Η έννοια της ύπαρξης αποτελεί μια θεμελιώδη ιδέα της Φιλοσοφίας. Ο υπαρξισμός ως φιλοσοφικό ρεύμα ασχολείται με την ανθρώπινη ύπαρξη. Εμφανίστηκε τον 19ο αιώνα στην Ευρώπη από τον Δανό φιλόσοφο Søren Kierkegaard, ο οποίος θεωρείται Πατέρας του υπαρξισμού. Ο ίδιος όμως, αποδίδει την τιμή αυτή στον Σωκράτη, το πρότυπό του, που με το Γνώθι σαυτόν, έθεσε την αρχή του υπαρξισμού. Η υπαρξιστική φιλοσοφία διαπέρασε τον 20ο αιώνα και εξακολουθεί να επηρεάζει και τον 21ο.
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο υπαρξισμός κυριάρχησε στην Ευρώπη, αλλά συγχρόνως διασπάστηκε σε δύο κατευθύνσεις. Στον ένθεο και στον άθεο με αξιόλογους εκπροσώπους και στις δύο περιπτώσεις. Στον ένθεο συναντάμε τον Søren Kierkegaard, Karl Jaspers, Nicolai Berdyaev, Leon Chestov, Vladimir Solovyov, Gabriel Marcel, Martin Buber, Paul Tillich, John Macquarrie και άλλους.
Στον άθεο συναντάμε τον Martin Heidegger, Jean-Paul Sartre, Albert Camus, Simon de Beauvoir, Maurice Merleau- Ponty και άλλους.
Ο S.Kierkegaard καθιέρωσε την έννοια της υποκειμενικότητας. Ο καθέκαστος άνθρωπος έχει μεγαλύτερη αξία έναντι του καθόλου. Το υποκειμενικό Εγώ αυτοδημιουργείται. Η αλήθεια είναι υποκειμενική. Η υποκειμενικότητα είναι η πραγματικότητα. Επίσης, ο φιλόσοφος διέκρινε τη ζωή της ανθρώπινης ύπαρξης σε τρία στάδια, από τα οποία ο άνθρωπος καλείται να διέλθει. Το αισθητικό, το ηθικό, το θρησκευτικό. Η ένταση και το παράλογο της πίστης ορίζει το θρησκευτικό, ανώτατο στάδιο.
Ο K.Jaspers διαχωρίζει την ύπαρξη σε κατώτερη- Dasein και ανώτερη- Existenz.
To Dasein αποτελεί το Εδώ και το Τώρα της ύπαρξης και το Εxistenz τη φορά της στο Επέκεινα.
Ο G.Marcel εισάγει στον υπαρξισμό την έννοια της σωματικότητας και του μυστηρίου. Η ύπαρξη είναι η συγκεκριμένη, ενσαρκωμένη ύπαρξη, που αντιλαμβάνεται τον κόσμο και προσεγγίζει το μυστήριο του Είναι και του Θεού.
Στον N. Berdyaev, κυρίαρχες ιδέες είναι αυτές της ελευθερίας, του πνεύματος και του προσώπου. Το Εγώ στην πρόοδό του γίνεται πρόσωπο, με σώμα, πνεύμα και ψυχή. Η ελευθερία είναι πρωτογενής, προηγείται του όντος και την ονομάζει «μη οντική ελευθερία».
Ο M.Heidegger διαιρεί την ύπαρξη σε Dasein, ύπαρξη στον χρόνο και στον χώρο και σε Ek-sistenz, ύπαρξη που αγωνίζεται για την προσέγγιση του απείρου.
Ο J.P. Sartre θα μιλήσει για την έννοια του Είναι ως Καθ’εαυτό-En-soi, το Είναι των αντικειμένων και ως Δι’εαυτό- Pour-soi, το Είναι των ανθρώπινων συνειδήσεων.
Επίσης, θα ορίσει πως η ύπαρξη προηγείται της ουσίας, κάτι το οποίο υποστηρίζουν όλοι οι υπαρξιστές. Ο άνθρωπος είναι δημιουργός της μοίρας του, αλλά η ελευθερία του συνυπάρχει με την ευθύνη των λόγων και των πράξεων του.
Ο Α.Camus αναφέρεται στην έννοια του παράλογου που ενυπάρχει στη ζωή της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο στοχαστής υποστηρίζει πως ο άνθρωπος αξίζει να ζει, να διαχειρίζεται το παράλογο και να δίνει νόημα στον κόσμο.
