Η παρούσα εργασία αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου ερευνητικού προγράμματος που αποσκοπεί στην μελέτη των εμπειριών των ασυνόδευτων ανηλίκων που διαμένουν στην Αθήνα. Στόχος είναι η ανάδυση προσωπικών αφηγήσεων και νοηματοδοτήσεων, με έμφαση σε πηγές ανθεκτικότητας. Ο ρόλος της κουλτούρας λήφθηκε υπόψη στην διαμόρφωση της ταυτότητας των συμμετεχόντων. Για την προσέγγιση του τρέχοντος ερευνητικού θέματος, η ποιοτική μέθοδος στην έρευνα επιλέγεται ως η καταλληλότερη. Συγκεκριμένα, αξιοποιείται η μέθοδος photovoice που περιλαμβάνει την λήψη φωτογραφιών και τον αναστοχασμό των συμμετεχόντων πάνω σε αυτές σε συνδυασμό με τις ομάδες εστίασης και την ατομική ποιοτική προσέγγιση. Στην εργασία συγκαταλέγονται μία πιλοτική ατομική συνέντευξη και μία ομάδα εστίασης. Όλοι οι συμμετέχοντες διαμένουν σε δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων στην Αττική. Η ανάλυση των δεδομένων που προέκυψαν πραγματοποιείται με την μέθοδο της θεματικής ανάλυσης. Τα ερευνητικά αποτελέσματα φανερώνουν την σύνθετη πραγματικότητα που βιώνουν οι ασυνόδευτοι στην Ελλάδα. Τα θέματα που θίγουν αφενός μέσα από τις φωτογραφίες, αφετέρου από τα λεγόμενά τους είναι, αρχικώς, εμπειρίες από την καθημερινότητα στην Ελλάδα. Ειδικότερα, οι συμμετέχοντες τονίζουν τη σημασία που έχουν για τους ίδιους τα αρχαιολογικά και κεντρικά σημεία της Αθήνας, τη σημασία των φίλων και το νόημα της φύσης. Επιπλέον, εκδηλώνεται η ανάγκη για συνδέσεις με την πατρίδα, μέσω ποικίλων πολιτισμικών αναφορών. Ακόμη, αναφέρονται σε ορισμένες δυσκολίες και μιλούν για τα ενδιαφέροντά τους. Τα μελλοντικά σχέδια αποτελούν, επίσης, ένα ουσιώδες ζήτημα που θίγουν οι συμμετέχοντες. Στα συμπεράσματα που διαμορφώνονται, επισημαίνεται ότι η μελέτη των ασυνόδευτων δύναται να εμπλουτιστεί, καθώς οι εμπειρίες τους εμπεριέχουν ποικίλες και σύνθετες διαστάσεις. Η ανάγκη για αποφάσεις και ρυθμίσεις εκ μέρους της πολιτείας προς το βέλτιστο συμφέρον των ασυνόδευτων παιδιών γίνεται φανερή.
(EL)
The current paper is part of a broader research program that aims to explore the experiences of unaccompanied minors who live in Athens. A main goal is to elicit personal narrations and meanings, with emphasis on resilience. The role of culture was taken into consideration in the identity formation of participants. Qualitative research approach was chosen to be the most appropriate for this subject. In particular, this paper applied photovoice methodology that allows participants to take photographs and reflect on them. In addition, focus groups and an individual qualitative interview were also used. All participants live in a shelter for unaccompanied minorities in Athens. Data analysis used thematic analysis method. Results showed that participants experience a complex everyday life. Through their narrations and the photographs they took, they refer to experiences from daily life in Greece. Particularly, they talk about the importance of ancient places and central locations of Athens, friends and nature. The need for connections with culture is also present. Furthermore, participants talk about some difficulties and their personal interests. Future plans and dreams are also being discussed. In conclusion, research on unaccompanied narrations and experiences can be enriched. Finally, state should make decisions and changes by taking into consideration the best interest of unaccompanied minors.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
