείγματος επιδεικνύουν, σε πολύ μεγάλο ποσοστό, αναπτυξιακό τρόπο σκέψης αναπτύσσοντας στενές σχέσεις και υψηλές προσδοκίες για τους μαθητές τους. Αναγνωρίζουν τη σημασία της παρακίνησης και ενθαρρύνουν την ενεργή συμμετοχή όλων των μαθητών στο μάθημα. Αντιλαμβάνονται τη μοναδικότητα του κάθε παιδιού και προσπαθούν να εφαρμόζουν τεχνικές διαφοροποιημένης διδασκαλίας. Πιστεύουν στη ρέουσα νοημοσύνη και στη μεταβλητότητα της μέσα από την εξελισσόμενη εκπαιδευτική διαδικασία. Ωστόσο, υπάρχουν συγκεκριμένα σημεία όπου εκφράζουν παγιωμένο σκεπτικό που όμως είναι λίγα και χάνεται η όποια αρνητική επίδραση.
.jpg){kind=logo}
University of West Attica
