Στην παρούσα εργασία, γίνεται μια προσπάθεια, ανάδειξης της προβληματικής που παρατηρείται στο υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο, σχετικά με την ποινική αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας στις αθλητικές εκδηλώσεις, ή όπως τιτλοφορείται η επίμαχη και προς εξέταση διάταξη σχετικά με τα “αδικήματα βίας με αφορμή αθλητικές εκδηλώσεις” (άρ. 41ΣΤ ν.2725/1999 όπως ισχύει σήμερα). Προσεγγίζονται σημεία της διάταξης, τα οποία εγείρουν προβληματισμό, ιδωμένα από την σκοπιά του ουσιαστικού αλλά και δικονομικού ποινικού δικαίου, καθώς επίσης διερευνάται και ο βαθμός χρήσης της επίμαχης διάταξης από τους εφαρμοστές του δικαίου και τη νομολογία που διαμορφώνεται επ’ αυτού. Το άρθρο αυτό δεν εισάγει πραγματικά ένα καινούριο έγκλημα. Οι τρόποι τέλεσης του ως επί το πλείστον περιγράφονται σε ήδη προϋπάρχοντα άρθρα του κοινού ποινικού δικαίου. Ο νομοθέτης τυποποιεί στην πραγματικότητα ως έγκλημα πράξεις και συμπεριφορές που αποτελούν προθάλαμο των στοιχειοθετούμενων με τις διατάξεις του ΠΚ κοινών εγκλημάτων, προσπαθώντας να τις σταματήσει εν τη γέννηση τους. Δημιουργεί ένα sui generis προστατευόμενο αγαθό, την ομαλή διεξαγωγή των αθλητικών εκδηλώσεων, και κάτω από την ομπρέλα του κατηγοριοποιεί συμπεριφορές που υπό διαφορετικές συνθήκες θα παρέμεναν ποινικά αδιάφορες. Ο νόμος 2725/1999 έχει υποστεί πολυάριθμες τροποποιήσεις, συνεχείς προσθήκες και αφαιρέσεις διατάξεων ώστε έχει καταλήξει να αποτελεί πλέον ένα περίεργο μόρφωμα, ένα «κολλάζ» παραγράφων, οι οποίες έχουν απολέσει την νοηματική και λογική συνέχεια, συνοχή και αλληλουχία που είχαν τη στιγμή της αρχικής θεσμοθέτησης τους. Το άρ. 41ΣΤ χαρακτηρίζεται από δυσανάγνωστες, δυσερμήνευτες ή ακόμη και αντιφατικές διατάξεις, από επαναλήψεις φράσεων και ρυθμίσεων και από έλλειψη δομής και συστηματικής οργάνωσης των εννοιών, τα οποία προκαλούν επιπρόσθετα προβλήματα σε μια ήδη δύσκολα διαχειρίσιμη αξιόποινη πράξη.
(EL)
The scope of this thesis is to examine the existing legal framework concerning the criminal consequences of the phenomenon of the spectator violence at sports events (article 41F of law 2725/1999). The writer focuses on these points of the provision that raise concerns, seen from the point of view of both substantive and procedural criminal law, as well as the degree of use of the relevant provision by the judges and therefore the case-law that’s being formed. The article 41F does not really introduce a new crime in the criminal legal framework. The modus operandi of the crime of the so called “spectator violence”, is already described in the pre-existing articles of common criminal law. In order to stop this phenomenon at its birth, the national legislature standardizes as a new crime acts and behaviors, which constitute a level prior of the common crimes stipulated by the articles of the Penal Code. As a consequence, it is created a sui generis protected good, the regular conduct of sports events that consists of all those behaviors which under different circumstances would remain without penal response. The aforementioned law 2725/1999 has undergone numerous modifications, continuous additions and abstractions of provisions to the point that it has now transformed in a "collage" of paragraph and has lost the logical continuity, consistency and sequence, which had at the time of its first introduction in the legal framework. As a result, art. 41F consists of illegible, difficult to interpret or even contradictory provisions, duplications, and a lack of structure and systematic organization of content that cause additional problems in a criminal act, already difficult to define.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
