Ο επιπολασμού του σακχαρώδη διαβήτη κύησης σημειώνει σημαντική αύξηση με την πάροδο
των ετών. Αποτελώντας ένα νόσημα, το οποίο δημιουργεί πολλές επιπλοκές τόσο στην κυοφορούσα όσο και στο κυοφορούμενο έμβρυο, υψίστης σημασίας αποτελεί η έγκαιρη διάγνωση του καθώς και η πρόληψη του.
Ο διαβήτης κύησης είναι μια σοβαρή παθολογική κατάσταση που επηρεάζει περίπου 1 έως 22% των
εγκύων, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του πληθυσμού και τα κριτήρια διάγνωσης που
χρησιμοποιούνται. Παγκοσμίως, ο αριθμός των περιστατικών αυτού του τύπου διαβήτη αυξάνεται
συνεχώς τα τελευταία 20 χρόνια, κυρίως λόγω της επιδημίας της παχυσαρκίας και της αύξησης του
μέσο όρου ηλικίας του πληθυσμού που εγκυμονεί, και αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω τα επόμενα
χρόνια. Πέραν των αρνητικών επιπτώσεων στη μητέρα και το έμβρυο κατά την εγκυμοσύνη και τον
τοκετό, ο διαβήτης κύησης συνδέεται επίσης με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένου
του μεταβολικού συνδρόμου, του διαβήτη τύπου 2 και των καρδιαγγειακών νοσημάτων αργότερα στη
ζωή.
Η ακριβής αιτιολογία του σακχαρώδους διαβήτη κύησης παραμένει ακόμη ασαφής. Σε πρόσφατες
έρευνες έχει παρατηρηθεί ότι υπάρχει κάποια συσχέτιση μεταξύ της ύπαρξης φλεγμονωδών
κυτταροκινών και της εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη. Επομένως, έχουν επικεντρωθεί στο πώς το
φλεγμονώδες σύστημα, καθώς και οι διαμεσολαβητές του, οι κυτταροκίνες, συμβάλλουν στην εκδήλωση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 και του σακχαρώδους διαβήτη κύησης. Έχει αναφερθεί
εδώ και καιρό ότι η αύξηση της παραγωγής κυτταροκινών Th1, δηλαδή, ένα κυρίαρχο φλεγμονώδες προφίλ, ενδέχεται να απειλήσει την εγκυμοσύνη, ενώ η παραγωγή κυτταροκινών Th2, όπως η IL-4, IL-6 και IL-10, φαίνεται να προωθεί μια φυσιολογική εξέλιξη και έκβαση της εγκυμοσύνης. Η
αντίσταση στην ινσουλίνη, από την άλλη πλευρά, σχετίζεται με την υπερρέκριση φλεγμονωδών
κυτταροκινών, όπως ο TNF-α και η IL-6, και τη μειωμένη παραγωγή αντιφλεγμονώδων διαμεσολαβητών, όπως η IL-4 και η IL-10. Συνεπώς, ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 θεωρείται
τώρα μια χρόνια φλεγμονώδης πάθηση. Λόγω των ομοιοτήτων μεταξύ του σακχαρώδους διαβήτη
τύπου 2 και του σακχαρώδους διαβήτη κύησης, πιθανολογείται ότι η φλεγμονή είναι ένας
καθοριστικός παράγοντας και στην παθογένεση του ΣΔΚ.
Στην παρούσα διπλωματική εργασία, εξετάστηκε η βιβλιογραφία και αναδείχθηκαν σημαντικά
αποτελέσματα σχετικά με τον ρόλο των κυτταροκινών στο σακχαρώδη διαβήτη κύησης.
Συγκεκριμένα, γυναίκες με σακχαρώδη διαβήτη κύησης στο δεύτερο μισό της κύησης φαίνεται να
έχουν υψηλότερα επίπεδα TNF-α στο αίμα σε σύγκριση με υγιείς έγκυες στην ίδια ηλικία, ένα
γεγονός που συμφωνεί με τον ρόλο του TNF-α στην εξέλιξη του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2.
Επιπλέον, η κυτταροκίνη IL-6 φαίνεται επίσης να είναι υψηλότερη σε εγκύους με σακχαρώδη
διαβήτη κύησης σε σύγκριση με υγιείς μάρτυρες. Η IL-6 σχετίζεται με την ανάπτυξη ινσουλινοαντίστασης και ανιχνεύονται υψηλά επίπεδα της σε καταστάσεις όπως η παχυσαρκία, το μεταβολικό σύνδρομο και ο διαβήτης τύπου 2. Μια άλλη κυτταροκίνη που ονομάζεται IL-1β έχει την τάση να κατευθύνει προς τη μείωση της ευαισθησίας του σώματος στην ινσουλίνη. Αυτό σημαίνει ότι ορισμένα κύτταρα του σώματος γίνονται λιγότερο ευαίσθητα στο σήμα της ινσουλίνης, η οποία είναι απαραίτητη για την απορρόφηση της γλυκόζης από το αίμα. Αυτή η μειωμένη ευαισθησία μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση του διαβήτη τύπου 2 και σε αγγειακά προβλήματα. Στις περιπτώσεις του σακχαρώδους διαβήτη κύησης παρατηρείται αύξηση των επιπέδων αυτής της κυτταροκίνης σε σχέση με τις φυσιολογικές κυήσεις. Ωστόσο, υπάρχουν και αντιφλεγμονώδεις ρυθμιστικές κυτταροκίνες
όπως η IL-10, η οποία φαίνεται να είναι χαμηλότερη σε εγκύους με σακχαρώδη διαβήτη κύησης σε
σχέση με υγιείς εγκύους. Μια πρόσφατη ένδειξη που υποδεικνύει ότι η φλεγμονή μπορεί να είναι η κύρια αιτία του σακχαρώδους διαβήτη κύησης, αποτελεί το γεγονός πως σε εγκύους με ΣΔΚ, παρατηρούνται
υψηλότερα επίπεδα CRP σε σύγκριση με εγκύους χωρίς διαβήτη. Η CRP μπορεί να χρησιμοποιηθεί
ως ένας αξιόπιστος και οικονομικός δείκτης για τον διαβήτη κύησης.
Συνοψίζοντας, οι κυτταροκίνες παίζουν έναν κρίσιμο ρόλο στην εξέλιξη της κύησης, την υγεία και
την ανάπτυξη του εμβρύου. Όταν το ήδη διαβητογόνο ενδοκρινικό περιβάλλον της εγκυμοσύνης είναι επηρεασμένο από φλεγμονώδεις διεργασίες, όπως η παχυσαρκία και το μεταβολικό σύνδρομο, αλλάζει η ισορροπία των φλεγμονωδών και αντιφλεγμονωδών παραγόντων, προκαλώντας τον σακχαρώδη διαβήτη κύησης με δυσμενείς επιπτώσεις τόσο στην κύηση όσο και στο μακροπρόθεσμο μέλλον. Περαιτέρω έρευνα είναι απαραίτητη για να κατανοήσουμε καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο οι φλεγμονώδεις κυτταροκίνες επηρεάζουν τον σακχαρώδη διαβήτη κύησης.
.jpg){kind=logo}
University of West Attica
