This study examines the relationship between excessive technology use and adolescent mental health, with a particular focus on depression and social isolation. In the modern digital environment, young people are constantly exposed to online media, which significantly influences their emotional and social development. Passive technology use has been linked to increased levels of anxiety, low self-esteem, and difficulties in social interaction. At the same time, ethical dilemmas arise concerning the responsibility of parents, educational institutions, and technology companies in shaping healthy digital habits. This research is based on a literature review, analyzing existing studies on the psychological effects of technology, intervention strategies, and gaps in the scientific discourse. Findings indicate that passive consumption of digital content (such as excessive use of social media and prolonged engagement with online video games) correlates with higher levels of loneliness and depression. Conversely, active and creative technology use can yield positive effects, enhancing socialization and self-expression. The study highlights the role of psychotherapy as an intervention tool in addressing the negative consequences of excessive technology use. Cognitive Behavioral Therapy (CBT), counseling psychology, and screen time management strategies have proven effective in fostering healthier digital habits. Furthermore, the utility of technology as an intervention tool is emphasized, as mental health applications, digital therapy platforms, and online support communities can serve as complementary elements in therapeutic processes. The utilization of artificial intelligence and online self-help programs has been recognized as an innovative approach to improving access to mental health services. Despite advancements in this field, significant gaps remain in the literature, particularly regarding the long-term impact of technology use on adolescent psychological development and the most effective preventive practices. In conclusion, this study underscores the need for policy formation and educational initiatives aimed at promoting responsible technology use among adolescents. Collaboration between parents, educators, and mental health professionals is crucial for establishing a balanced digital environment that supports youth development and well-being while harnessing technology’s potential as a supportive tool.
Βιβλιογραφία : σ. 59 - 63
Η παρούσα μελέτη διερευνά τη σχέση μεταξύ της υπέρμετρης χρήσης της τεχνολογίας και της ψυχικής υγείας των εφήβων, με έμφαση στην εμφάνιση της κατάθλιψης και της κοινωνικής απομόνωσης. Στο σύγχρονο ψηφιακό περιβάλλον, οι νέοι εκτίθενται διαρκώς σε διαδικτυακά μέσα, γεγονός που επηρεάζει τη συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη. Η παθητική χρήση της τεχνολογίας έχει συνδεθεί με αυξημένα επίπεδα άγχους, χαμηλή αυτοεκτίμηση και δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση, ενώ παράλληλα
δημιουργούνται ηθικά διλήμματα σχετικά με την ευθύνη γονέων, σχολικών θεσμών και τεχνολογικών εταιρειών στη διαμόρφωση υγιών διαδικτυακών συνηθειών. Η εργασία βασίζεται σε βιβλιογραφική ανασκόπηση, μέσω της οποίας αναλύθηκαν ερευνητικά δεδομένα σχετικά με τις ψυχολογικές επιπτώσεις της τεχνολογίας, τους τρόπους παρέμβασης καθώς και τα επιστημονικά κενά που παραμένουν προς διερεύνηση. Τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι η παθητική κατανάλωση ψηφιακού περιεχομένου (όπως η αλόγιστη χρήση των κοινωνικών δικτύων και η πολύωρη ενασχόληση με διαδικτυακά βιντεοπαιχνίδια) σχετίζεται με υψηλότερα επίπεδα μοναξιάς και κατάθλιψης. Αντίθετα, η ενεργή και δημιουργική χρήση της τεχνολογίας μπορεί να έχει θετικές επιδράσεις, ενισχύοντας την κοινωνικοποίηση και την αυτοέκφραση. Η μελέτη αναδεικνύει τον ρόλο της ψυχοθεραπείας ως μέσου παρέμβασης στην αντιμετώπιση των αρνητικών συνεπειών της τεχνολογικής υπερβολής. Η γνωσιακή- συμπεριφορική θεραπεία, η συμβουλευτική ψυχολογία και οι στρατηγικές διαχείρισης του χρόνου οθόνης αποδεικνύονται αποτελεσματικές στην ανάπτυξη πιο υγιών ψηφιακών συνηθειών. Επιπλέον, τονίζεται η χρησιμότητα της τεχνολογίας ως εργαλείου παρέμβασης, καθώς εφαρμογές ψυχικής υγείας, ψηφιακές θεραπευτικές πλατφόρμες και διαδικτυακές κοινότητες υποστήριξης μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά στη θεραπευτική διαδικασία. Η αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης και των διαδικτυακών προγραμμάτων αυτοβοήθειας έχει αναγνωριστεί ως καινοτόμος προσέγγιση για τη βελτίωση της πρόσβασης στις ψυχικές υπηρεσίες. Παρά την πρόοδο στον τομέα αυτό, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικά κενά στη βιβλιογραφία, ιδιαίτερα όσον αφορά τη μακροχρόνια επίδραση της τεχνολογικής χρήσης στην ψυχική ανάπτυξη των εφήβων και τις βέλτιστες πρακτικές πρόληψης. Συμπερασματικά, η εργασία επισημαίνει την ανάγκη διαμόρφωσης πολιτικών και εκπαιδευτικών πρωτοβουλιών που θα στοχεύουν στη σωστή διαχείριση της τεχνολογίας από τους εφήβους. Η συνεργασία γονέων, εκπαιδευτικών και ειδικών ψυχικής υγείας είναι κρίσιμη για τη δημιουργία ενός ισορροπημένου πλαισίου χρήσης της τεχνολογίας, που θα ενισχύει την ανάπτυξη και την ευημερία των νέων, αξιοποιώντας παράλληλα τις δυνατότητές της ως εργαλείου υποστήριξης.
63 σ.
Democritus University of Thrace