Ο υπαρξισμός είναι αντισυστηματικός, προκρίνει την υποκειμενική αλήθεια έναντι της αντικειμενικής και το άτομο έναντι της μάζας. Ο ένθεος και ο άθεος υπαρξισμός έχουν πολλές συγγένειες, όπως την υποκειμενική αλήθεια, τη διαλεκτική φύση της ύπαρξης, τη συνύπαρξη της ανθρώπινης ελευθερίας και της ευθύνης που αυτή φέρει, την παραδοχή ότι η ύπαρξη προηγείται της ουσίας, την υπαρξιακή αγωνία, αλλά κυρίως την υπεροχή του ατόμου έναντι της μάζας. Η σημαντικότερη διαφορά τους έγκειται στην έννοια της πίστης στον Θεό. Ο ένθεος σχετίζει τον άνθρωπο με τον Θεό, ενώ ο άθεος τον αφήνει μόνον του, χωρίς ελπίδα άνωθεν παρέμβασης.
Ο υπαρξισμός στον 21ο αιώνα εξακολουθεί να επηρεάζει την ανθρώπινη πνευματικότητα στους τομείς της επιστήμης, της τέχνης, της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής. Αποτέλεσε και αποτελεί μια διαρκή, πνευματική πρόκληση και μια συνεχή, διανοητική αναζήτηση.
(EL)
The concept of existence is a fundamental idea of Philosophy. Existentialism as a philosophical current deals with human existence. It appeared in the 19th century in Europe by the Danish philosopher Søren Kierkegaard, who is considered the Father of Existentialism. He, however, attributes this honor to Socrates, his model, who with his Knowledge, set the principle of existentialism. Existential philosophy pervaded the 20th century and continues to influence the 21st.
After the First World War, existentialism prevailed in Europe, but at the same time it split in two directions. In the entheo and in the atheist with remarkable representatives in both cases. In the insert we meet Søren Kierkegaard, Karl Jaspers, Nicolai Berdyaev, Leon Chestov, Vladimir Solovyov, Gabriel Marcel, Martin Buber, Paul Tillich, John Macquarrie and others.
In the atheist we meet Martin Heidegger, Jean-Paul Sartre, Albert Camus, Simon de Beauvoir, Maurice Merleau-Ponty and others.
S. Kierkegaard introduced the concept of subjectivity. Every human being has more value than not at all. The subjective Ego self-creates. Truth is subjective. Subjectivity is reality. The philosopher also distinguished the life of human existence in three stages, from which man is called to pass. The aesthetic, the moral, the religious. The intensity and irrationality of faith defines the religious, the highest stage.
K.Jaspers divides existence into lower-Dasein and higher-Existenz.
Dasein is the Here and Now of existence and the Exentence its time in the Hereafter.
G. Marcel introduces the concept of corporeality and mystery into existentialism. Existence is the specific, embodied existence, which perceives the world and approaches the mystery of Being and God.
According to N. Berdyaev, dominant ideas are those of freedom, spirit and person. The Ego in its progress becomes a person, with body, spirit and soul. Freedom is primary, it precedes the being and he calls it "non-essential freedom". M.Heidegger divides existence into Dasein, existence into time and space, and into Ek-sistenz, an existence that strives for the approach of infinity.
J.P. Sartre will talk about the meaning of Being as It Is-En-soi, the Being of objects and as By-Pour-soi, the Being of human consciousness.
It will also state that existence precedes substance, something that all existentialists support. Man is the creator of his destiny, but his freedom coexists with the responsibility of his words and deeds.
A. Camus refers to the concept of the irrational that is inherent in the life of human existence. The thinker argues that man is worth living, managing the irrational and giving meaning to the world.
Existentialism is anti-systemic, it favors subjective truth over objective and the individual over mass. Inherent and atheistic existentialism have many affinities, such as subjective truth, the dialectical nature of existence, the coexistence of human freedom and the responsibility it carries, the assumption that existence precedes essence, existential anguish, but above all supremacy. of the individual versus the mass. Their most important difference lies in the concept of faith in God. The atheist associates man with God, while the atheist leaves him alone, with no hope of intervention from above.
Existentialism in the 21st century continues to influence human spirituality in the fields of science, art, politics and social life. It was and is a constant, spiritual challenge and a constant, mental search.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
