Όταν ένα άτομο υποπέσει σε ένα και μόνο αδίκημα, τότε το έργο του ποινικού δικαστή δεν είναι και τόσο περίπλοκο όσο στην περίπτωση που ένα άτομο διαπράττει περισσότερα εγκλήματα. Αποδεχόμενος ο δικαστής την ενοχή του δράστη θα προχωρήσει στην δικαστική επιμέτρηση της ποινής σύμφωνα με την θεμελιώδη αρχή που καθιερώνεται στο άρθρο 79 παρ. 1 ΠΚ. Όταν όμως το ίδιο πρόσωπο υποπέσει σε περισσότερα του ενός αδικήματα, η αντιμετώπιση του θέματος της δικαστικής επιμέτρησης της ποινής και εντεύθεν η ποινική μεταχείριση του δράστη, αποτέλεσε και αποτελεί τον λεγόμενο «σταυρό» όσων ασχολούνται με το θέμα αυτό, αφού για τα πολλά ζητήματα που γεννιόνται, λόγω της δυσχέρειας της επίλυσής τους, χαρακτηριστικό είναι ότι δίνονται ασταθείς πολλές φορές λύσεις με την ανάκυψη περαιτέρω εντόνων διχογνωμιών τόσο στη θεωρία όσο και στη νομολογία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, τα ποινικά δικαστήρια να ασχολούνται συνεχώς με νέα κάθε φορά προβλήματα περί την επιμέτρηση και τον καθορισμό συνολικής ποινής, πράγμα που υποδηλώνει ότι δεν έχουν χαραχτεί ακόμα ικανοποιητικές επιστημονικές και νομολογιακές κατευθυντήριες γραμμές, παρόλο που ο νέος Ποινικός Κώδικας ισχύει ήδη από το 1951. Έτσι θέμα της παρούσας εργασίας θα αποτελέσει η προσπάθεια σκιαγράφησης των κανόνων που ισχύουν στο ποινικό μας σύστημα για την περίπτωση της επιμέτρησης των ποινών όταν υπάρχει συρροή εγκλημάτων και ειδικότερα καταδικαστικών αποφάσεων που αφορούν το ίδιο πρόσωπο, αλλά και η προσπάθεια επίλυσης καίριων σχετικών ζητημάτων για τα οποία έχει ανακύψει διχοστασία, υπό το πρίσμα της θεωρίας και της πρόσφατης κυρίως νομολογίας.
(EL)
When a person undergoes a single offense, the criminal judge's work is not as complicated as when a person commits more crimes. By accepting the guilt of the perpetrator, the judge will proceed to the judicial determination of the sentence in accordance with the fundamental principle established in Article 79 § 1 of the Criminal Code. However, when the same person undergoes more than one offense, dealing with the issue of the judicial assessment of the penalty and the criminal treatment of the perpetrator is the so-called "cross" of those who deal with this issue, since for the many issues are born because of the difficulty of resolving them, it is characteristic that solutions are often unstable with the emergence of further heated disputes both in theory and case law. This has the effect that the criminal courts are constantly dealing with new problems in determining and determining a total penalty, suggesting that unsatisfactory scientific and case-law guidelines have yet to be drawn, although the new Penal Code is already in force since 1951. Thus, the subject of the present work will be the effort to outline the rules in our criminal system for the case of penalties when there is a series of crimes, and in particular a conviction involving the same person, but the effort to solve key relevant issues which have arisen dissensions, in the light of theory and especially recent jurisprudence.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
