δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
Λειτουργικοί λιποσωμιακοί και δενδριτικοί φορείς βιοφαρμακευτικών ουσιών
Στη παρούσα διατριβή μελετήθηκαν νέοι λιποσωμιακοί και δενδριτικοί φορείς
κατάλληλοι για τον εγκλεισμό της ινσουλίνης ως δυνητικοί φορείς δια την από του
στόματος χορήγηση της.
Αρχικά παρασκευάσθηκαν μονοστοιβαδικά λιποσώματα, με μέγιστη τιμή εγκλεισμένης
ινσουλίνης 4 mg/mL, και μετρήθηκε ο ρυθμός αποδέσμευσης της ινσουλίνης σε pH
7.4. Είναι δυνατή η ρύθμιση της αποδέσμευσης της ινσουλίνης μεταβάλλοντας την
επικάλυψη των λιποσωμάτων με PEG.
Στη συνέχεια παρασκευάστηκαν παράγωγα του εμβολιασμένου δενδριτικού πολυμερούς
της πολυ(L-λυσίνης) δεύτερης γενιάς με 12-48 ομάδες γουανιδίνης στην εξωτερική
επιφάνειά καθώς και παράγωγα ολιγο(L-λυσίνης) και ολιγο(αργινίνης) που φέρουν
αλυσίδες PEG (Μw = 750 ή 2000 Da), που είναι ικανά να συμπλέξουν την ινσουλίνη
σε ποσοστό > 99%. Η αλληλεπίδραση της ινσουλίνης με τα παραπάνω παράγωγα
μελετήθηκε με ITC, DLS και μετρήσεις ζ-δυναμικού. Μελέτες αποδέσμευσης της
ινσουλίνης σε προσομοιωμένο εντερικό υγρό έδειξαν ότι η αποδέσμευση εξαρτάται
από τον αριθμό των τελικών αργινινικών ομάδων στην περίπτωση των πολυμερικών
παραγώγων, ενώ στα ολιγοπεπτιδικά παράγωγα εξαρτάται τόσο από το μοριακό βάρος
του PEG όσο και από τον αριθμό των γουανιδινικών ομάδων. Σε όλες τις
περιπτώσεις η δεσμευμένη ινσουλίνη προστατεύεται έναντι των ενζύμων θρυψίνη και
α-χυμοθρυψίνη και ο βαθμός προστασίας εξαρτάται είτε από μοριακό βάρος του PEG
ή από τον αριθμό των γουανιδινικών ομάδων.
(EL)
The purpose of this thesis is the development of novel functional liposomal and
dendritic drug delivery systems for efficient insulin encapsulation and their
study as potential oral insulin delivery systems.
For that, unilamellar PEGylated liposomes were prepared which can encapsulate
up to 4 mg/mL of insulin. For these systems it is possible to control insulin’s
release rate, at pH 7.4, by varying the number of liposomal surface grafted PEG
chains.
In the second part, the complexation of insulin with a poly(L-lysine)
dendrigraft (DL) and a series of arginine end-functionalized DL or with
PEGylated oligolysine and oligoarginine homopeptides at physiological pH was
investigated. These positively charged polymers interact spontaneously with
insulin, affording stable ionic complexes, with insulin complexation
efficiencies exceeding 99%. The interaction was studied by DLS, ζ-potential,
CD, and ITC. Stabilization of complexed insulin against enzymatic degradation
is observed, especially for the highly end-functionalized arginine dendrigrafts
and for the higher molecular weight PEGylated oligoarginine derivative. Insulin
release rates in simulated intestinal fluid can be controlled by the number of
arginine end-groups and by the length of PEG chains. More importantly, released
insulin retains its secondary structure as established by CD.
(EN)
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των αντίστοιχων Φορέων περιεχομένου.
Βοηθείστε μας να κάνουμε καλύτερο το OpenArchives.gr.
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
