Στη βιβλιογραφία παρατηρούμε συστηματική προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα
κατά πόσο κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ατόμου συνδέονται με μηχανισμούς
ανάπτυξης νεοπλασιών. Eξ’ όσων γνωρίζουμε, δεν έχουν δημοσιευτεί αντίστοιχες
μελέτες σε ασθενείς με λέμφωμα. Κυτοκίνες όπως IL-1, IL-2, IL-10 κ.α. έχουν
συσχετιστεί με παρουσία ψυχοπαθολογικών καταστάσεων.
Μέθοδος: 77 ασθενείς με λέμφωμα κλήθηκαν να συμπληρώσουν κατά τη διάγνωση της
νόσου καθώς και μετά τη θεραπεία την κλίμακα κατάθλιψης Zung, την κλίμακα
ψυχοσωματικής επιβάρυνσης SCL-90R και τα ερωτηματολόγια προσωπικότητας HDHQ και
EPQ. Τα ίδια εργαλεία δόθηκαν στους οικείους των ασθενών. Ταυτόχρονα, σε 49
περιστατικά, λάβαμε ορό αίματος προκειμένου να μετρηθούν με ELISA τα επίπεδα
των IL-1, IL-1Ra, IL-2, IL-10 και του δείκτη φλεγμονής suPAR, προ και μετά
θεραπεία.
Αποτελέσματα: Οι ασθενείς με λέμφωμα και οι οικείοι αυτών εμφανίζουν ψυχωτισμό,
καταναγκασμό, κατάθλιψη, νευρωτισμό. IL-10, IL-2 και suPAR συσχετίστηκαν θετικά
με άγχος, κατάθλιψη, ψυχαναγκασμός, ψυχωτισμός. Οι ανοσολογικοί δείκτες (πλην
της IL-1) μειώθηκαν μετά τη θεραπεία, ενώ το ψυχομετρικό αποτύπωμα των ασθενών
παρέμεινε σταθερό. Παρατηρήθηκε θετική σχέση μεταξύ φορτίου νόσου και IL-10,
suPAR. Αυξημένα επίπεδα IL-1, IL-2, IL-10 και οριακά suPAR συσχετίστηκαν με
δυσμενέστερη ελεύθερης νόσου επιβίωση. Η IL-1Ra αναδείχθηκε ευνοϊκός παράγοντας
πρόγνωσης.
Συμπεράσματα: Οι ασθενείς με λέμφωμα έχουν ιδιαίτερη και εγκατεστημένη
ψυχοπαθολογία. Η μείωση των IL-1Ra, IL-2, IL-10 και suPAR μετά τη θεραπεία
απεικονίζει την σχέση τους με τη λεμφωματική νόσο σε αντίθεση με την IL-1.
IL-1, IL-1Ra, IL-2, IL-10 και suPAR δε μπορούν να προβλέψουν το θεραπευτικό
αποτέλεσμα, αλλά έχουν προγνωστική αξία στο λέμφωμα. Η φλεγμονή ενδέχεται να
είναι κοινός παρανομαστής μεταξύ λεμφωμάτων και νόσων ψυχικής σφαίρας.
(EL)
There has been an intensive research to answer the question of whether special
personality traits are interconnected with the mechanism of neoplasia
development and/or tumor prognosis. To our knowledge, no published data exists
based on Hodgkin and non-Hodgkin lymphomas. The activity of cytokines such as
IL-1, IL-2, IL-10 have been associated with the presence of certain
psychopathology.
Methods: We collected 77 patients with Hodgkin and non Hodgkin lymphoma and
studied their psychometric profile via Zung Depression Scale, SCL-90R
Psychopathology Scale, EPQ personality questionnaire and HQHQ questionnaire for
Hostility. The instruments were given at diagnosis and post treatment phase, to
all patients and their family care-givers. Additionally, we collected blood
serum samples from 49 patients at the time of diagnosis and post treatment, in
order to measure the levels of interleukins IL-1, IL-1Ra, IL-2, IL-10 and the
inflammation index suPAR by ELISA.
Results: Lymphoma patients and their family care-givers have special
psychopathology such as psychotism, compulsiveness, depression and neurotism.
IL-10, IL-2 and suPAR were positively associated with anxiety, depression,
obsessivenes-compulsiveness and psychotism. Although Although the immunological
markers but IL-1 were significantly reduced, the psychopathology of these
patients remained stable. IL-10 and suPAR were positively associated with
disease activity. IL-1, IL-2, IL-10 (and suPAR at borderline level) were
associated with worse Progression Free Surviva. IL-1Ra was revealed as a
favorable prognostic marker for PFS.
Conclusions: Lymphoma patients have certain personality characteristics and
established psychopathology. The reduction of IL-1, IL-1Ra, IL-2 and suPAR
after treatment, indicates the association of these markers with lymphoma.
Although IL-1, IL-1Ra, IL-2, IL-10 and suPAR do not have predictive value in
terms of treatment response, it seems that they have prognostic value.
Inflammation might be an intersection between lymphomas and mental disorders.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
