Η συζήτηση επί των υπερβολικών αποδοχών των διευθυντικών στελεχών αποτέλεσε ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο πολιτικά ζήτημα, ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, η απαρχή της οποίας έλαβε χώρα το έτος 2007 . Ως εκ τούτου και ο προβληματισμός σχετικά με την ορθή πολιτική που θα πρέπει να ακολουθείται όσον αφορά τις αποδοχές των μελών της εταιρικής διοίκησης εντάθηκε και έλαβε πολύ μεγάλες διαστάσεις με την εμφάνιση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης (2007-2009), και μάλιστα ήδη και πριν από το ξέσπασμα αυτής, απασχολούσε έντονα την επιστήμη.
Οι λόγοι για τους οποίους οι πολιτικές αποδοχών αποτέλεσαν ένα από τα βασικά ζητήματα προβληματισμού στο πλαίσιο της εταιρικής διακυβέρνησης, καθώς και αντικείμενο ειδικών ρυθμίσεων ήδη προ κρίσης, είναι ποικίλοι. Βασικός λόγος αποτέλεσε το γεγονός, ότι οι πολιτικές αποδοχών όπως αυτές διαμορφώνονταν, και κυρίως όσον αφορά τις επιχειρήσεις του χρηματοπιστωτικού τομέα, θεωρήθηκε ότι περιείχαν κίνητρα, τα οποία συντελούσαν στην υπερβολική ανάληψη κινδύνων, καθώς και στο βραχυπρόθεσμο κέρδος, εις βάρος όμως των μακροπρόθεσμων προοπτικών της εταιρείας. Εν γένει, το ζήτημα των πολιτικών αποδοχών, παρά τις όποιες επικρίσεις και διαφορετικές θεωρήσεις, απασχόλησε και τις εκτός του χρηματοπιστωτικού τομέα εταιρείες.
Λόγω λοιπόν όλων των ανωτέρω, ο θεσμός των πολιτικών αποδοχών καθίσταται ιδιαίτερης σπουδαιότητας και εξ’ αυτού του λόγου στην παρούσα διπλωματική εργασία θα λάβει χώρα λεπτομερής αναφορά και ανάλυση της οδηγίας 2011/61/ΕΕ για τους διαχειριστές ΔΟΕΕ των Οργανισμών Εναλλακτικών Επενδύσεων (εφεξής ΟΕΕ), καθώς και της οδηγίας 2014/91/ΕΕ για τις πολιτικές αποδοχών των διαχειριστών των Οργανισμών Συλλογικών Επενδύσεων σε Κινητές Αξίες (εφεξής ΟΣΕΚΑ), οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έχουν αποτελέσει όλο και μεγαλύτερο πόλο έλξης για τον τομέα των επενδύσεων. Τέλος, να επισημανθεί ότι η οδηγία 2014/91/ΕΕ εναρμονίστηκε, στο μέτρο πάντοτε του δυνατού, με την οδηγία 2011/61/ΕΕ για τους ΔΟΕΕ.
(EL)
The discussion about the applicable remuneration policy of the managers constitute a very sensitive politically issue, as a result of the worldwide financial crisis, the beginning of which took place in 2007. Consequently, the reflection about the remuneration policy of the members of the management board, which has to be followed, took huge dimensions when the financial crisis appeared (2007-2009), and in particular, before the outbreak of this, scientific community dealt with this.
The reasons for which the remuneration policies constitute one of the most important area of concern within the framework of the corporate governance, as and an issue which was regulated, already before the aforementioned crisis, are variable. Main reason constituted the fact that the remuneration policy such as this was being formed, and mainly, as far as the entities in the financial sector are concerned, it was considered that this contained incentives, which were contributing to the excessive risk-taking, as and to the short-term profit, against the long-term perspectives of the above entities. Generally, the issue of the remuneration policy, despite the different visions and aspects, constituted exceptionally, an issue of considerable concern for the entities outside the financial sector.
Taking account of all the above, the institution of the remuneration policy is of great importance and due to this fact in this master’s thesis takes place a detailed report and analysis of the Directive 2011/61/EE on the Alternative Investment Funds (hereinafter referred as to the AIF) and of the Directive 2014/91/EE governing the remuneration policy of the managers of the Undertakings for the Collective Investment of Transferable Securities (hereinafter referred to as the UCITS). These types of investment have constituted the last years a substantial attraction for the investment sector. Finally, it has to be pointed out that the Directive 2014/91/EE on the remuneration policy of the UCITS΄s managers was harmonized to the extent possible, with the Directive 2011/61/EE on the AIFM.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
