Το πολλαπλό μυέλωμα (ΠΜ) είναι μία σχετικά συχνή αιματολογική κακοήθεια που οφείλεται στον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό κλωνικών πλασματοκυττάρων στον μυελό των οστών. Περιλαμβάνει ένα φάσμα πλασματοκυτταρικών διαταραχών που κυμαίνονται από τη μονοκλωνική γαμμαπάθεια άγνωστης σημασίας (MGUS), μία καλοήθη πάθηση όσον αφορά την κλινική εκδήλωση, το ασυμπτωματικό ΠΜ (SMM), τη συμπτωματική – επιθετική διαταραχή του ΠΜ και την πιο επιθετική μορφή της, την πλασματοκυτταρική λευχαιμία με κυκλοφορούντα μυελωματικά κύτταρα στο αίμα. Διάφορες άλλες πλασματοκυτταρικές διαταραχές ανήκουν στην ίδια κατηγορία παθήσεων, συμπεριλαμβανομένων της νόσου Castleman, της νόσου των α βαρέων αλυσίδων, καθώς και της μακροσφαιριναιμίας Waldenström.
Το ΠΜ χαρακτηρίζεται από την παρουσία κλωνικών πλασματοκυττάρων και την παραγωγή, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, μίας μονοκλωνικής ανοσοσφαιρίνης ή του κλάσματός της, με επακόλουθη προσβολή ή επιδράσεις στην οργανική λειτουργία. Υπάρχουν πέντε τάξεις ανοσοσφαιρινών, ενώ τα δυσλειτουργικά πλασματοκύτταρα μπορούν να παράγουν οποιονδήποτε από τους πέντε υποτύπους ανοσοσφαιρινών, συμπεριλαμβανομένων των ανοσοσφαιρινών G (IgG), IgA, IgM, IgD και IgE. Με μικρή συχνότητα, τα συστατικά βαριάς αλυσίδας της ανοσοσφαιρίνης δεν παράγονται από τα μυελωματικά κύτταρα και η νόσος εκδηλώνεται με την παραγωγή και την έκκριση ελαφράς αλυσίδας μόνο, η οποία θα ήταν είτε τύπου κ είτε τύπου λ. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, το μυέλωμα δεν παράγει πρωτεΐνη και εκδηλώνεται ως μη εκκριτικό ΠΜ.
Στο ΠΜ είναι διαρκής η ανάγκη εισαγωγής νέων βιολογικών δεικτών και τεχνικών, που θα δίνουν άμεσα και εύκολα, πληροφορίες που θα σχετίζονται με την πρόγνωση και την κλινική σημασία και θα βασίζονται στην ευκολία, την ευαισθησία και την εγκυρότητα της μεθόδου. Το ΠΜ παραμένει ανίατο νόσημα ενώ με την προσθήκη νεότερων φαρμακευτικών παραγόντων υπάρχει η προσδοκία ότι θα καταστεί χρόνιο νόσημα. Παρόλα αυτά όμως η ανάγκη περαιτέρω θεραπευτικών στόχων είναι υπαρκτή. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι να διερευνήσει και να μελετήσει για πρώτη φορά σε οστεομυελικές βιοψίες ασθενών με ΠΜ, την ανοσοιστοχημική έκφραση των υποδοχέων του αιμοπεταλιακού αυξητικού παράγοντα α και του β (PDGFRα και PDGFRβ) και την συσχέτιση αυτών με κλινικά δεδομένα και παθολογοανατομικές παραμέτρους όπως η αγγειογένεση.
(EL)
Multiple Myeloma (MM) remains a major cause of cancer mortality and is considered the second most frequent haematological malignancy in Europe and USA. A limited number of studies have been conducted regarding the PDGF receptors and the correlation with clinical and pathological parameters and prognosis in multiple myeloma. The PDGF receptors are cell surface tyrosine kinase receptors and may play an important role in cancer. The aim of our study was to evaluate, for the first time, the expression of PDGF receptor α and β (PDGFR α and β) in marrow trephine biopsies of MM patients and explore possible correlations with clinical data and angiogenesis as assessed by marrow micro vessel density (MVD). Methods: We studied and assessed retrospectively the relation of expression of PDGFRa, PDGFRβ and MVD in formalin fixed paraffin-embedded bone marrow sections of 120 newly-diagnosed MM patients. The immunoreactivity of PDGFR α and β was examined on the basis of positive plasma cells (PCs) with the following cut off values: <20% positive PCs (negative expression), 20-40% positive PCs (intermediate expression) and >40% positive PCs (high expression). Results: our results identify the positive immunocytochemical (ICC) expression of PDGFR α and β in plasma cells and mainly indicate the correlation of the increased immunoexpression of PDGFR β with advanced features of the disease. The expression of PDGFR α and MDV were not correlated with specific features of the disease. Conclusions: our findings indicate the high incidence of PDGFR α and β immunoexpression in the trephine biopsies of MM patients and most importantly underline the correlation between the high PDGFRβ expression with the advanced MM.
(EN)