Εισαγωγή: Σε πολλές χώρες του κόσμου, οι φυσικοθεραπευτές έχουν εντάξει το βελονισμό στις μεθόδους τους για την αντιμετώπιση του πόνου. Επικρατεί, όμως, μια σύγχυση, καθώς οι κανονισμοί και οι απαιτήσεις της εκπαίδευσης στον βελονισμό, όπου υπάρχουν, ποικίλλουν σημαντικά και λίγες χώρες έχουν εκδώσει εθνικά ή επαγγελματικά πρότυπα σε αυτόν τον τομέα. Παράλληλα, δεν είναι σαφές το κατά πόσο τα κράτη, ευθυγραμμίζονται με τις κατευθυντήριες γραμμές του WHO που αφορούν τις «Οδηγίες βασικής εκπαίδευσης και ασφάλειας στον βελονισμό». Στόχος της έρευνας αυτής είναι η διερεύνηση των αντιλήψεων και πεποιθήσεων των φυσικοθεραπευτών στην Ελλάδα για την εκπαίδευση και την εφαρμογή του βελονισμού στην κλινική τους πρακτική για την αντιμετώπιση του πόνου.
Μεθοδολογία: Με τη χρήση ερωτηματολογίου, διεξήχθη συγχρονική ερευνά με 58 ερωτήσεις. Το ερωτηματολόγιο απευθύνθηκε στους Φυσικοθεραπευτές στην Ελλάδα και η διακίνηση του διήρκησε περίπου 8 μήνες
Αποτελέσματα: Τα κριτήρια συμμετοχής στην έρευνα πληρούσαν 384 συμμετέχοντες που συμπεριελήφθησαν στις αναλύσεις. Από τα αποτελέσματα διαπιστώθηκε ότι το 45.3% του συνολικού δείγματος είχε εκπαιδευτεί στον βελονισμό και το 86,8% αυτών είχε εντάξει στην κλινική πρακτική τους την εφαρμογή του. Από αυτούς, το 85,1% πραγματοποίησε στην Ελλάδα, την εκπαίδευση στον βελονισμό, και μόνο 32,2% είχε εκπαίδευση με ακαδημαϊκή αναγνώριση σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Σύστημα Μεταφοράς και Συσσώρευσης Ακαδημαϊκών Μονάδων (ECTS). Το 63,8%, των εκπαιδευμένων, εφάρμοσε βελονισμό σε συνδυασμό με άλλα μέσα φυσικοθεραπείας για την αντιμετώπιση του πόνου. Ακόμη διαπιστώθηκε ότι η ενίσχυση της αποτελεσματικότητα της θεραπείας και η άμεση ανακούφιση, αποτέλεσε τον σημαντικότερο λόγο επιλογής χρήσης του βελονισμού για τους 7 στους 10 εκπαιδευμένους φυσικοθεραπευτές,. Επίσης το 55,1% από τους μη εκπαιδευμένους φυσικοθεραπευτές στο βελονισμό, πιστεύουν στην αποτελεσματικότητα και την χρησιμότητα του. Σχεδόν οι 8 στους 10 από το συνολικό δείγμα, επιθυμούν να ενταχθεί η εκπαίδευση του βελονισμού ως μάθημα στις προπτυχιακές σπουδές φυσικοθεραπείας. Ακόμη η έλλειψη κατοχύρωσης του βελονισμού ως πρακτικής των φυσικοθεραπευτών στην Ελλάδα, θεωρήθηκε το βασικό εμπόδιο στην διάδοση του βελονισμού για το 83,9% των εκπαιδευμένων και το 75,6% των μη εκπαιδευμένων φυσικοθεραπευτών.
Συμπέρασμα: Οι φυσικοθεραπευτές στην Ελλάδα εκπαιδεύονται στον βελονισμό και τον εφαρμόζουν σε συνδυασμό με άλλα μέσα φυσικοθεραπείας, για την αντιμετώπιση του πόνου ως επί το πλείστον στις μυοσκελετικές διαταραχές. Σημαντικό εμπόδιο, σύμφωνα με τις δηλώσεις των συμμετεχόντων, αποτελεί το κενό που υπάρχει ως προς τα κατάλληλα πρότυπα εκπαίδευσης και εφαρμογής του βελονισμού. Επίσης, φαίνεται ν’ αποτελεί σημαντικό περιορισμό στην εφαρμογή του βελονισμού στην Ελλάδα το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποια απόφαση του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας που να ευθυγραμμίζεται με τις αντίστοιχες κατευθυντήριες γραμμές του WHO.
.jpg){kind=logo}
University of West Attica
