Η εργασία αυτή αναλύει διεξοδικά την πολύπτυχη έννοια της δημιουργικότητας και τις αρχές που την διέπουν, σε αναφορά με τη διδακτική του μαθήματος της ελληνικής γλώσσας στο χώρο της δημ. εκπαίδευσης. Υποστηρίζει με τεκμηριωμένες θέσεις την άποψη ότι μόνο με τη δημιουργική μάθηση και έκφραση του γλωσσικού μαθήματος ο μαθητής μπορεί να αναπτυχθεί γλωσσικά, ξεδιπλώνοντας όλες τις πνευματικές και ψυχοσωματικές του δυνάμεις ατομικά, κοινωνικά και πολύπλευρα. Με δημιουργικές τεχνικές μέσα από την τέχνη, το παιχνίδι, τη φαντασία, τη δημιουργική σκέψη και την ελεύθερη έκφραση στη διδασκαλία της γλώσσας, όπως και σε κάθε άλλο γνωστικό αντικείμενο, ο μαθητής μπορεί να μαθαίνει ευχάριστα, ενεργητικά και με ενδιαφέρον, ώστε να αντιπαλέψει τη σχολική ρουτίνα και την τυπολατρία των διαδικασιών που βαραίνουν το σχολικό θεσμό. Άλλωστε, όπως αναλύεται στην εργασία, η δημιουργικότητα ως ιστορικό φαινόμενο της νεότερης παιδαγωγικής και ως αντικείμενο έρευνας της νεότερης επιστήμης συνιστά ένα κρίσιμο ποιοτικό στοιχείο όχι μόνο για την πρόοδο του ατόμου αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας.
University of the Aegena
