Ως βασικός στόχος της αναπτυξιακής στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι επενδύσεις σε Ε & Α
αναμένεται να ανέλθουν στο 3% του ΑΕΠ της ΕΕ έως το 2025, δηλαδή το 2017 η ΕΕ δαπάνησε σχεδόν 320
δισεκατομμύρια για την Ε & Α, η οποία ως ποσοστό του ΑΕΠ ανήλθε στο 2,06%, υποστηρίζοντας έτσι
καινοτομία, έρευνα, επιχειρηματικότητα, εκπαίδευση και οικονομική ανάπτυξη. Αυτά τα
οι στόχοι ποικίλλουν ανά χώρα ανάλογα με το μέγεθος και τα ειδικά χαρακτηριστικά τους. Σε
στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτό αναμένεται να αυξήσει το ποσοστό απασχόλησης στο 70%, να αυξήσει το
μερίδιο της ανανεώσιμης ενέργειας στη συνολική παραγωγή ενέργειας στο 18% και οδηγεί σε πολλά άλλα
εξελίξεις και ευεργετικές οικονομικές συνέπειες για τη χώρα. Διεθνές
αναμένεται να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα, ένας τρέχων τομέας της ελληνικής οικονομίας
επίσης, ιδίως μέσω καινοτομιών και επιχειρηματικών πρωτοβουλιών.
Ωστόσο, όπως προτείνεται από πρόσφατες μελέτες, οι παράγοντες που έχουν ιστορικά αποτρέψει
Η καινοτόμος και επιχειρηματική δραστηριότητα της Ελλάδας δεν αποτελεί τη συμβολή στην καινοτομία και
η διαδικασία ανάπτυξης - όπως ο αριθμός των διδακτορικών τίτλων, επιστημονική
δημοσιεύσεις, δημόσια χρηματοδότηση για Ε & Α ή το ποσοστό αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, -
αλλά μάλλον οι δυσκολίες εφαρμογής, κάτι που οδηγεί σε κακή απόδοση. Μάλλον
από το να εστιάζουμε μόνο σε μια ποσοτική ανάλυση του φαινομένου, αυτό το έγγραφο στοχεύει
ρίχνει φως στα ειδικά χαρακτηριστικά του ελληνικού κοινωνικοοικονομικού περιβάλλοντος και
εξέλιξη των τελευταίων τριών δεκαετιών. Αναλύοντας τα περισσότερα διεθνή μακροοικονομικά
δείκτες που σχετίζονται με την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα από τον ΟΟΣΑ, την Παγκόσμια Τράπεζα,
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και άλλες πηγές, προσπαθεί να εξηγήσει τις επιπτώσεις και να σχεδιάσει
συμπεράσματα σχετικά με την πολιτική που εστιάζουν στον αντίκτυπο της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας
σχετικά με τη διεθνή ανταγωνιστικότητα και την οικονομική ευημερία.
(EL)
As a key target of the growth strategy of the European Commission, R&D investments
are expected to amount to 3% of EU GDP by 2025 i.e. in 2017 the EU spent almost 320
billion on R&D which as a percentage of the GDP stood at 2.06%, supporting thus
innovation, research, entrepreneurship, education and economic development. These
targets vary across countries depending on the size and their specific characteristics. In
the case of Greece, this is expected to enhance the employment rate to 70%, increase the
share of renewable to total national energy production to 18% and lead to many other
developments and beneficial economic consequences for the country. International
competitiveness, a current fiddly area of the Greek economy, is expected to be enhanced
as well, especially through innovation and entrepreneurial initiatives.
However, as suggested by recent studies, the factors that have historically prevented
Greece’s innovative and entrepreneurial activity are not the inputs in the innovation and
the development process – such as the number of doctorate degrees, scientific
publications, public funding on R&D or the percentage of tertiary education graduates, -
but rather the implementation difficulties, something which lead to poor outputs. Rather
than focusing only on a quantitative analysis of the phenomenon, this paper aims to
shed light into the specific characteristics of the Greek socio-economic environment and
development of the last three decades. By analysing most international macroeconomic
indices related to innovation and entrepreneurship from the OECD, World Bank,
European Commission, and other sources, it attempts to explain implications, and draw
policy relevant conclusions focusing on the impact of innovation and entrepreneurship
on international competitiveness and economic prosperity.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
