Η οικονομική αιρεσιμότητα ως δεύτερη σημαντική αιρεσιμότητα της Ένωσης, ενσωματωμένη στα κριτήρια της Κοπενγχάγης, κινεί τα υποψήφια κράτη σε αλλαγές στο οικονομικό χώρο, στην περίπτωση μας τη Σερβία. Η χώρα ξεκίνησε μεγάλες μεταρρυθμίσεις, όπως επιβεβαιώνουν και οι εκθέσεις προόδου 206-2010. Σε αρκετά σημεία είδαμε η Επιτροπή θετικά να εκτιμά τις αλλαγές. Συμπερασματικά, το δέλεαρ του "membership", κίνησε την κυβέρνηση στις τεραστίου όγκου μεταρρυθμίσεις, έργα υποδομής, αλλά και σε αναδιάθρωση των επιχειρήσεων του παλαιού συστήματος. Η κριτική που ασκείται, όμως, αφορά στην ταχύτητα των εισαγώμενων μεταρρυθμίσεων και διαρθωτικών αλλαγών, η οποία φαίνεται να μην ικανοποιεί τις Βρυξέλλες. Η Σερβία δεν μπορεί να θεωρηθεί σχολικό παράδειγμα της διευρυνσης λόγω αφενός των ιδιαιτεροτήτων της (το ασαφές καθεστώς του Κοσόβου, ο πρόσφατος πόλεμος, οικονομικές κυρώσεις) και αφετέρου λόγω των προσφάτων συγκαιριών όσον αφορά την παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία δρα αρνητικά για την οικονομική ανάκαμψη.
(EL)
Economic conditionality, as the second most important conditionality of the Union, embodied in the Copenhagen criteria, pushes the candidate countries into economic changes, in our case, Serbia. The country has embarked on major reforms, as confirmed by the progress reports 206-2010. On several points, we have seen the Commission positively appreciate the changes. In conclusion, the lure of "membership", has pushed the government into massive reforms, infrastructure projects, but also a redeployment of enterprises in the old system. The criticism, however, is about the speed of the introduced reforms and structural changes, which does not seem to satisfy Brussels.
Serbia can not be considered as a school example of enlargement due to its peculiarities (the vague Kosovo status, the recent war, economic sanctions) and, on the other, because of the recent turmoil in the global economic crisis, which has a negative effect on the economic recovery .
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
