Ανοσοϊστοχημική διερεύνηση της παροδικής ακανθολυτικής δερματοπάθειας. Συσχέτιση κλινικής και ιστολογικής εικόνας

Ανοσοϊστοχημική διερεύνηση της παροδικής ακανθολυτικής δερματοπάθειας. Συσχέτιση κλινικής και ιστολογικής εικόνας

Χαρίση Χριστίνα (EL)

born_digital_thesis

Διδακτορική Διατριβή (EL)

Doctoral Dissertation (EN)

2013

Η νόσος Grover παρουσιάζει μεγάλη ποικιλομορφία τόσο στην κλινική εικόνα, όσο και στα υποκειμενικά συμπτώματα των ασθενών και την ιστολογική έκφραση της νόσου. Η προσπάθειά μας είχε στόχο τη μελέτη των διαφόρων μορφών της ιστολογικής εικόνας της νόσου και της σύνδεσής τους με πιθανούς παθογενετικούς μηχανισμούς. Έτσι συγκεντρώσαμε 110 περιστατικά νόσου Grover τα οποία χωρίσαμε σε 3 ομάδες βάσει της ιστολογικής τους εικόνας. Ο μέσος όρος ηλικίας εμφάνισης της νόσου στη μελέτη μας ήταν τα 57, 2 έτη, και η εμφάνιση της νόσου ήταν περίπου ισομοιρασμένη μεταξύ των δύο φύλων. Ο πιο συχνός ιστολογικός τύπος ήταν αυτός της δερματίτιδας με μικρού βαθμού ακανθόλυση. Σε όλα σχεδόν τα περιστατικά παρατηρήθηκε κάποιου βαθμού διήθηση από ηωσινόφιλα στο χόριο, καθώς και μεγάλο ποσοστό ηωσινοφίλων στην επιδερμίδα και ηωσινοφίλων σε επαφή με νεύρα. Παρατηρήθηκε επίσης αυξημένη παρουσία πλασματοκυττάρων στις ιστολογικές τομές και ινοβλαστική αντίδραση του χορίου σχεδόν στα μισά περιστατικά. Επίσης διαπιστώθηκε αυξημένος αριθμός Langerhans κυττάρων στη νόσο του Grover που φάνηκε να σχετίζεται με στατιστική σημαντικότητα με την ένταση της φλεγμονής. Βρέθηκε επίσης θετική συσχέτιση της παρουσίας ηωσινόφιλων στο χόριο με τη διήθηση του χορίου από βασεόφιλα καθώς και θετική αναλογία μεταξύ ηωσινόφιλων στο χόριο και μαστοκυττάρων. Ενδιαφέρουσα παρατήρηση είναι ότι η διήθηση του χορίου από μαστοκύτταρα και βασεόφιλα είναι ανάλογη από την αύξηση των Langerhans κυττάρων στην επιδερμίδα. Φαίνεται ότι για την αντίδραση του οργανισμού σε ένα ερέθισμα χρειάζεται ένας συνδιασμός διαφορετικών μηχανισμών οι οποίοι δρούν συμπληρωματικά. (EL)

Grover’s disease is an acquired papulovesicular eruption of unknown etiology, first characterized by Ralph W. Grover in 1970 that shows shows a wide range of morphology both clinically and histologically. A total of 110 skin samples fulfilling the clinical and histopathological criteria of Grover’s disease were evaluated. The microscopic slides came from the records of the department of dermatopathology of the Medical School of the University of Athens, between 1992 and 2013. Biopsy size was appoximately 4mm (between 3 to 5mm) in diameter and in most cases corresponded to punch biopsy specimens. Of the 110 patients studied, 56 were male and 54 were female with a male to female ratio almost 1:1 and a mean age of 57.2 years (range: 14-100). The age did not seem to vary between men and women.The different expression of the disease prompted us besides the study of the histology of the disease, to the formation of two basic histology groups: the group in which the basic pattern is dermatitis and the group in which the basic pattern is acantholytic with minimal spongiosis. The most frequent pattern in our study was that of the spongiotic dermatitis. From the mostly acantholytic second group the pattern that appeared more frequently was that of pemphigus foliaceus. The presence of eosinophils within the dermis is a known histologic finding. We observed a higher incidence rate than reported up to now (93.7%). We noted an incidence rate of eosinophils within the epidermis (58.2%), but an even higher rate of eosinophils on the nerve fibres (74.5%) which we consider to be a very helpful diagnostic indicator for Grover’s disease. Mast cells were detected in various numbers in almost all cases of Grover’s disease whereas most of the times showed a moderate or intense infiltrate. The increased numbers of mast cells could probably explain the fibroblastic reaction that was observed in almost half of the specimens. Another interesting finding is the presence of basophils and Langerhans cells in Grover’s disease. Langerhans cells seem to be related to the intensity of the inflammation and with that observation their numbers were mostly increased in the first group in comparison with the other two groups. Another interesting correlation is that the higher the number of Langerhans cells within the epidermis, the higher the number of mast cells within the dermis. It seems that a combination of mechanisms that act complementary to one another are needed for the reaction of the organism. (EN)

Ελληνική γλώσσα

Σχολή Επιστημών Υγείας » Τμήμα Ιατρικής » Τομέας Κλινικοεργαστηριακός

Βιβλιοθήκη και Κέντρο Πληροφόρησης » Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/

Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Πέργαμος

Διδακτορική Διατριβή