Η Βιβλιοθήκη δεν διαθέτει αντίτυπο της διατριβής σε έντυπη μορφή
The study deals with the development and transformation of an emblematic area, the old cemetery of the city of Volos, into a "Historical Memory Garden". The first part explores the identity of the space through the historical review, as it is perceived over the centuries, by each current social status. It analyzes, concerning the modern era and is examined the particular situation in which similar spaces arrive after the completion of a first cycle and their significance at the individual and the social level. It is highlighted the multiple levels of the new readings when connected to the cultural heritage and their importance in terms of collective memory. The interest is focused on the Taxiarches Cemetery and, under the perspective of historical analysis, its characteristics are studied in relation to its environment. This particular cemetery has been running since its establishment in 1882 to 2000, when it ceased to function as a burial site. Today, on the basis of all the features that make up the monumental ensemble, through its burial monuments, the natural environment and all the elements that contribute to its formation, it is a recognized monument and an important reference point for the city. In the second part of the study, the thoughts and attitudes of people whose experiences are connected to the specific space are explored through a limited qualitative sample. The architectural proposal that follows, is based on the elements of study and research. The synthetic idea takes it into account and processes the conclusions that have emerged, making it, in some way, the connecting link for the historical landmark with the modern city. The monumental space is transformed into a "Historical Memory Garden" and is redeemed in the city of Volos. This transformation marks a new perspective for the area of the Taxiarches cemetery, enhancing the symbolic significance that it carries. The main goal through the architectural options is the creation of conditions for the stochastic wandering of the visitor, in order to finally achieve the invocation of memory through the new interventions, keeping the character of the space intact. This new relationship is supported and built through the natural element, which assumes a leading role and is utilized as a basic synthetic tool.
Η μελέτη πραγματεύεται την εξέλιξη και μετατροπή ενός εμβληματικού χώρου, του παλαιού κοιμητηρίου της πόλης του Βόλου σε «Κήπο ιστορικής μνήμης». Στο πρώτο μέρος διερευνάται η ταυτότητα του χώρου μέσα από την ιστορική ανασκόπηση, όπως εκλαμβάνεται αυτή ανά τους αιώνες, από την εκάστοτε κοινωνική πραγματικότητα. Αναλύεται, όσον αφορά στην σύγχρονη εποχή, η ιδιαίτερη κατάσταση στην οποία περιέρχονται ανάλογοι χώροι μετά την ολοκλήρωση ενός πρώτου κύκλου λειτουργίας τους και εξετάζεται η σημασία τους σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Επισημαίνονται τα πολλαπλά επίπεδα νέων αναγνώσεων τους, κατά την ένταξή τους στο πεδίο της πολιτισμικής κληρονομιάς και η βαρύτητα τους, ως προς τη έννοια της συλλογικής μνήμης. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο κοιμητήριο των Ταξιαρχών και, υπό το πρίσμα της ιστορικής ανάλυσης, εξετάζονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, σε σχέση με το περιβάλλον του. Το συγκεκριμένο νεκροταφείο διήνυσε ένα κύκλο λειτουργίας από την ίδρυση του το 1882 έως το 2000, χρονολογία κατά την οποία έπαυσε να λειτουργεί ως χώρος ταφής. Σήμερα, βάσει όλων των χαρακτηριστικών που διαμορφώνουν το μνημειακό σύνολο, μέσω των ταφικών μνημείων του, του φυσικού περιβάλλοντος και όλων των στοιχείων που συμβάλλουν στη διαμόρφωσή του, αποτελεί ένα αναγνωρισμένο μνημείο και σημαντικό σημείο αναφοράς για την πόλη. Στο δεύτερο μέρος της εργασίας, μέσω μιας περιορισμένης ποιοτικής έρευνας κοινού, διερευνώνται οι σκέψεις και διαθέσεις των ανθρώπων, των οποίων τα βιώματα συνδέονται με τον συγκεκριμένο χώρο. Η αρχιτεκτονική πρόταση που ακολουθεί, έχει σαν βάση τα στοιχεία της μελέτης και της έρευνας. Η συνθετική ιδέα, λαμβάνει υπόψη της και επεξεργάζεται τα συμπεράσματα που προέκυψαν, αποτελώντας, κατά κάποιο τρόπο, το συνδετικό κρίκο, για το ιστορικό τοπόσημο με τη σύγχρονη πόλη. Ο μνημειακός χώρος μετατρέπεται σε «Kήπο ιστορικής μνήμης» και αποδίδεται, εκ νέου, στην πόλη του Βόλου. Η μετατροπή αυτή χαράσσει μια νέα προοπτική για το χώρο του παλαιού κοιμητηρίου των Ταξιαρχών, ενισχύοντας το συμβολικό φορτίο που αυτός φέρει. Βασική επιδίωξη μέσα από τις αρχιτεκτονικές επιλογές, είναι η δημιουργία συνθηκών για την στοχαστική περιπλάνηση του επισκέπτη, ώστε να επιτυγχάνεται, εν τέλει, η επίκληση της μνήμης μέσα από τις νέες επεμβάσεις, διατηρώντας ανέπαφο το χαρακτήρα του χώρου. Αυτή η νέα σχέση, υποστηρίζεται και δομείται μέσω του φυσικού στοιχείου, το οποίο αναλαμβάνει πρωτεύοντα ρόλο και αξιοποιείται σαν βασικό εργαλείο σύνθεσης.
