Στην παρούσα έρευνα, γίνεται ανάλυση του κανονιστικού πλαισίου που δραστηριοποιείται η ναυτιλία με σκοπό τη μείωση του ανθρακικού αποτυπώματος. Πιο συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για τους κανονισμούς του ΙΜΟ, που προβλέπουν τη μείωση των ρύπων του διοξειδίου του άνθρακα έως το 2050 στο 50%. Επίσης γίνεται λόγος για τους δείκτες Energy Efficiency Design Index (EEDI), Energy Efficiency Existing ship Index (ΕΕΧΙ) και Carbon Intensity Indicator (CII). Παράλληλα με τον ΙΜΟ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, θέτει τους δικούς της στόχους και κανονισμούς σχετικά με τους ρύπων που σχετίζονται με το φαινόμενο του θερμοκηπίου με σκοπό τη μείωση τους κατά 55% έως το 2030 σε σχέση με το 1990 και μειώνοντάς τους στο μηδέν έως το 2050, μέσω του κανονισμού European Union – Emission trading System (EU ETS). Επιπλέον, σε μια προσπάθεια να εντοπίσει την ποιότητα του καυσίμου και των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, παρά της ποσότητας, θέτει τον κανονισμό FUEL EU, ώστε να προκαλέσει το ενδιαφέρον των πλοιοκτητών και ναυλωτών στις ανανεώσιμες πηγές και στα εναλλακτικά καύσιμα.
Σε αυτήν την πραγματικότητα λοιπόν, οι πλοιοκτήτες και οι ναυλωτές καλούνται να επιλέξουν μια σειρά διαφόρων εναλλακτικών λύσεων με σκοπό την ικανοποίηση των παραπάνω στόχων. Έτσι, στη παρούσα εργασία εξετάζεται ο ρόλος της αμμωνίας και ιδιαιτέρως της πράσινης αμμωνίας σαν εναλλακτικό ναυτιλιακό καύσιμο. Αναλύεται η φύση της αμμωνίας, οι ιδιότητες, οι χρήσεις της, ο κύκλος ζωής, η παραγωγή της, τα αποθέματα της, η προσφορά και η ζήτηση της, καθώς επηρεάζουν την καταλληλόλητα της αμμωνίας στη ναυτιλιακή βιομηχανία. Ακόμα, αναφέρονται ηθικά ζητήματα που μπορεί να προκύψουν με τη λανθασμένη χρήση και την αναγκαιότητα ύπαρξης εξειδικευμένου προσωπικού τόσο στο πλοίο, όσο και στο γραφείο λόγω της τοξικότητάς της. Επιπροσθέτως, η παρούσα εργασία αναφέρει κατά πόσον το υπάρχον νομικό πλαίσιο προστατεύει το περιβάλλον και την ανθρώπινη ζωή σε πλοία «ammonia ready» και τις αναθεωρήσεις που χρειάζεται να πραγματοποιήσουν οι νηογνώμονες για την ασφαλή πλοήγηση τόσο για τους ναυτικούς, όσο και για το περιβάλλον.
Παρόλο που γίνονται αρκετές προσπάθειες ενσωμάτωσης της αμμωνίας ως ναυτιλιακό καύσιμο από τους μεγάλους κατασκευαστές των ναυτικών μηχανών, και πάρα πολλοί πλοιοκτήτες ανατρέχουν σε τέτοιου είδους μηχανές «ammonia ready», εξετάζεται κατά πόσον είναι εφικτή και οικονομική μια τέτοια επιλογή σε ένα πλοίο Panamax bulk carrier την περίοδο 2024-2050. Αρχικά, θα αναφερθεί κατά πόσο η χρήση της αμμωνίας στον ναυτιλιακό τομέα εξυπηρετεί τους κανονισμούς για τη μείωση των εκπομπών.
Έτσι, η πράσινη αμμωνία, ως εναλλακτικό καύσιμο στη ναυτιλία, αξιολογήθηκε σύμφωνα με την PESTEL Analysis (πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, τεχνολογικά, θεσμικά, περιβαλλοντικά). Παρά το μηδενικό ανθρακικό αποτύπωμα που προσφέρει και τα οικονομικά οφέλη, η υιοθέτησή της προκαλεί ανησυχίες λόγω της τοξικότητάς της και των κινδύνων για την ασφάλεια του πληρώματος. Ταυτόχρονα, πρόκληση αποτελεί το κόστος που αφορά την παραγωγή της, καθώς συνδέεται πρωτογενώς με υψηλά κόστη. Ωστόσο, η σταθεροποίηση και η ωρίμανση των τιμών, καθώς και η ενίσχυση των κανονιστικών πλαισίων και η προώθηση ασφαλών πρακτικών μπορούν να καταστήσουν την αμμωνία μια βιώσιμη επιλογή για το μέλλον της ναυτιλίας.
.jpg){kind=logo}
Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής (ΠΑ.Δ.Α.)
