Προηγούμενες έρευνες γύρω από τις γραμματικές ικανότητες ελληνόφωνων παιδιών με διαταραχή αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ) ηλικίας 5-8 ετών (Terzi et al. 2014, 2016) εντόπισαν ήπιο έλλειμμα στην κατανόηση και παραγωγή των κλιτικών αντωνυμιών. Μεταγενέστερη, ωστόσο, έρευνα (Terzi et al. 2017) δεν κατάφερε να εντοπίσει αντίστοιχες διαφορές σε περιβάλλον αφήγησης, εφόσον τόσο η ομάδα με ΔΑΦ όσο και η ομάδα ελέγχου τυπικής ανάπτυξης (ΤΑ) εμφάνισαν εξίσου χαμηλές επιδόσεις. Τίθεται, συνεπώς, το ερώτημα κατά πόσο μια ανάλογη έρευνα σε μεγαλύτερες ηλικίες θα έδινε παρόμοια αποτελέσματα. Η παρούσα έρευνα διερευνά αυτό το ενδεχόμενο εξετάζοντας την παραγωγή κλιτικών αντωνυμιών σε περιβάλλον αφήγησης σε 31 παιδιά με ΔΑΦ ηλικίας 6;05–8;04 (μέση ηλικία: 7;07) και 31 παιδιά ΤΑ, αντιστοιχισμένα ηλικιακά. Ειδικότερα, στο πλαίσιο της έρευνας πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις στον αριθμό των κλιτικών αντωνυμιών και των αμφίσημων – ακατάλληλων χρήσεων τους αλλά και στις ιδιαίτερες κειμενικές συνθήκες παραγωγής τους. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν έδειξαν στατιστικά σημαντική διαφορά σε μία μόνο από τις μετρήσεις: τη χρήση από τα παιδιά με ΔΑΦ περισσότερων κλιτικών αντωνυμιών χωρίς σημείο αναφοράς στα συμφραζόμενα. Περαιτέρω διερεύνηση στη μόνη διαφορά που εμφανίστηκε στην έρευνα υποδεικνύει, ενδεχομένως, πραγματολογικά αίτια. Ωστόσο, όπως και στους Terzi et al. (2017), τα ποσοστά αμφίσημων χρήσεων είναι εξίσου υψηλά και στις δύο ομάδες, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο για τον εντοπισμό ελλείμματος σε μεγαλύτερες ηλικίες.
(EL)
Previous research focusing on the grammatical abilities of Greek-speaking children with autism spectrum disorder (ASD) aged 5-8 years old has revealed a mild deficit in both production and understanding of clitic pronouns (Terzi et al. 2014, 2016). However, subsequent research (Terzi et al. 2017) using narrative task did not arrive at similar results, since the groups had similarly high proportions of ambiguous clitics. A question, therefore, arises whether similar research in older groups of children would result in a different outcome. The present study investigates this possibility by focusing on the pronominal clitic use of a group of children with ASD aged 6;05–8;04 (mean age: 7;07) and a control group of typically-developing (TD) children, carefully matched on chronological age. In particular, the study focuses on measures of clitic productivity, ambiguity as well as textual discourse measures. The results showed no statistically significant difference between the groups, except one measure: the higher tendency of children with ASD to use clitics without antecedent in the preceding context. Further investigation into the one and only difference between the groups suggests that the difference most probably stems from a pragmatic deficit. Nevertheless, similar to Terzi et al. (2017), ambiguous uses of clitic pronouns were equally high for both groups. So, the question remains whether the investigation of clitic production in narratives would show any difference between older children groups.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
