Η μεταδιεγερτική ενεργοποίηση/ διευκόλυνση - Post-activation potentiation (PAP) είναι ένα φαινόμενο που έχει οριστεί ως η αύξηση της μυϊκής λειτουργίας μετά από ένα ερέθισμα που προέρχεται από συγκεκριμένη μορφή επιβάρυνσης. Πιο αναλυτικά, αποτελεί ένα νεύρο-μυϊκό φαινόμενο, στο οποίο η δύναμη και η ισχύς που παράγεται από έναν μυ αυξάνεται αμέσως μετά από υψηλής αντοχής άσκηση ). Ο μηχανισμός αυτός χαίρει ξεχωριστής προσοχής στη διεθνή βιβλιογραφία, ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία. Ο κύριος λόγος αυτού του ενδιαφέροντος είναι η δυσκολία να κατανοήσουμε τον ακριβή μηχανισμό λειτουργίας της και των συνθηκών που ευνοούν την εμφάνισή της. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία ως ΜΔΔ ορίζεται η εμφάνιση αυξημένης βουλητικής ή προκλητής δύναμης μετά από μία μέγιστης έντασης βουλητική σύσπαση ή τετανική διέγερση. Η ύπαρξή της αποδίδεται ως επί το πλείστον στην αυξημένη κινητικότητα των Ca2+ και τη φωσφορυλίωση των λεπτών αλυσίδων της μυοσίνης. Συνήθως οι έρευνες για τη μεταδιεγερτική ενεργοποίηση εξετάζουν μια πρακτική στην οποία υψηλής αντοχής προπόνηση εκτελείται πρότερα μιας ισχυρής κίνησης σωματικού βάρους με κοινά βιομηχανικά χαρακτηριστικά. Ενώ η πλειοψηφία των ερευνών έχει ασχοληθεί με υποκείμενα άντρες, ελάχιστη είναι η σχετιζόμενη με γυναίκες έρευνα.Συνεπώς, σκοπός αυτής της έρευνας είναι να εξετάσει την PAP των πίσω καθισμάτων στα στατικά καθίσματα αναπήδησης (SSI). Στην έρευνα συμμετείχαν 29 αθλήτριες που ήταν μέλη αθλητικών ομάδων του εν λόγω πανεπιστημίου, οι οποίες πληρούσαν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, ενώ τα αποτελέσματα της έρευνας αναλύθηκαν στατιστικά με SPSS. Πιο συγκεκριμένα με έλεγχο ANOVA καθορίστηκαν τα κύρια αποτελέσματα σχετικά με τον χρόνο, την ομάδα αλλά και τα αποτελέσματα αλληλεπίδρασης . Οι αθλήτριες αρχικά έκαναν 3 SSJ και εν συνεχεία 3 επαναλήψεις πίσω καθισμάτων σε 90% RM. Μετά από 5 λεπτά ξεκούρασης, οι αθλήτριες επαναλάμβαναν 3 SSJ για μέγιστο ύψος, με την υψηλότερη δύναμη να υπολογίζεται με την εξίσωση Sayers. Γενικά παρατηρήθηκε σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ χρόνου και ομάδας. Επί τούτω αναφέρεται ότι η ομάδα της πετοσφαίρισης είχε ουσιαστική μείωση στην δύναμη, το κύριο αποτέλεσμα σχετιζόμενο με τον χρόνο δεν ήταν σημαντικό, υποδηλώνοντας για την ομάδα σαν σύνολο, δεν υπήρχε ένδειξη για PAP αντίδραση, όπως και οι αλλαγές στην εξωτερίκευση της δύναμης. Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας έδειξαν ότι ένα PAP σετ, που περιλάμβανε 90% 1RM ακολουθούμενο από 5 λεπτά ξεκούρασης , απέτυχε να ενισχύσει τα στατικά καθίσματα με αναπήδηση στις αθλήτριες.
Τέλος οι προπονητές που εργάζονται με γυναίκες, πρέπει να γνωρίζουν ότι η επιτυχημένη εκτέλεση PAP εμφανίζεται να είναι πολύ προσωποποιημένη , με συνέπεια η χρήση τους να θεωρείται σχετική με την δύναμη της εκάστοτε αθλήτριας, συνδεόμενη και με την περίοδο ανάπαυσης - όταν επιθυμούμε να τη βελτιώσουμε.
(EL)
Post-activation potentiation (PAP) is a phenomenon that has been defined as the increase of muscular activity after a stimulation that results from a specific form of stress. In detail, it is a neuro-muscular phenomenon, in which the force and power that is produced by a muscle is increased directly after high stamina exercise. This mechanic has been widely recognised in worldwide literature, especially the last 10 years.The main reason for the rise in interest is our difficulty in understanding its exact mechanical function and the conditions which favour its occurrence. According to literature, PAP is defined as the occurrence of increased voluntary or caused force after a maximum power voluntary contraction or tetanic stimulation. Its occurrence is most commonly attributed to the increased mobility of Ca2+ and the phosphorylation of thin chain of myosin. Most of the times, research on post-activation potentiation examines a practice during which high stamina training is executed before a forceful movement of body weight with common characteristics. While most of research has been using men as subjects, there is little to be found related to women.Therefore, the aim of this research is to examine PAP of back sit-ups in static sit-up jumps (SSJ). The subjects in this research were 29 female athletes, who were part of this university’s team, fulfilling certain requirements, and the results were statistically analysed using SPSS. In detail, ANOVA control was implemented to measure the main results on time, team, and outcomes of the interaction.The athletes executed initially 3 SSJs and then 3 repetitions of back sit-ups at 90% RM. After 5 minutes of rest, the athletes repeated 3 SSJs for maximum height, with the highest force being calculated with the Sayers equation. Overall, a strong connection was observed between time and team. Specifically, the volleyball team had a significant reduction in strength and the main results related to time were not noteworthy, implying that for the whole team there was no indication PAP reaction or changes in the externalisation of force. In conclusion, the results of this research have shown that one PAP set, which included 90% IRM followed by 5 minutes of rest failed to improve the static sit-up – jumps executed by the athletes.Finally, trainers working with women need to be informed that the successful execution of PAP appears to be very personalised, resulting in its occurrence being connected to the strength of each athlete and rest intervals – which should be taken into account when trying to work on its improvement.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
