Η παρούσα πτυχιακή εργασία διερευνά τους τρόπους που χρησιμοποιούν έξι παιδιά πρόσφυγες τα οποία δεν μιλούν ελληνικά, ηλικίας τριών ετών και τριών μηνών έως πέντε ετών και τεσσάρων μηνών σε μια δομή αγωγής και φροντίδας, για να εκφράσουν τις απόψεις τους. Η μελέτη έχει στόχο να παρέχει δεδομένα σχετικά με τις στρατηγικές που χρησιμοποιούν τα παιδιά αυτά για να εκφράσουν τις απόψεις τους. Τα αποτελέσματα που προκύπτουν από την ανάλυση των ερευνητικών δεδομένων θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την εφαρμογή βέλτιστων παιδαγωγικών πρακτικών σε παρόμοιες συνθήκες. Πρόκειται για μια μελέτη περίπτωσης για την οποία η συγκέντρωση των ερευνητικών δεδομένων διήρκησε δύο μήνες και έγινε μέσω της κλείδας παρατήρησης συγκεκριμένου συμβάντος. Οι παρατηρήσεις που αφορούσαν στις στιγμές που τα παιδιά εξέφραζαν την άποψή τους προς τους ενήλικες ή τους συνομηλίκους τους αναλύθηκαν με τη χρήση της θεματικής ανάλυσης. Τα τρία κυριότερα σημεία στα οποία εστιάζει η παρούσα μελέτη είναι: α) οι στρατηγικές με τις οποίες τα παιδιά εκφράζουν τη διαφωνία τους με τους ενήλικες και με τους συνομηλίκους τους, β) οι στρατηγικές με τις οποίες τα παιδιά εκφράζουν τη συμφωνία τους με τους ενήλικες και με τους συνομηλίκους τους και γ) οι ομοιότητες ή διαφορές που ενδεχομένως υπάρχουν όταν τα παιδιά εκφράζουν τη συμφωνία τους ή τη διαφωνία τους προς ενήλικες ή τους συνομηλίκους τους. Συνοψίζοντας, η συγκεκριμένη έρευνα έδειξε ότι τα παιδιά χρησιμοποιούν μια πληθώρα από στρατηγικές προκειμένου να δείξουν τη διαφωνία τους απέναντι στους ενήλικες και τους συνομηλίκους τους, όπως για παράδειγμα τη στρατηγική της διεκδίκησης αντικειμένων και της ανάληψης πρωτοβουλίας αλλά και τις στρατηγικές της συναίνεσης μέσω σωματικής παραμονής και της παθητικής αποδοχής προκειμένου να δείξουν ότι συμφωνούν με αυτό που συμβαίνει. Η μελέτη αυτή προσφέρει χρήσιμες πληροφορίες για τους τρόπους με τους οποίους τα παιδιά αυτής της ηλικίας εκφράζουν τις απόψεις τους και υπογραμμίζει ότι τα παιδιά είναι κοινωνικά υποκείμενα που συνδιαμορφώνουν το κοινωνικό τους περιβάλλον αλληλεπιδρώντας τόσο με τους ενήλικες όσο και με τους συνομηλίκους τους, όπως υποστηρίζεται και στη Νέα Κοινωνιολογία της Παιδικής Ηλικίας. Η παρούσα πτυχιακή εργασία διερευνά τους τρόπους που χρησιμοποιούν έξι παιδιά πρόσφυγες τα οποία δεν μιλούν ελληνικά, ηλικίας τριών ετών και τριών μηνών έως πέντε ετών και τεσσάρων μηνών σε μια δομή αγωγής και φροντίδας, για να εκφράσουν τις απόψεις τους. Η μελέτη έχει στόχο να παρέχει δεδομένα σχετικά με τις στρατηγικές που χρησιμοποιούν τα παιδιά αυτά για να εκφράσουν τις απόψεις τους. Τα αποτελέσματα που προκύπτουν από την ανάλυση των ερευνητικών δεδομένων θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την εφαρμογή βέλτιστων παιδαγωγικών πρακτικών σε παρόμοιες συνθήκες. Πρόκειται για μια μελέτη περίπτωσης για την οποία η συγκέντρωση των ερευνητικών δεδομένων διήρκησε δύο μήνες και έγινε μέσω της κλείδας παρατήρησης συγκεκριμένου συμβάντος. Οι παρατηρήσεις που αφορούσαν στις στιγμές που τα παιδιά εξέφραζαν την άποψή τους προς τους ενήλικες ή τους συνομηλίκους τους αναλύθηκαν με τη χρήση της θεματικής ανάλυσης. Τα τρία κυριότερα σημεία στα οποία εστιάζει η παρούσα μελέτη είναι: α) οι στρατηγικές με τις οποίες τα παιδιά εκφράζουν τη διαφωνία τους με τους ενήλικες και με τους συνομηλίκους τους, β) οι στρατηγικές με τις οποίες τα παιδιά εκφράζουν τη συμφωνία τους με τους ενήλικες και με τους συνομηλίκους τους και γ) οι ομοιότητες ή διαφορές που ενδεχομένως υπάρχουν όταν τα παιδιά εκφράζουν τη συμφωνία τους ή τη διαφωνία τους προς ενήλικες ή τους συνομηλίκους τους. Συνοψίζοντας, η συγκεκριμένη έρευνα έδειξε ότι τα παιδιά χρησιμοποιούν μια πληθώρα από στρατηγικές προκειμένου να δείξουν τη διαφωνία τους απέναντι στους ενήλικες και τους συνομηλίκους τους, όπως για παράδειγμα τη στρατηγική της διεκδίκησης αντικειμένων και της ανάληψης πρωτοβουλίας αλλά και τις στρατηγικές της συναίνεσης μέσω σωματικής παραμονής και της παθητικής αποδοχής προκειμένου να δείξουν ότι συμφωνούν με αυτό που συμβαίνει. Η μελέτη αυτή προσφέρει χρήσιμες πληροφορίες για τους τρόπους με τους οποίους τα παιδιά αυτής της ηλικίας εκφράζουν τις απόψεις τους και υπογραμμίζει ότι τα παιδιά είναι κοινωνικά υποκείμενα που συνδιαμορφώνουν το κοινωνικό τους περιβάλλον αλληλεπιδρώντας τόσο με τους ενήλικες όσο και με τους συνομηλίκους τους, όπως υποστηρίζεται και στη Νέα Κοινωνιολογία της Παιδικής Ηλικίας.
.jpg){kind=logo}
University of West Attica
